وزارت امور خارجه در پاسخ به موضع اخیر پاکستان در مورد گشایش دفتر مذاکرات طالبان در قطر، از اسلام آباد خواسته است که سران طالبان را از زندان رها کند.
وزارت خارجه گفته است که پاکستان در پشتیبانی از روند صلح افغانستان، نقشی کلیدی دارد و در شرایط فعلی نیاز است که علاوه بر حمایت لفظی، گام های عملی هم در این زمینه بردارد.
در این خبرنامه همچنین آمده که آزادی فوری "سران طالبان افغانی که از چند سال به این سو در زندان های پاکستان شب به روز می کنند" کار مفیدی است که پاکستان می تواند برای تسریع روند صلح افغانستان انجام بدهد.
وزارت خارجه افغانستان گفته است که در دوازده سال گذشته "تمام رهبران گروه طالبان در خاک پاکستان بودند و حالا هم در آنجا زندگی می کنند و از آنجا با فرستادن جنگجویان به افغانستان، جنگ را رهبری می‌کنند."
دو روز پیش وزارت خارجه پاکستان گفت که از ایجاد این دفتر "به امید برقراری صلح در افغانستان و منطقه" پشتیبانی می کند.
آگاهان سیاسی گفته اند که افغانستان تلاش می کند که پاکستان ملا عبدالغنی، مشهور به ملا برادر، ملا جهانگیروال و شماری از افراد تاثیرگذار طالبان را رها کند.
این در حالی است که تنها چند روز پیش از افتتاح دفتر طالبان در دوحه، رییس جمهور کرزی در گفتگو با یک رسانه پاکستانی از تلاش هایش برای بهبود روابط با پاکستان و کمک این کشور به روند صلح و ثبات در افغانستان، ابراز ناامیدی کرده و مدعی شده بود که این فرصت، اکنون از دست رفته و او امیدوار است دولت آینده افغانستان بتواند بار دیگر آن را احیا کند.
با این حال به نظر می رسد گشایش دفتر نمایندگی سیاسی طالبان در دوحه یکبار دیگر این فرصت را در اختیار افغانستان قرار داده؛ تا چانس خود را برای وادار کردن اسلام آباد به ایفای نقشی موثر و صادقانه در روند صلح، بیازماید.
کارشناسان می گویند که هدف دولت افغانستان از اصرار بر آزادی آنعده از سران طالبان که در زندان های پاکستان به سر می برند، دادن امتیازهای بیشتر به گروه طالبان است؛ زیرا طالبان بعضاً تاکید کرده اند که پیش شرط مذاکره با دولت کابل، آزادی تمامی زندانیان این گروه است.
افغانستان پیش از این نیز صدها زندانی طالب را از زندان های داخل کشور آزاد کرده و پاکستان را هم وادار کرده است؛ تا شماری از زندانیان عادی طالبان را رها کند.
دولت افغانستان می گوید چهره هایی از رهبران طالبان که در زندان های پاکستان به سر می برند، رویکردهای میانه روتری دارند و در روند صلح موثر اند و پاکستان نیز از آنجایی که با روند صلح افغانستان، همکاری صادقانه ای ندارد از آزادی آنها امتناع می ورزد؛ اما کارشناسان می گویند این یک توجیه بیش نیست؛ زیرا افرادی مانند ملابرادر، مستقیما در کشتار مردم افغانستان دست دارند و به همین دلیل نیز برای طالبان اهمیت دارند؛ بنابراین از نظر تحلیلگران، اصرار بر آزادی وی، تنها به دلیل برآورده ساختن شرایط طالبان صورت می گیرد؛ اما در این میان، سوال این است که به رغم این امتیاز دادن های یکجانبه دولت افغانستان، آیا طالبان هم حاضر به پذیرش طرح صلح آقای کرزی هستند؟
واقعیت های جاری، چنین چیزی را ثابت نمی کند. دفتر طالبان در قطر بدون حضور نماینده دولت افغانستان افتتاح شد و طالبان در اولین ابراز نظر رسمی هم اعلام کردند که به زودی با امریکا وارد مذاکره خواهند شد.
آنها اگرچه گفتند که حاضر به مذاکره با افغان ها هم هستند؛ اما هیچگاه مشخص نکردند که منظور آنها از افغان ها، دقیقاً دولت بود یا گروه های سیاسی خارج از دولت.
با این حال، تحول دوحه، اکنون این قابلیت را پیدا کرده است که به مثابه حلقه وصل میان کابل و اسلام آباد عمل کند؛ اما اینکه این تعامل تا چه حد می تواند پایدار و سازنده باشد، مساله ای است که پیش بینی آن دشوار است.
