در پی افزایش تنش میان امریکا و کرزی، اوباما در صدد است گزینه خروج تمام نیروهای امریکایی از افغانستان تا پایان سال ۲۰۱۴ را بررسی کند.
این در حالی است که امریکا قبلا وعده سپرده بود تعدادی از نیروهای خود را برای آموزش نیروهای امنیتی افغانستان و نیز مبارزه با تروریزم در کشور نگه دارد.
مقامات کاخ سفید اعلام کرده اند گزینه "خروج تمام نیروها" از افغانستان هنوز در دست بررسی است اگرچه اولویت کاخ سفید توافق با دولت کرزی بر سر پیمان امنیتی است که شکل و تعداد حضور نیروهای امریکایی در افغانستان را مشخص می کند.
این در حالی است که افغانستان بارها اعلام کرده است که امریکا، «بزرگ ترین متحد استراتژیک» این کشور محسوب می شود و روابط کنونی این کشور با ایالات متحده، در طول تاریخ حیات سیاسی دو کشور، بی سابقه بوده است؛ اما به باور ناظران مسایل سیاسی، دستگاه حکومتی آقای کرزی، بیشترین تنش و تشنج را نیز با همین بزرگ ترین متحد استراتژیک خویش تجربه کرده و در حال حاضر هم دو کشور یکی از بدترین دوره های روابط پرتنش خود را تجربه می کنند.
از سوی دیگر، براساس ارزیابی های ناظران، عامل اصلی ایجاد این تنش ها، کنش های امریکا و واکنش های خشم آلود افغانستان نسبت به آن بوده است. با توجه به این امر، به نظر می رسد ایالات متحده، تاکنون عملکرد صادقانه ای در اعمال تعهدات خود در قبال افغانستان نداشته و همواره سعی کرده است در پوشش وعده های بلندبالا و خوش آب و رنگ به دولت افغانستان، اهداف پنهانی خود را در افغانستان پیگیری نماید و این امر، نه تنها امضای پیمان امنیتی با افغانستان را با بن بست مواجه کرده؛ بلکه حتی پیمان استراتژیک امضاشده میان دو کشور را نیز در موارد فراوانی با چالش مواجه ساخته و مفاد آن را زیر سؤال برده است.
بارها اتفاق افتاده است که شورای ملی افغانستان نسبت به عدم تعهد امریکا به مفاد پیمان استراتژیک با افغانستان، ابراز خشم و نارضایتی کرده و رییس جمهور کرزی نیز در سخنرانی ها و مصاحبه های رسمی خود به صراحت، تعهد و صداقت ایالات متحده را زیر سؤال برده است.
به باور تحلیلگران، با وجود تمام عهدشکنی های مکرر امریکا در برابر افغانستان، مقام های حکومت افغانستان هنوز به این نتیجه نرسیده اند که مبانی اساسی دوستی استراتژیک با امریکا به شدت مخدوش شده و ترمیم آن، بستگی تام به انگیزه و خواست امریکا دارد.
به دنبال روند قطر، اما به نظر می رسد موج تازه ای از تنش و تشنج میان دو کشور از راه رسیده و افغانستان با هزینه کردن از حساب روند مذاکرات بر سر پیمان امنیتی میان دو کشور، سعی می کند این پیام را به ایالات متحده منتقل کند که افغانستان، بیش از این نمی تواند تنها به نام و عنوان بزرگ ترین اتحاد استراتژیک با امریکا دلخوش باشد؛ بلکه در این زمینه نیاز به گام های عملی دارد که بتواند اعتماد خدشه دار شده افغانستان نسبت به امریکا را احیا، ترمیم، تجدید و بازسازی نماید؛ در غیر آن، ممکن است اصل این اتحاد به شدت آسیب ببیند.
در این میان، امریکا هم سعی می کند از طریق تهدیدهای مشابه خروج کامل نیروهایش از افغانستان، حکومت کرزی را در زمینه تمکین به خواسته های خود وادار به انعطاف پذیری بیشتری کند و این وضعیت، تنش و تشنج میان دو متحد استراتژیک را بیش از همیشه تماشایی و جالب توجه کرده است.
