داکتر سیدمخدوم رهین وزیر اطلاعات و فرهنگ کشور اخیراً در نشستی با جمعی از مسئولین رسانه های کشور، بر رعایت اصول اخلاقی و جلوگیری از نشر ابتذال تأکید کرد. آقای رهین در باره بسیاری از مسایل اظهار نظر کرده است که البته با بخشی از آن اظهارات ایشان می توان موافق بود و اما نسبت به برخی دیگر، اما و اگرهای رسانه ای وجود دارد.
اینکه جناب وزیر، رسانه ها را از نشر و پخش برنامه های هرزه و منافی با فرهنگ دینی و عنعنات ملی مردم بر حذر می دارد و برای جلوگیری از این گونه برنامه ها به دفاتر رسانه ها با ارسال ابلاغیه و تعیین ضرب الاجل از آنان می خواهد تا در نشر و پخش هر برنامه ای جانب گزینه های دینی و ملی مردم افغانستان را در نظر بگیرند، بسیار نیکو، پسندیده و لازم است.
پیامدها و نتایج نشر و پخش برنامه های پوچ و مبتذل، چنانچه وزیر محترم اطلاعات و فرهنگ گفته است، همان و حتی بدتر از آن می تواند باشد. نکته مهم دیگری که آقای رهین بدان پرداخته است، موضوع تضعیف نظام جمهوری اسلامی افغانستان است که به هیچ عنوان به وسیله رسانه ها و برنامه های آنان نباید صورت بپذیرد. این هم از آن نکات درست و بجایی است که صد البته باید با آن موافق بود و آن را رعایت کرد.
این یک واقعیت است که نظام کنونی، علاوه بر بسیاری از کاستی و کمبودی ها، غنیمتی است برای تمامی اقوام و نژادهای ساکن در افغانستان. بی شک در پرتو همین نظام موجود در کشور، مردم افغانستان به بسیاری از گزینه های مثبت و ارزشمند در کوتاه زمان ممکن دست یازیدند که
در هیچ یک از نظامها و رژیم های تجربه شده در گذشته کشور، نائل نیامده بودند.
می توان گفت ملت و کشور افغانستان در طول این ده سال، از بسیاری از جهات و در بی شماری از ساحات زندگی خویش به اندازه چندین دهه پیش افتاده و ترقی کرده اند که از این بابت جای شکرگذاری و امتنان دارد. البته برخی از این پیشرفت ها مربوط به فعالیت ها و خدماتی بوده که دولت به مردم و کشور رسانده است و بعضی دیگر نیز در اثر سعی و تلاش خود مردم بوده که ربط مستقیمی به دولت پیدا نمی کند.
اما از آنجایی که دولت در ایجاد بستر و زمینه آن ها به مردم کمک کرده، باز هم نیاز به قدردانی و تشکر از نظام حاضر دارد. به طور مشخص پیشرفت در زمینه ارتباطات و صنعت مخابراتی، بازسازی و نوسازی جاده های مواصلاتی، برق رسانی به بسیاری از ساحات کشور، رونق معارف و تعلیم و تربیه از طریق راه اندازی مراکز آموزشی اعم از ابتدائیه، متوسطه و تحصیلات عالی به وسیله بخش های خصوصی، عقد قراردادهای کلان و مهم تجاری، اقتصادی و فرهنگی با دولت های بزرگ همسایه و منطقه ای و ساخت و ساز برخی از زیربناهای تخریب شده اقتصادی در دوران جنگ های چندین ساله داخلی، مواردی است که می توان به عنوان دستاوردهای ارزشمند نظام جمهوری اسلامی کشور بدان اشاره کرد.
البته بحث رسانه ها و بالندگی و شکوفایی آنان در طول یک دهه عمر نظام جدید از مباحثی است که به صورت علی حده و جداگانه باید بدان پرداخته شود؛ اما آنچه در این مختصر می توان به عنوان دستاورد نظام کنونی بدان توجه داده شود، حضور کمی رسانه های موجود در کشور است که می توان گفت در این جهت نیز کشور ما به حدی مطلوبی از پیشرفت و ترقی نائل آمده است. حدود چهارصد رسانه ی دیداری، شنیداری، چاپی و برقی در کشور وجود دارد که برای کشوری مانند افغانستان در نوع خودش بی نظیر است و جای تقدیر و شکرگذاری دارد.