وزارت خارجه گفته است که پاکستان در پشتیبانی از روند صلح افغانستان، نقشی کلیدی دارد و در شرایط فعلی نیاز است که علاوه بر حمایت لفظی، گام های عملی هم در این زمینه بردارد.
در این خبرنامه همچنین آمده که آزادی فوری "سران طالبان افغانی که از چند سال به این سو در زندان های پاکستان شب به روز می کنند" کار مفیدی است که پاکستان می تواند برای تسریع روند صلح افغانستان انجام بدهد.
وزارت خارجه افغانستان گفته است که در دوازده سال گذشته "تمام رهبران گروه طالبان در خاک پاکستان بودند و حالا هم در آنجا زندگی می کنند و از آنجا با فرستادن جنگجویان به افغانستان، جنگ را رهبری می‌کنند."
دو روز پیش وزارت خارجه پاکستان گفت که از ایجاد این دفتر "به امید برقراری صلح در افغانستان و منطقه" پشتیبانی می کند.
آگاهان سیاسی گفته اند که افغانستان تلاش می کند که پاکستان ملا عبدالغنی، مشهور به ملا برادر، ملا جهانگیروال و شماری از افراد تاثیرگذار طالبان را رها کند.
این در حالی است که تنها چند روز پیش از افتتاح دفتر طالبان در دوحه، رییس جمهور کرزی در گفتگو با یک رسانه پاکستانی از تلاش هایش برای بهبود روابط با پاکستان و کمک این کشور به روند صلح و ثبات در افغانستان، ابراز ناامیدی کرده و مدعی شده بود که این فرصت، اکنون از دست رفته و او امیدوار است دولت آینده افغانستان بتواند بار دیگر آن را احیا کند.
با این حال به نظر می رسد گشایش دفتر نمایندگی سیاسی طالبان در دوحه یکبار دیگر این فرصت را در اختیار افغانستان قرار داده؛ تا چانس خود را برای وادار کردن اسلام آباد به ایفای نقشی موثر و صادقانه در روند صلح، بیازماید.
کارشناسان می گویند که هدف دولت افغانستان از اصرار بر آزادی آنعده از سران طالبان که در زندان های پاکستان به سر می برند، دادن امتیازهای بیشتر به گروه طالبان است؛ زیرا طالبان بعضاً تاکید کرده اند که پیش شرط مذاکره با دولت کابل، آزادی تمامی زندانیان این گروه است.
افغانستان پیش از این نیز صدها زندانی طالب را از زندان های داخل کشور آزاد کرده و پاکستان را هم وادار کرده است؛ تا شماری از زندانیان عادی طالبان را رها کند.
دولت افغانستان می گوید چهره هایی از رهبران طالبان که در زندان های پاکستان به سر می برند، رویکردهای میانه روتری دارند و در روند صلح موثر اند و پاکستان نیز از آنجایی که با روند صلح افغانستان، همکاری صادقانه ای ندارد از آزادی آنها امتناع می ورزد؛ اما کارشناسان می گویند این یک توجیه بیش نیست؛ زیرا افرادی مانند ملابرادر، مستقیما در کشتار مردم افغانستان دست دارند و به همین دلیل نیز برای طالبان اهمیت دارند؛ بنابراین از نظر تحلیلگران، اصرار بر آزادی وی، تنها به دلیل برآورده ساختن شرایط طالبان صورت می گیرد؛ اما در این میان، سوال این است که به رغم این امتیاز دادن های یکجانبه دولت افغانستان، آیا طالبان هم حاضر به پذیرش طرح صلح آقای کرزی هستند؟
واقعیت های جاری، چنین چیزی را ثابت نمی کند. دفتر طالبان در قطر بدون حضور نماینده دولت افغانستان افتتاح شد و طالبان در اولین ابراز نظر رسمی هم اعلام کردند که به زودی با امریکا وارد مذاکره خواهند شد.
آنها اگرچه گفتند که حاضر به مذاکره با افغان ها هم هستند؛ اما هیچگاه مشخص نکردند که منظور آنها از افغان ها، دقیقاً دولت بود یا گروه های سیاسی خارج از دولت.
با این حال، تحول دوحه، اکنون این قابلیت را پیدا کرده است که به مثابه حلقه وصل میان کابل و اسلام آباد عمل کند؛ اما اینکه این تعامل تا چه حد می تواند پایدار و سازنده باشد، مساله ای است که پیش بینی آن دشوار است.
