گزارش شش ماه نخست امسال کمیته مصونیت خبرنگاران افغانستان نشان می دهد که نیروهای دولتی بیشتر از طالبان عامل خشونت علیه روزنامه نگاران هستند.
براساس این گزارش، نیروهای دولتی در خشونت علیه روزنامه نگاران ۲ درصد از طالبان پیشی گرفته اند و مهمترین عامل خشونت علیه خبرنگاران شناخته شده اند.
در این گزارش آمده که در شش ماه نخست سال روان میلادی ۳۹ قضیه خشونت علیه خبرنگاران به ثبت رسیده که ۵۲ درصد این خشونت را ماموران دولتی انجام داده و ۵۰ درصد را هم طالبان مرتکب شده اند.
نجیب الله شریفی، رییس کمیته مصونیت خبرنگاران می گوید که از ۳۹ قضیه خشونت ثبت شده، ۲۵ خبرنگار توسط ماموران دولت مورد تهدید و خشونت قرار گرفته اند.
فرانز مایکل میلبن؛ فرستاده ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان در واکنش به این گزارش گفته که آزادی رسانه ها برای دموکراسی حیاتی است و حمله به خبرنگاران حمله به آزادی بیان در افغانستان است.
کارشناسان مسایل اجتماعی نیز می گویند که در وضعیت شکننده و آسیب پذیر کنونی که از همه جنبه های دموکراسی و مردم سالاری در افغانستان، فقط آزادی بیان و رسانه ها باقی مانده است، یافته های این گزارش بسیار ناامیدکننده و غم انگیز است.
به دنبال سرگذشت سیاهی که برای انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته رقم خورد و نیز در پی ناکامی دولت در برگزاری انتخابات پارلمانی سال جاری و حتی وضعیتی که در حال حاضر در زمینه ایجاد اصلاحات انتخاباتی در جریان است، اگر آزادی های رسانه ای نیز محدود شود و بدتر از آن اینکه دولت بیشتر و پیشتر از طالبان، در این محدودیت نقش ایفا کند، دموکراسی در افغانستان به عنوان یک پروژه بسته بندی شده و وارداتی از خارج، عملا شکست خورده و دموکراسی و مردم سالاری به مثابه یک پروسه و روند ملی و بومی که می بایست بنیادها و ریشه های آن در داخل جامعه افغانستان از مسیر فرهنگ سازی و پرورش مردم سالاری بر پایه ارزش ها، عناصر و المان های ملی و بومی شکل یافته و ساخته شود نیز با خطری جدی مواجه است؛ زیرا نیرویی که می بایست این رسالت عظیم و سنگین را بر دوش بکشد، رسانه ها، خبرنگاران و روزنامه نگاران هستند.
آنها در صف مقدم مبارزه برای مردم سالاری در برابر تحجر و انجماد و واپسگرایی و جامعه تکصدایی مورد نظر تروریست های متصلب و وحشی ایستاده اند؛ بنابراین، ارزش کاری که روزنامه نگاران انجام می دهند کمتر از کاری که نیروهای مسلح و امنیتی ما در صفوف مقدم نبرد با تروریزم، به پیش می برند نیست.
هردو نیرو شایسته تکریم و احترام اند و از عملکردها و دستاوردهای آنان باید به نیکی تقدیر و ستایش شود.
بنابراین، طبیعی است که انتشار گزارش تازه کمیته مصونیت خبرنگاران افغانستان، این امید را به ناامیدی تلخ و سیاه بدل می کند و آینده مبارزه نرم خبرنگاران و رسانه ها در نهادینه سازی فرهنگ مدارا، صلح، همپذیری، مردم سالاری و آزادی در چارچوب دین و ارزش های ملی کشور را با مخاطره ای جدی و عمیق مواجه می سازد.
ظاهرا کسانی که در راستای ایفای این نقش و استیفای این حق می ایستند و مانع از عملکرد بهینه رسانه ها و خبرنگاران می شوند، یا متوجه اهمیت بنیادین و حیاتی کاری که خبرنگاران می کنند نیستند و یا آگاهانه یا ناآگاهانه به نیابت از دشمن تروریستی، سعی دارند این پروسه اجتماعی و فرهنگی را مختل کنند تا به این ترتیب، روند سلطه تروریزم، افراطی گری، خشونت، نابردباری فرهنگی، عدم تنوع و تکثر قومی و مذهبی و هم ستیزی و نفاق، بیش از اینها تسریع و تعجیل شود و بر این اساس، عملا جاده را برای سلطه تروریزم و تفکر افراط گرا و متصلب تروریستی هموار می کنند.
این عملکرد بدون تردید، کارنامه درخشان دولت در عرصه آزادی بیان را هم مخدوش می کند و متاسفانه در این زمینه، دولت و طالبان را در کنار هم قرار می دهد و چه بسا – بر اساس گزارش تازه کمیته مصونیت خبرنگاران افغانستان- دولت را در عرصه سلب آزادی بیان، یک گام پیش تر از طالبان می نشاند.
