راجیو چاندراسکاران نویسنده امریکایی درباره سیاستهای اوباما رئیس جمهور این کشور در جنگ افغانستان چنین نگاشته است، باید قبول کنیم که افزایش نیروها در افغانستان استراتژی اوباما بود و مقامات زیر دست او می بایست همه تلاش خود را برای اجرای این استراتژی به کار می گرفتند اما هر قسمت از دولت اشتباهات خطرناکی مرتکب شد.
به باور وی ،پنتاگون نیروهای زیادی را به مناطقی که نمی بایست، اعزام کرد در حالیکه می بایست اکثر این نیروها را در قندهار دومین شهر بزرگ افغانستان و پایتخت معنوی طالبان مستقر کند. اهمیت این شهر به حدی است که اگر به دست طالبان بیفتد آنها می توانند کل افغانستان را تصرف کنند همانطور که در اواسط دهه هزار و نهصد و نود این کار را کردند. اما ما بیشتر نیروهایمان را به هلمند اعزام کردیم. بدتر از همه اینکه ما این نیروها را به جایی در هلمند اعزام کردیم که کمتر از یک درصد از جمعیت افغانستان را در خود جای می دهد.
چانداراسکاران در ادامه می نویسد: حقیقت این است که در داخل پنتاگون نیز درباره اجرای سیاستها رقابت وجود دارد، قوای بحری امریکا که اکثریت این نیرو را تشکیل می داد نمی خواست در کنار اردوی این کشور و کانادا کار کنند. آنها می خواستند مستقل عمل کنند. بعلاوه استقرار نیروهای غیرنظامی امریکا که قرار بود در کنار نیروهای نظامی در افغانستان کار کنند بسیار کند انجام می شد. در واقع عملکرد دیپلماتهای امریکا و پرسنل غیرنظامی در افغانستان ضعیف بود و کمک لازم را به نظامیان نمی کردند.
به گزارش واحد مرکزی خبر ایران، این نویسنده در ادامه می نگارد، وزارت خارجه امریکا نیز در امر بازسازی افغانستان عملکرد خوبی نداشت و بسیاری از بودجه ها را از طریق مقاطعه کاران برای طرحهایی بیهوده هدر داد. شرایط افغانستان در امر بازسازی همانند سالهای اول جنگ عراق بود که افراد نالایق در برخی سمتهای مهم منصوب شده بودند. در بسیاری از موارد هماهنگی لازم میان گروههای بازسازی و نیروهای نظامی وجود ندارد و این هزینه بازسازیها را افزایش می دهد.
در حالیکه در زمان بوش بازسازی افغانستان تشنه کمکهای خارجی بود در زمان اوباما سیل بودجه به این کشور جاری شده است اما افغانستان توان جذب این بودجه را ندارد و به همین علت بخش زیادی از بودجه هدر می رود.
به باور وی ،پنتاگون نیروهای زیادی را به مناطقی که نمی بایست، اعزام کرد در حالیکه می بایست اکثر این نیروها را در قندهار دومین شهر بزرگ افغانستان و پایتخت معنوی طالبان مستقر کند. اهمیت این شهر به حدی است که اگر به دست طالبان بیفتد آنها می توانند کل افغانستان را تصرف کنند همانطور که در اواسط دهه هزار و نهصد و نود این کار را کردند. اما ما بیشتر نیروهایمان را به هلمند اعزام کردیم. بدتر از همه اینکه ما این نیروها را به جایی در هلمند اعزام کردیم که کمتر از یک درصد از جمعیت افغانستان را در خود جای می دهد.
چانداراسکاران در ادامه می نویسد: حقیقت این است که در داخل پنتاگون نیز درباره اجرای سیاستها رقابت وجود دارد، قوای بحری امریکا که اکثریت این نیرو را تشکیل می داد نمی خواست در کنار اردوی این کشور و کانادا کار کنند. آنها می خواستند مستقل عمل کنند. بعلاوه استقرار نیروهای غیرنظامی امریکا که قرار بود در کنار نیروهای نظامی در افغانستان کار کنند بسیار کند انجام می شد. در واقع عملکرد دیپلماتهای امریکا و پرسنل غیرنظامی در افغانستان ضعیف بود و کمک لازم را به نظامیان نمی کردند.
به گزارش واحد مرکزی خبر ایران، این نویسنده در ادامه می نگارد، وزارت خارجه امریکا نیز در امر بازسازی افغانستان عملکرد خوبی نداشت و بسیاری از بودجه ها را از طریق مقاطعه کاران برای طرحهایی بیهوده هدر داد. شرایط افغانستان در امر بازسازی همانند سالهای اول جنگ عراق بود که افراد نالایق در برخی سمتهای مهم منصوب شده بودند. در بسیاری از موارد هماهنگی لازم میان گروههای بازسازی و نیروهای نظامی وجود ندارد و این هزینه بازسازیها را افزایش می دهد.
در حالیکه در زمان بوش بازسازی افغانستان تشنه کمکهای خارجی بود در زمان اوباما سیل بودجه به این کشور جاری شده است اما افغانستان توان جذب این بودجه را ندارد و به همین علت بخش زیادی از بودجه هدر می رود.
منبع : خبرگزاری آوا- تهران
