در میزگردی که با حضور دانشجویان فعال و آگاه در امور سیاسی در محل خبرگزاری صدای افغان(آوا) در کابل برگزار شد، مصونیت قضایی برای نیروهای خارجی، نقض استقلال و حاکمیت دولت افغانستان خوانده شد.
قرار است ایالات متحده امریکا یک پیمان امنیتی را با افغانستان امضاء کند که گفته می شود، چگونگی موجودیت نیروهای این کشور، چگونگی ایجاد پایگاههای دایمی امریکا در افغانستان و مصونیت قضایی نیروهای امریکایی از موارد مهم آن باشد.
این در حالی است که ماه ثور، دولت کابل پیمان استراتژیکی را با وجود مخالفت های داخلی و خارجی با امریکا به امضاء رساند.
سید لطیف سجادی دانشجوی فقه و حقوق دانشگاه خاتم النبیین(ص) گفت: امریکایی ها در طول ده سال گذشته به وعده های خود در خصوص تأمین امنیت، مبارزه با تروریزم و مواد مخدر موفق نبوده و هم اکنون واضح شده است که حرف های آنان شعاری بیش نبوده است.
به گفته وی، در حالی که در پیمان استراتژیک میان دولت کابل و واشنگتن بر دفاع امریکا از افغانستان در برابر حملات خارجی تأکید شده، اما در مقابل حملات راکتی پاکستان به سرحدات کشور، واشنگتن همواره سکوت اختیار کرده است.
به باور وی، امریکا همواره به عنوان یک ابر قدرت کوشش داشته تا از راه های مختلف، کشورهای دیگر و ضعیف تر را زیر سلطه خود قرار دهد.
به گفته سجادی، ده سال قبل، امریکا می خواست در افغانستان عدالت را بر قرار و تروریزم را ریشه کن کند و امنیت را در افغانستان به وجود بیاورد، اما در حال حاضر واضح شد که حرف های خارجی ها، شعاری بیش نبوده است.
او خاطر نشان کرد: مصونیت قضایی برای نیروهای خارجی، نقض قانون اساسی، استقلال و حاکمیت سیاسی دولت افغانستان خواهد بود.
سجادی تاکید کرد: برخی ها می گویند که آزادی بیان و آزادی زنان از دستآوردهای جامعه جهانی و به خصوص امریکا در افغانستان بوده، این در حالی است که ما در دنیای مدرنیته زندگی می کنیم و خواه ناخواه هیچ وقتی کشور ما به صد سال قبل باز نخواهد گشت و آزادی بیان و حقوق زنان جزیی از نیازهای اساسی و ابتدایی یک جامعه است. بنابراین هر حکومتی که در افغانستان با حمایت هر کشوری می آمد، آزادی بیان و حقوق زنان جزیی از برنامه های آنان می بود.
او آزادی بیان را بهانه ای برای نشر برنامه های ضداسلامی و به ابتذال کشاندن جامعه و جوانان خواند که هم اکنون ما در سطح بسیاری از رسانه ها شاهدش هستیم.
وی افزود: برنده شدن اوباما در ریاست جمهوری امریکا چندان به نفع افغانستان نخواهد بود، چرا که با تغییر هر رئیس جمهور در سیاست خارجی و استعماری امریکا چندان تغییری نمی آید.
وی تاکید کرد: تا زمانی که امریکا در افغانستان حضور داشته باشد، در این کشور هیچ وقت امنیت نخواهد آمد.
در ادامه عبدالعظیم موسوی دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه خاتم النببین(ص) گفت: با حضور نیروهای امریکا در افغانستان، مردم این کشور انتظار کارکردهای مثبتی از آنها داشتند، ولی بعداً مشخص شد که خارجی ها فقط و فقط به خاطر منافع شخصی خود آمده اند.
وی افزود: مصونیت قضایی خارجی ها در افغانستان هیچ فایده و سودی نخواهد داشت، چرا که دست آنها در زیر پا کردن قوانین افغانستان، توهین و تحقیر مردم این کشور و جنایت باز خواهد شد.
به عقیده موسوی، امریکا قصد دارد پیمان امنیتی را با افغانستان امضا نماید، ولی تا زمانی که منافع ملی افغانستان درمیان این پیمان ذکر نشود، هیچ وقت امضای آن به نفع این کشور نخواهد بود.
وی تصریح کرد: افغانستان به لحاظ موقعیت استراتژیکی آن، بهترین مرکز برای کنترول و نظارت کشورهای همسایه به خصوص تحرکات چین و ایران خواهد بود. در طول تاریخ ثابت شده که همواره افغانستان برای کشورهای خارجی میدان بازی جنگ بوده است.
او گفت: قرار است که انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در 16 حمل سال 1393 برگزار شود، اما برگزاری در آن زمان با توجه به موقعیت جغرافیایی افغانستان همچون سردی هوا و مسدود بودن راه‌ها و مشکلات امنیتی، شفاف و نشان دهنده اراده و عزم ملی مردم نخواهد بود.
