متاسفانه برخی از اعضای شورای ملی در تعیین وزرای کابینه و مواقع حساس و سرنوشت ساز کشور، ابزاری برای حکومت می شوند و این را فراموش می کنند که آنها نماینده مردم هستند؛ نه ابزاری برای حکومت.
مسعوده کروخی؛ عضو مجلس نمایندگان بابیان مطلب فوق به خبرگزاری آوا گفت که در ده سال گذشته پارلمان افغانستان کم کاری های زیادی داشته، اما همین نمایندگان توسط خود مردم انتخاب شده اند.
کروخی گفت که با توجه به تمام مشکلات فعلی کشور، پارلمان نیز از واقعیت های تلخ جامعه امروزی به شمار می آید و یکی دلایل عمده آن حضور افراد نا شایسته و نالایق با انتخاب خود مردم افغانستان می باشد.
وی افزود که متاسفانه برخی از اعضای شورای ملی در تعیین وزرای کابینه و مواقع حساس و سرنوشت ساز کشور ابزاری برای حکومت می شوند و این را فراموش می کنند که آنها نماینده مردم هستند؛ نه ابزاری برای حکومت.
نیلوفر ابراهیمی؛ یکی دیگر از اعضای مجلس نیز به این بارو است که پارلمان افغانستان مسلکی نیست و مهم ترین عامل مشکلات فعلی پارلمان نبود یک کمیسیون دارالانشای قوی و مسلکی می باشد.
وی افزود که همچنین بیشتر اعضای پارلمان به شکل انفرادی متوسل به زور و برای حفظ دارایی های باد آورده خود وارد پارلمان شده، پس اینها هیچ گاهی متعهد به ملت و پاسخگوی قانون نیستند و همواره مخالف سیاسی و حزبی شدن پارلمان بوده اند.
این درحالیست که چندی قبل مجلس نمایندگان بخاطر نبود آجندای کاری برگزار نشد و این مساله با انتقاد تند برخی اعضای مجلس روبرو شده است.
نمایندگان معترض هیات اداری و کمیسیون های هجده گانه مجلس را به کم کاری در راستای بررسی و تصویب قوانین وعدم توجه به چالش های کشور متهم کردند.
بیش از یک دهه از عمر مجلس نمایندگان که مظهر اراده مردم است، می گذرد، اما مجلس در این مدت هیچ نکته درخشانی در کارنامه خود نداشته است.
شهروندان و آگاهان امور به این باورند که پارلمان افغانستان یک نهاد خسته، کم کار، اما با مصارف گزاف به پیش می رود و تاکنون کارکرد ها و فعالیت های مجلس حت کمترین تاثیر را روی زندگی مردم نداشته است.
کارشناسان متعقدند که با گذشت هر روز کم کاری و بی‌عرضگی مجلس نمایندگان روشن تر از گذشته به اثبات میرسد. امیدی که به این نهاد وجود داشت تا به عنوان ساختار دادخواه و حامی حقوق شهروندان عمل کند، اکنون خود وارد چرخه کشنده فساد شده است.
گفتنی است که مردم افغانستان این روز ها با مشکلات امنیتی و اقتصادی دست پنجه نرم می کنند و از کم کاری و کم توجهی های حکومت و پارلمان به سطوه آمده اند دیگر آنها نمی دانند که برای حل مشکلات شان به کجا مراجعه کنند و کی پاسخگوی این همه مشکلات خواهد بود.
مسعوده کروخی؛ عضو مجلس نمایندگان بابیان مطلب فوق به خبرگزاری آوا گفت که در ده سال گذشته پارلمان افغانستان کم کاری های زیادی داشته، اما همین نمایندگان توسط خود مردم انتخاب شده اند.
کروخی گفت که با توجه به تمام مشکلات فعلی کشور، پارلمان نیز از واقعیت های تلخ جامعه امروزی به شمار می آید و یکی دلایل عمده آن حضور افراد نا شایسته و نالایق با انتخاب خود مردم افغانستان می باشد.
وی افزود که متاسفانه برخی از اعضای شورای ملی در تعیین وزرای کابینه و مواقع حساس و سرنوشت ساز کشور ابزاری برای حکومت می شوند و این را فراموش می کنند که آنها نماینده مردم هستند؛ نه ابزاری برای حکومت.
نیلوفر ابراهیمی؛ یکی دیگر از اعضای مجلس نیز به این بارو است که پارلمان افغانستان مسلکی نیست و مهم ترین عامل مشکلات فعلی پارلمان نبود یک کمیسیون دارالانشای قوی و مسلکی می باشد.
وی افزود که همچنین بیشتر اعضای پارلمان به شکل انفرادی متوسل به زور و برای حفظ دارایی های باد آورده خود وارد پارلمان شده، پس اینها هیچ گاهی متعهد به ملت و پاسخگوی قانون نیستند و همواره مخالف سیاسی و حزبی شدن پارلمان بوده اند.
این درحالیست که چندی قبل مجلس نمایندگان بخاطر نبود آجندای کاری برگزار نشد و این مساله با انتقاد تند برخی اعضای مجلس روبرو شده است.
نمایندگان معترض هیات اداری و کمیسیون های هجده گانه مجلس را به کم کاری در راستای بررسی و تصویب قوانین وعدم توجه به چالش های کشور متهم کردند.
بیش از یک دهه از عمر مجلس نمایندگان که مظهر اراده مردم است، می گذرد، اما مجلس در این مدت هیچ نکته درخشانی در کارنامه خود نداشته است.
شهروندان و آگاهان امور به این باورند که پارلمان افغانستان یک نهاد خسته، کم کار، اما با مصارف گزاف به پیش می رود و تاکنون کارکرد ها و فعالیت های مجلس حت کمترین تاثیر را روی زندگی مردم نداشته است.
کارشناسان متعقدند که با گذشت هر روز کم کاری و بی‌عرضگی مجلس نمایندگان روشن تر از گذشته به اثبات میرسد. امیدی که به این نهاد وجود داشت تا به عنوان ساختار دادخواه و حامی حقوق شهروندان عمل کند، اکنون خود وارد چرخه کشنده فساد شده است.
گفتنی است که مردم افغانستان این روز ها با مشکلات امنیتی و اقتصادی دست پنجه نرم می کنند و از کم کاری و کم توجهی های حکومت و پارلمان به سطوه آمده اند دیگر آنها نمی دانند که برای حل مشکلات شان به کجا مراجعه کنند و کی پاسخگوی این همه مشکلات خواهد بود.