اما بحث کیفی و چگونگی برنامه های این رسانه ها در کشور است که بحث برانگیز و چالش ساز شده است. یکی از برکاتی که نظام جدید در کشور داشته و در عرض و طول تاریخ افغانستان بی بدیل و مانند می نماید، موضوع آزادی بیان و اندیشه است که در سخنان وزیر محترم اطلاعات و فرهنگ نیز بدان اشاره شده است.
اینجا باید موضوع کمی باز شده و توضیح داده شود. می دانیم که افغانستان یک کشور اسلامی بوده و ملت آن تابع احکام و قوانین آئین مبین اسلام اند. قانون اساسی این کشور بر اساس آموزه های دین پویای اسلام، تهیه و تنظیم گردیده است. از سویی هم می دانیم که اسلام دینی است جامع و در برگیرنده تمامی نیازمندی های مادی و معنوی و جسمی و روحی انسان ها و به خصوص مسلمانان.
اسلام برای گزینه هایی چون آزادی زن و مرد، آزادی بیان و حقوق بشر و امثال این مفاهیم ارزشی و متمدنانه، هیچ نیازی به فرآورده های وارداتی و اُمانیستی فرهنگ جدا از دین غرب ندارد. با تاسف بسیاری از گزینه هایی از این دستی که در افغانستان و به خصوص در سال های اخیر رایج گردیده و تبلیغ می شود، هیچ کدام رنگ و بوی اسلامی- دینی نداشته و ریشه در فرهنگ غیر الهی و اُمانیستی امریکا و غرب دارد.
آنچه که دولتمردان و مردم ما را در مواجهه با رسانه ها و حجم گسترده ای از برنامه های آنان دچار سردر گمی و چالش کرده است، پیروی بی رویه، غیر مسئولانه، گستاخانه و در نهایت خائنانه آنان از فرآورده های فرهنگ اومانیستی و تُنُگ مایه غرب است. وزارت محترم اطلاعات و فرهنگ اگر به واقع قصد اصلاح گری و سازندگی فرد و جامعه افغانی را دارد و از تضعیف زیربناهای دینی و ملی و فرهنگی مردم کشور، رنج می برد، در وهله اول باید فکری به حال حضور و وفور مظاهر فرهنگ غرب در کشور کند که به نظر می رسد ریشه بسیاری از مشکلات در پیروی کور کورانه و یا هدفمند بسیاری از رسانه های صوتی و تصویری کشور از فرآورده های سخیف فرهنگ غرب وجود دارد.
نویسنده: سیدفاضل محجوب
اینکه جناب وزیر، رسانه ها را از نشر و پخش برنامه های هرزه و منافی با فرهنگ دینی و عنعنات ملی مردم بر حذر می دارد و برای جلوگیری از این گونه برنامه ها به دفاتر رسانه ها با ارسال ابلاغیه و تعیین ضرب الاجل از آنان می خواهد تا در نشر و پخش هر برنامه ای جانب گزینه های دینی و ملی مردم افغانستان را در نظر بگیرند، بسیار نیکو، پسندیده و لازم است.
پیامدها و نتایج نشر و پخش برنامه های پوچ و مبتذل، چنانچه وزیر محترم اطلاعات و فرهنگ گفته است، همان و حتی بدتر از آن می تواند باشد. نکته مهم دیگری که آقای رهین بدان پرداخته است، موضوع تضعیف نظام جمهوری اسلامی افغانستان است که به هیچ عنوان به وسیله رسانه ها و برنامه های آنان نباید صورت بپذیرد. این هم از آن نکات درست و بجایی است که صد البته باید با آن موافق بود و آن را رعایت کرد.
این یک واقعیت است که نظام کنونی، علاوه بر بسیاری از کاستی و کمبودی ها، غنیمتی است برای تمامی اقوام و نژادهای ساکن در افغانستان. بی شک در پرتو همین نظام موجود در کشور، مردم افغانستان به بسیاری از گزینه های مثبت و ارزشمند در کوتاه زمان ممکن دست یازیدند که
در هیچ یک از نظامها و رژیم های تجربه شده در گذشته کشور، نائل نیامده بودند.
می توان گفت ملت و کشور افغانستان در طول این ده سال، از بسیاری از جهات و در بی شماری از ساحات زندگی خویش به اندازه چندین دهه پیش افتاده و ترقی کرده اند که از این بابت جای شکرگذاری و امتنان دارد. البته برخی از این پیشرفت ها مربوط به فعالیت ها و خدماتی بوده که دولت به مردم و کشور رسانده است و بعضی دیگر نیز در اثر سعی و تلاش خود مردم بوده که ربط مستقیمی به دولت پیدا نمی کند.