همایون انوری دیگر دانشجوی دانشجوی فقه و حقوق دانشگاه خاتم النبیین(ص) گفت: برخی از شخصیت ها و سران حکومت بر امضای پیمان امنیتی تاکید دارند، زیرا منافع شخصی آنها در پیوند با حضور نیروهای خارجی در افغانستان است.
وی افزود: تجربه انتخابات گذشته نشان داده که مردم افغانستان نسبت به انتخابات بی علاقه شده اند، و این به دلیل عدم موفقیت حکومت در برآورده کردن خواست های مردم بوده است. به طوری که شاهد بودیم در انتخابات گذشته کمیسیون مستقل انتخابات ادعا می کرد که 17 میلیون کارت رأی دهی توزیع کرده است، اما در انتخابات کمتر از 6 میلیون نفر اشتراک کرده بودند. بنابراین تا زمانی که حکومت به دنبال برآورده کردن خواست های مردم نباشد، از انتخابات ریاست جمهوری استقبال چندانی نخواهد شد.
در همین حال، محمد جاوید فاضل زاده، دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه کابل گفت: یک سال از زمان حکومت آقای کرزی باقی مانده، همان طوری که با وجود مخالفت های بسیار، پیمان استراتژیک را با امریکا امضا کرد، پس شکی نیست که پیمان امنیتی را هم به زودی و به هر نحوی که شده امضا کند.
وی تاکید کرد: مردم افغانستان در گذشته از حکومت طالبان ناراضی بودند؛ چرا که آنها برای مردم افغانستان کاری موثر انجام ندادند، پس این دولت باید اقداماتی را برای رفاه و امنیت مردم کشور انجام دهند تا حس گذشته را که نسبت به طالبان دارند با این دولت نیز نداشته باشند.
او خاطرنشان کرد: ادعای خارجی ها مبنی بر اینکه نیروهای امنیتی افغان در شرایط کنونی ازعهده تأمین امنیت کشورشان بر نمی آیند، بی اساس بوده و صرف برای مغشوش کردن اذهان مردم و شخصیت های کشور می باشد، آنان با این روش به دنبال امتیاز گرفتن از پیمان های مختلف با افغانستان می باشند.
محمد شاه مبلغ، دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه کابل، نیز گفت: در طول ده سال گذشته ما شاهد کشتار افراد ملکی و حملات شبانه نیروهای امریکایی بوده ایم، همچنین چندی قبل یک سرباز امریکایی به نام رابرت بیلز 16 فرد ملکی را در اقدامی جنون آمیز در ولسوالی پنجوایی قندهار قتل عام کرد. اما با وجود اعتراض های گسترده مردم و دولت افغانستان مبنی بر محاکمه وی در محاکم داخلی کشور، از افغانستان خارج و به امریکا انتقال داده شد.
قرار است ایالات متحده امریکا یک پیمان امنیتی را با افغانستان امضاء کند که گفته می شود، چگونگی موجودیت نیروهای این کشور، چگونگی ایجاد پایگاههای دایمی امریکا در افغانستان و مصونیت قضایی نیروهای امریکایی از موارد مهم آن باشد.
این در حالی است که ماه ثور، دولت کابل پیمان استراتژیکی را با وجود مخالفت های داخلی و خارجی با امریکا به امضاء رساند.
سید لطیف سجادی دانشجوی فقه و حقوق دانشگاه خاتم النبیین(ص) گفت: امریکایی ها در طول ده سال گذشته به وعده های خود در خصوص تأمین امنیت، مبارزه با تروریزم و مواد مخدر موفق نبوده و هم اکنون واضح شده است که حرف های آنان شعاری بیش نبوده است.
به گفته وی، در حالی که در پیمان استراتژیک میان دولت کابل و واشنگتن بر دفاع امریکا از افغانستان در برابر حملات خارجی تأکید شده، اما در مقابل حملات راکتی پاکستان به سرحدات کشور، واشنگتن همواره سکوت اختیار کرده است.
به باور وی، امریکا همواره به عنوان یک ابر قدرت کوشش داشته تا از راه های مختلف، کشورهای دیگر و ضعیف تر را زیر سلطه خود قرار دهد.
به گفته سجادی، ده سال قبل، امریکا می خواست در افغانستان عدالت را بر قرار و تروریزم را ریشه کن کند و امنیت را در افغانستان به وجود بیاورد، اما در حال حاضر واضح شد که حرف های خارجی ها، شعاری بیش نبوده است.
او خاطر نشان کرد: مصونیت قضایی برای نیروهای خارجی، نقض قانون اساسی، استقلال و حاکمیت سیاسی دولت افغانستان خواهد بود.
سجادی تاکید کرد: برخی ها می گویند که آزادی بیان و آزادی زنان از دستآوردهای جامعه جهانی و به خصوص امریکا در افغانستان بوده، این در حالی است که ما در دنیای مدرنیته زندگی می کنیم و خواه ناخواه هیچ وقتی کشور ما به صد سال قبل باز نخواهد گشت و آزادی بیان و حقوق زنان جزیی از نیازهای اساسی و ابتدایی یک جامعه است. بنابراین هر حکومتی که در افغانستان با حمایت هر کشوری می آمد، آزادی بیان و حقوق زنان جزیی از برنامه های آنان می بود.
