امام کاظم(ع) گرایش سیاسی به اهلبیت را اساس کار خود قرار داد

پیشوای هفتم شیعیان جهان، امام موسی ابن جعفر(ع) در طول زندگی پربار خود، گرایش و تثبیت تمایل به خط اهلبیت(ع) به ویژه گرایش سیاسی به این خاندان را اساس کار خود قرار داد.
این مطلب را محمد علی فطری؛ از علمای کشور به مناسبت ولادت امام موسی کاظم(ع) در یک گفتگوی ویژه با خبرگزاری صدای افغان(آوا) بیان کرد و افزود:"امام برای تثبیت موقعیت پیروان و شیعیان خود، افراد خبیر و آگاه را در دستگاه حکومتی وقت، جا به جا می کرد".
به گفته وی، ورود علی بن یقطین، به دستگاه عباسیان و رسیدن به منصب وزارت یکی از این موارد بود. امام در این مرحله سیاسی، همراه با تنگناهایی که وجود داشت، در پی تحقق اهداف خداپسندانه خود بود.
فطری علاوه کرد که احاطه بر اوضاع سیاسی آنهم به روش اسلامی، سرلوحه کار امام بود؛ زیرا ضروری می نمود که با شناخت صحیح از تصمیم گیری ها، تدابیری اندیشید؛ تا کیان اسلام و شیعه از نابودی و فروپاشی در امان بماند.
فطری گفت:"امید و رسیدن به این هدف عالی، میسر نبود مگر با دستیابی به بالاترین جایگاه سیاسی. به همین منظور امام گروهی از افراد کارساز و مفید را در ارکان دولتی جا به جا می کرد".
به گفته وی، هدف دوم امام، برآوردن نیاز مؤمنان بود و این امر از عملکرد امام به خوبی پیداست. به طور مثال هر وقت علی بن یقطین می خواست از حکومت فاسد بنی عباس، فاصله بگیرد امام او را از این کار بازمی داشت و می گفت ای علی! خداوند(ج) را دوستانی است که در کنار دوست داران ستمگران قرار دارند؛ تا به وسیله آنان، ظالم را از دوستان خود دور کند و تو از آنان هستی.
به گفته این عالم دینی، امام در زندان نیز به فعالیت های خود ادامه می داد. با این تفاوت که شیوه آن، با خارج از زندان، فرق می کرد. آنچه از تاریخ زندگی، امام به دست می آید این است که آنحضرت اکثر اوقات خود را در زندان به عبادت سپری می کرد.
به گفته فطری، امام موسی ابن جعفر(ع) که در زمان خود عابد و عارفی بی نظیر بود و خداپرستی او فوق تصور انسان های عادی بود، روزها را در زندان روزه می گرفت و شب ها را به راز و نیاز و نماز می گذراند.
وی خاطرنشان کرد که حالت تعبد و خداجویی امام، زندانبان، خادمان و حتی نزدیک‌ترین افراد به دشمن را تحت تاثیر قرار می داد و آنان را گاهی موفق به توبه می کرد.
به گفته فطری، امام در عرصه گسترش اخلاق اسلامی نیز هیچوقت امت را تنها نگذاشت. در زمان آنحضرت که ارزش‌های اسلامی، سخت دچار تزلزل شده بود و امت اسلامی در معرض سقوط قرار داشت، خرافات و شبهات بر افکار و اندیشه مردم سایه افکنده بود، امام لحظه ای از وعظ و ارشاد دریغ نمی‌کرد.
او اظهار داشت که فساد و بداخلاقی به صورت هدفمندانه از سوی عوامل حکومتی، تقویت و ترویج می‌شد؛ اما امام برای پیشگیری از فروپاشی اخلاقی که در بخش‌های اعظم سرزمین های اسلامی رواج یافته بود روش های وعظ و ارشاد را برگزید.
به گفته آقای فطری، امام کاظم(ع) توانست با شیوه ارشادی و تبلیغی و نیز تاثیرگذاری وجود نازنین خویش، جمله ای از دوست داران حقیقت را در جامعه اسلامی پرورش دهد؛ تا در بازداشتن سرکشی شهوت ها و تمایلات نفسانی الگوهای کارسازی باشند.