این در حالی است که امریکا قبلا وعده سپرده بود تعدادی از نیروهای خود را برای آموزش نیروهای امنیتی افغانستان و نیز مبارزه با تروریزم در کشور نگه دارد.
مقامات کاخ سفید اعلام کرده اند گزینه "خروج تمام نیروها" از افغانستان هنوز در دست بررسی است اگرچه اولویت کاخ سفید توافق با دولت کرزی بر سر پیمان امنیتی است که شکل و تعداد حضور نیروهای امریکایی در افغانستان را مشخص می کند.
این در حالی است که افغانستان بارها اعلام کرده است که امریکا، «بزرگ ترین متحد استراتژیک» این کشور محسوب می شود و روابط کنونی این کشور با ایالات متحده، در طول تاریخ حیات سیاسی دو کشور، بی سابقه بوده است؛ اما به باور ناظران مسایل سیاسی، دستگاه حکومتی آقای کرزی، بیشترین تنش و تشنج را نیز با همین بزرگ ترین متحد استراتژیک خویش تجربه کرده و در حال حاضر هم دو کشور یکی از بدترین دوره های روابط پرتنش خود را تجربه می کنند.
از سوی دیگر، براساس ارزیابی های ناظران، عامل اصلی ایجاد این تنش ها، کنش های امریکا و واکنش های خشم آلود افغانستان نسبت به آن بوده است. با توجه به این امر، به نظر می رسد ایالات متحده، تاکنون عملکرد صادقانه ای در اعمال تعهدات خود در قبال افغانستان نداشته و همواره سعی کرده است در پوشش وعده های بلندبالا و خوش آب و رنگ به دولت افغانستان، اهداف پنهانی خود را در افغانستان پیگیری نماید و این امر، نه تنها امضای پیمان امنیتی با افغانستان را با بن بست مواجه کرده؛ بلکه حتی پیمان استراتژیک امضاشده میان دو کشور را نیز در موارد فراوانی با چالش مواجه ساخته و مفاد آن را زیر سؤال برده است.
بارها اتفاق افتاده است که شورای ملی افغانستان نسبت به عدم تعهد امریکا به مفاد پیمان استراتژیک با افغانستان، ابراز خشم و نارضایتی کرده و رییس جمهور کرزی نیز در سخنرانی ها و مصاحبه های رسمی خود به صراحت، تعهد و صداقت ایالات متحده را زیر سؤال برده است.
به باور تحلیلگران، با وجود تمام عهدشکنی های مکرر امریکا در برابر افغانستان، مقام های حکومت افغانستان هنوز به این نتیجه نرسیده اند که مبانی اساسی دوستی استراتژیک با امریکا به شدت مخدوش شده و ترمیم آن، بستگی تام به انگیزه و خواست امریکا دارد.
به دنبال روند قطر، اما به نظر می رسد موج تازه ای از تنش و تشنج میان دو کشور از راه رسیده و افغانستان با هزینه کردن از حساب روند مذاکرات بر سر پیمان امنیتی میان دو کشور، سعی می کند این پیام را به ایالات متحده منتقل کند که افغانستان، بیش از این نمی تواند تنها به نام و عنوان بزرگ ترین اتحاد استراتژیک با امریکا دلخوش باشد؛ بلکه در این زمینه نیاز به گام های عملی دارد که بتواند اعتماد خدشه دار شده افغانستان نسبت به امریکا را احیا، ترمیم، تجدید و بازسازی نماید؛ در غیر آن، ممکن است اصل این اتحاد به شدت آسیب ببیند.
در این میان، امریکا هم سعی می کند از طریق تهدیدهای مشابه خروج کامل نیروهایش از افغانستان، حکومت کرزی را در زمینه تمکین به خواسته های خود وادار به انعطاف پذیری بیشتری کند و این وضعیت، تنش و تشنج میان دو متحد استراتژیک را بیش از همیشه تماشایی و جالب توجه کرده است.