او آزادی بیان را بهانه ای برای نشر برنامه های ضداسلامی و به ابتذال کشاندن جامعه و جوانان خواند که هم اکنون ما در سطح بسیاری از رسانه ها شاهدش هستیم.
وی افزود: برنده شدن اوباما در ریاست جمهوری امریکا چندان به نفع افغانستان نخواهد بود، چرا که با تغییر هر رئیس جمهور در سیاست خارجی و استعماری امریکا چندان تغییری نمی آید.
وی تاکید کرد: تا زمانی که امریکا در افغانستان حضور داشته باشد، در این کشور هیچ وقت امنیت نخواهد آمد.
در ادامه عبدالعظیم موسوی دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه خاتم النببین(ص) گفت: با حضور نیروهای امریکا در افغانستان، مردم این کشور انتظار کارکردهای مثبتی از آنها داشتند، ولی بعداً مشخص شد که خارجی ها فقط و فقط به خاطر منافع شخصی خود آمده اند.
وی افزود: مصونیت قضایی خارجی ها در افغانستان هیچ فایده و سودی نخواهد داشت، چرا که دست آنها در زیر پا کردن قوانین افغانستان، توهین و تحقیر مردم این کشور و جنایت باز خواهد شد.
به عقیده موسوی، امریکا قصد دارد پیمان امنیتی را با افغانستان امضا نماید، ولی تا زمانی که منافع ملی افغانستان درمیان این پیمان ذکر نشود، هیچ وقت امضای آن به نفع این کشور نخواهد بود.
وی تصریح کرد: افغانستان به لحاظ موقعیت استراتژیکی آن، بهترین مرکز برای کنترول و نظارت کشورهای همسایه به خصوص تحرکات چین و ایران خواهد بود. در طول تاریخ ثابت شده که همواره افغانستان برای کشورهای خارجی میدان بازی جنگ بوده است.
او گفت: قرار است که انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در 16 حمل سال 1393 برگزار شود، اما برگزاری در آن زمان با توجه به موقعیت جغرافیایی افغانستان همچون سردی هوا و مسدود بودن راه‌ها و مشکلات امنیتی، شفاف و نشان دهنده اراده و عزم ملی مردم نخواهد بود.
همایون انوری دیگر دانشجوی دانشجوی فقه و حقوق دانشگاه خاتم النبیین(ص) گفت: برخی از شخصیت ها و سران حکومت بر امضای پیمان امنیتی تاکید دارند، زیرا منافع شخصی آنها در پیوند با حضور نیروهای خارجی در افغانستان است.
وی افزود: تجربه انتخابات گذشته نشان داده که مردم افغانستان نسبت به انتخابات بی علاقه شده اند، و این به دلیل عدم موفقیت حکومت در برآورده کردن خواست های مردم بوده است. به طوری که شاهد بودیم در انتخابات گذشته کمیسیون مستقل انتخابات ادعا می کرد که 17 میلیون کارت رأی دهی توزیع کرده است، اما در انتخابات کمتر از 6 میلیون نفر اشتراک کرده بودند. بنابراین تا زمانی که حکومت به دنبال برآورده کردن خواست های مردم نباشد، از انتخابات ریاست جمهوری استقبال چندانی نخواهد شد.
در همین حال، محمد جاوید فاضل زاده، دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه کابل گفت: یک سال از زمان حکومت آقای کرزی باقی مانده، همان طوری که با وجود مخالفت های بسیار، پیمان استراتژیک را با امریکا امضا کرد، پس شکی نیست که پیمان امنیتی را هم به زودی و به هر نحوی که شده امضا کند.
وی تاکید کرد: مردم افغانستان در گذشته از حکومت طالبان ناراضی بودند؛ چرا که آنها برای مردم افغانستان کاری موثر انجام ندادند، پس این دولت باید اقداماتی را برای رفاه و امنیت مردم کشور انجام دهند تا حس گذشته را که نسبت به طالبان دارند با این دولت نیز نداشته باشند.
او خاطرنشان کرد: ادعای خارجی ها مبنی بر اینکه نیروهای امنیتی افغان در شرایط کنونی ازعهده تأمین امنیت کشورشان بر نمی آیند، بی اساس بوده و صرف برای مغشوش کردن اذهان مردم و شخصیت های کشور می باشد، آنان با این روش به دنبال امتیاز گرفتن از پیمان های مختلف با افغانستان می باشند.
محمد شاه مبلغ، دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه کابل، نیز گفت: در طول ده سال گذشته ما شاهد کشتار افراد ملکی و حملات شبانه نیروهای امریکایی بوده ایم، همچنین چندی قبل یک سرباز امریکایی به نام رابرت بیلز 16 فرد ملکی را در اقدامی جنون آمیز در ولسوالی پنجوایی قندهار قتل عام کرد. اما با وجود اعتراض های گسترده مردم و دولت افغانستان مبنی بر محاکمه وی در محاکم داخلی کشور، از افغانستان خارج و به امریکا انتقال داده شد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