براساس این گزارش، نیروهای دولتی در خشونت علیه روزنامه نگاران ۲ درصد از طالبان پیشی گرفته اند و مهمترین عامل خشونت علیه خبرنگاران شناخته شده اند.
در این گزارش آمده که در شش ماه نخست سال روان میلادی ۳۹ قضیه خشونت علیه خبرنگاران به ثبت رسیده که ۵۲ درصد این خشونت را ماموران دولتی انجام داده و ۵۰ درصد را هم طالبان مرتکب شده اند.
نجیب الله شریفی، رییس کمیته مصونیت خبرنگاران می گوید که از ۳۹ قضیه خشونت ثبت شده، ۲۵ خبرنگار توسط ماموران دولت مورد تهدید و خشونت قرار گرفته اند.
فرانز مایکل میلبن؛ فرستاده ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان در واکنش به این گزارش گفته که آزادی رسانه ها برای دموکراسی حیاتی است و حمله به خبرنگاران حمله به آزادی بیان در افغانستان است.
کارشناسان مسایل اجتماعی نیز می گویند که در وضعیت شکننده و آسیب پذیر کنونی که از همه جنبه های دموکراسی و مردم سالاری در افغانستان، فقط آزادی بیان و رسانه ها باقی مانده است، یافته های این گزارش بسیار ناامیدکننده و غم انگیز است.
به دنبال سرگذشت سیاهی که برای انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته رقم خورد و نیز در پی ناکامی دولت در برگزاری انتخابات پارلمانی سال جاری و حتی وضعیتی که در حال حاضر در زمینه ایجاد اصلاحات انتخاباتی در جریان است، اگر آزادی های رسانه ای نیز محدود شود و بدتر از آن اینکه دولت بیشتر و پیشتر از طالبان، در این محدودیت نقش ایفا کند، دموکراسی در افغانستان به عنوان یک پروژه بسته بندی شده و وارداتی از خارج، عملا شکست خورده و دموکراسی و مردم سالاری به مثابه یک پروسه و روند ملی و بومی که می بایست بنیادها و ریشه های آن در داخل جامعه افغانستان از مسیر فرهنگ سازی و پرورش مردم سالاری بر پایه ارزش ها، عناصر و المان های ملی و بومی شکل یافته و ساخته شود نیز با خطری جدی مواجه است؛ زیرا نیرویی که می بایست این رسالت عظیم و سنگین را بر دوش بکشد، رسانه ها، خبرنگاران و روزنامه نگاران هستند.
آنها در صف مقدم مبارزه برای مردم سالاری در برابر تحجر و انجماد و واپسگرایی و جامعه تکصدایی مورد نظر تروریست های متصلب و وحشی ایستاده اند؛ بنابراین، ارزش کاری که روزنامه نگاران انجام می دهند کمتر از کاری که نیروهای مسلح و امنیتی ما در صفوف مقدم نبرد با تروریزم، به پیش می برند نیست.
هردو نیرو شایسته تکریم و احترام اند و از عملکردها و دستاوردهای آنان باید به نیکی تقدیر و ستایش شود.
بنابراین، طبیعی است که انتشار گزارش تازه کمیته مصونیت خبرنگاران افغانستان، این امید را به ناامیدی تلخ و سیاه بدل می کند و آینده مبارزه نرم خبرنگاران و رسانه ها در نهادینه سازی فرهنگ مدارا، صلح، همپذیری، مردم سالاری و آزادی در چارچوب دین و ارزش های ملی کشور را با مخاطره ای جدی و عمیق مواجه می سازد.
ظاهرا کسانی که در راستای ایفای این نقش و استیفای این حق می ایستند و مانع از عملکرد بهینه رسانه ها و خبرنگاران می شوند، یا متوجه اهمیت بنیادین و حیاتی کاری که خبرنگاران می کنند نیستند و یا آگاهانه یا ناآگاهانه به نیابت از دشمن تروریستی، سعی دارند این پروسه اجتماعی و فرهنگی را مختل کنند تا به این ترتیب، روند سلطه تروریزم، افراطی گری، خشونت، نابردباری فرهنگی، عدم تنوع و تکثر قومی و مذهبی و هم ستیزی و نفاق، بیش از اینها تسریع و تعجیل شود و بر این اساس، عملا جاده را برای سلطه تروریزم و تفکر افراط گرا و متصلب تروریستی هموار می کنند.
این عملکرد بدون تردید، کارنامه درخشان دولت در عرصه آزادی بیان را هم مخدوش می کند و متاسفانه در این زمینه، دولت و طالبان را در کنار هم قرار می دهد و چه بسا – بر اساس گزارش تازه کمیته مصونیت خبرنگاران افغانستان- دولت را در عرصه سلب آزادی بیان، یک گام پیش تر از طالبان می نشاند.
