اکثر مردم بلخ توان خرید مواد سوختی را ندارند

کرام الدین، فروشنده مواد سوختی در شهر مزار شریف است. او می گوید که اکثر مردم بلخ، توان خرید مواد سوختی را ندارند.
کرام الدین که به گفته خودش، مدت ۱۰ سال است که چوب و ذغال سنگ می فروشد می گوید که ذغال سنگ را سیر ۵۰ افغانی از مارکیت خریداری می کند و سیر ۶۰ افغانی به فروش می رساند. همینطور چوب بلوط را خرواری ۷۵۰۰ تا ۸۰۰۰ هزار افغانی به فروش می رساند. چوب بادام خرواری ۵۵۰۰ افغانی، چوب توت خشک ۴۰۰۰ افغانی و تر آن خرواری ۴۵۰۰ افغانی، ذغال بلوط وطنی، بوری ۱۳۰۰افغانی و ذغال پاکستانی با کیفیت پایین بوری۸۰۰ افغانی به فروش می رسد.
به گفته کرام الدین، امسال نسبت به سال گذشته خرید چوب کاهش یافته است و دلیلش عمده اش نیز این است که اکثریت مردم ولایت بلخ توان خرید ندارند و از سوی دیگر، هوا هنوزهم گرم است، برق ها دایمی شده است.
محمدعمر هم در مزار شریف، ذغال و چوب می فروشد. او می گوید با اینکه سرک دره صوف آباد است؛ اما نرخ ذغال سنگ نسبت به سال های گذشته افزایش یافته و دلیلش این است که وزن موترها کم شده و مانند سابق نمی توانند بارگیری کنند و از سوی دیگر، تعرفه و مالیات هم زیاد می گیرند.
به گفته وی، سال گذشته دولت نرخ یک سیر چوب را ۸۰ افغانی تعیین کرده بود؛ اما چوب به سیر ۱۲۰ افغانی پیدا می شد. امسال چوب ارزان است و یک خروار چوب بلوط ۸۰۰۰ هزار افغانی می باشد.
در همین حال، شکر خدا؛ یک باشنده شهر مزار شریف می گوید که چوب بلوط را سیر ۱۰۰ افغانی خریداری نموده و می گوید که چوب نسبت به سال گذشته ارزان است؛ اما مردم توان خرید ندارند.
بهمن نیز که یک باشنده مزار شریف است می گوید که نرخ مواد سوختی به خصوص ذغال سنگ نسبت به فصل گرما افرایش یافته؛ در حالی که چوب و ذغال از محصولات خود افغانستان است؛ اما باور دارد که شاید تعدادی از فروشندگان در افرایش نرخ ذغال سنگ نقش داشته باشند.
از سوی دیگر به گفته وی، دولت هم درست کنترل ندارد. اگر دولت مسئول باشد، واقعا ًمکلف است از طریق شاروالی و نهادهای ذیربط، قانونا ًکنترول داشته باشد؛ اما متاسفانه اصلا ً توجهی ندارد.
به گفته بهمن، در یک سیر ذغال سنگ نسبت به فصل گرما ۱۵افغانی تفاوت آمده است. مردم توان خرید ندارند. چشم امید شان به سوی دولت است که باید نظارت کند. برای مردم تفاوت یک سیر ذغال سنگ در فصل سرما ۱۵ افغانی مشکل است.
به گفته برخی از مردم مزار شریف با اینکه نرخ مواد سوختی به خصوص نرخ چوب نسبت به گذشته تفاوت نکرده؛ اما چون تعداد زیادی از مردم فقیر و بیکار اند. آنها از دولت افغانستان می خواهند از هر طریق ممکن بر بازار نظارت و کنترل داشته باشد و همچنین برنامه های کاریابی را روی دست بگیرد؛ تا مردم بتوانند کار کنند.