اما از آنجایی که دولت در ایجاد بستر و زمینه آن ها به مردم کمک کرده، باز هم نیاز به قدردانی و تشکر از نظام حاضر دارد. به طور مشخص پیشرفت در زمینه ارتباطات و صنعت مخابراتی، بازسازی و نوسازی جاده های مواصلاتی، برق رسانی به بسیاری از ساحات کشور، رونق معارف و تعلیم و تربیه از طریق راه اندازی مراکز آموزشی اعم از ابتدائیه، متوسطه و تحصیلات عالی به وسیله بخش های خصوصی، عقد قراردادهای کلان و مهم تجاری، اقتصادی و فرهنگی با دولت های بزرگ همسایه و منطقه ای و ساخت و ساز برخی از زیربناهای تخریب شده اقتصادی در دوران جنگ های چندین ساله داخلی، مواردی است که می توان به عنوان دستاوردهای ارزشمند نظام جمهوری اسلامی کشور بدان اشاره کرد.
البته بحث رسانه ها و بالندگی و شکوفایی آنان در طول یک دهه عمر نظام جدید از مباحثی است که به صورت علی حده و جداگانه باید بدان پرداخته شود؛ اما آنچه در این مختصر می توان به عنوان دستاورد نظام کنونی بدان توجه داده شود، حضور کمی رسانه های موجود در کشور است که می توان گفت در این جهت نیز کشور ما به حدی مطلوبی از پیشرفت و ترقی نائل آمده است. حدود چهارصد رسانه ی دیداری، شنیداری، چاپی و برقی در کشور وجود دارد که برای کشوری مانند افغانستان در نوع خودش بی نظیر است و جای تقدیر و شکرگذاری دارد.
اما بحث کیفی و چگونگی برنامه های این رسانه ها در کشور است که بحث برانگیز و چالش ساز شده است. یکی از برکاتی که نظام جدید در کشور داشته و در عرض و طول تاریخ افغانستان بی بدیل و مانند می نماید، موضوع آزادی بیان و اندیشه است که در سخنان وزیر محترم اطلاعات و فرهنگ نیز بدان اشاره شده است.
اینجا باید موضوع کمی باز شده و توضیح داده شود. می دانیم که افغانستان یک کشور اسلامی بوده و ملت آن تابع احکام و قوانین آئین مبین اسلام اند. قانون اساسی این کشور بر اساس آموزه های دین پویای اسلام، تهیه و تنظیم گردیده است. از سویی هم می دانیم که اسلام دینی است جامع و در برگیرنده تمامی نیازمندی های مادی و معنوی و جسمی و روحی انسان ها و به خصوص مسلمانان.
اسلام برای گزینه هایی چون آزادی زن و مرد، آزادی بیان و حقوق بشر و امثال این مفاهیم ارزشی و متمدنانه، هیچ نیازی به فرآورده های وارداتی و اُمانیستی فرهنگ جدا از دین غرب ندارد. با تاسف بسیاری از گزینه هایی از این دستی که در افغانستان و به خصوص در سال های اخیر رایج گردیده و تبلیغ می شود، هیچ کدام رنگ و بوی اسلامی- دینی نداشته و ریشه در فرهنگ غیر الهی و اُمانیستی امریکا و غرب دارد.
آنچه که دولتمردان و مردم ما را در مواجهه با رسانه ها و حجم گسترده ای از برنامه های آنان دچار سردر گمی و چالش کرده است، پیروی بی رویه، غیر مسئولانه، گستاخانه و در نهایت خائنانه آنان از فرآورده های فرهنگ اومانیستی و تُنُگ مایه غرب است. وزارت محترم اطلاعات و فرهنگ اگر به واقع قصد اصلاح گری و سازندگی فرد و جامعه افغانی را دارد و از تضعیف زیربناهای دینی و ملی و فرهنگی مردم کشور، رنج می برد، در وهله اول باید فکری به حال حضور و وفور مظاهر فرهنگ غرب در کشور کند که به نظر می رسد ریشه بسیاری از مشکلات در پیروی کور کورانه و یا هدفمند بسیاری از رسانه های صوتی و تصویری کشور از فرآورده های سخیف فرهنگ غرب وجود دارد.
نویسنده: سیدفاضل محجوب
منبع : خبرگزاری آوا
