صلح امام حسن(ع) با معاویه؛ از مهم‌ترین رخدادهای تاریخ اسلام

صلح امام حسن(ع)، با معاویه با توجه به موضع گیری‌های مهربانانه این امام معصوم، از مهمترین رخداد های تاریخ اسلام تلقی میشود.
حجت الاسلام سید هادی هادی؛ رییس بنیاد فرهنگی پیامبر اعظم(ص)، در یک گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری صدای افغان(آوا) با اظهار مطلب فوق افزود:"پژوهشگران مسلمان، در تشریخ، تجزیه و تحلیل این صلح، کتاب های متعددی به نگارش درآورده اند و دوست و دشمن در این زمینه داوری کرده است".
وی علاوه نمود که به گفته دانشمندان و پژوهشگران، امام حسن(ع) که شاهد خیانت ها و نفاق لشکریان و اطرافیانش بود و آنها نهایت سستی و ناجوانمردی از خود نشان دادند، افزون بر اینکه امیدی به پایداری و استقامت در برابر شامیان نداشت؛ ولی امام(ع) جهت اتمام حجت بر آنان در برابر جمع شان به ایراد سخن پرداخت.
هادی به فرازهایی از سخنان امام حسن(ع) که در برابر مردم سست عنصر کوفه بیان کرده بود، اشاره نموده گفت:"امام از سر دلسوزی و خیرخواهی به آنان گفت: وای بر شما به خدا قسم معاویه به وعده هایی که در برابر کشتن من به شما داده است، وفا نخواهد کرد. امام علاوه کرد: به خدا سوگند، خواری و ذلت و تعداد اندک سپاه ما را از نبرد با دشمن بازنداشت؛ بلکه ندانم کاری‌های اطرافیانم سبب شکست این انقلاب گردید".
به گفته هادی، امام حسن(ع) مردم کوفه را مخاطب قرار داده گفت: اگر شما دست از یاری ام برنمی داشتید با بردباری، با شامیان می جنگیدیم؛ ولی این توان و بردباری با پدید آمدن دشمنی های داخلی به ناشکیبایی تبدیل شد.
به گفته این عالم دینی، امام حسن(ع) با سخنانی که از منبع وحی سرچشمه می گرفت کوفیان را مخاطب قرار داده گفت: آنگاه که شما با ما در جنگ صفین می رفتید، دین شما مقدم بر دنیای تان بود؛ ولی امروز دنیا را بر دین مقدم کرده اید. در آن زمان همه پشتیبان همدیگر بودیم؛ ولی امروز ضد ما قیام کردید.
به گفته رییس بنیاد فرهنگی پیامبر اعظم، در شرایط بحرانی دنیای اسلام که پسر ابوسفیان عرصه را بر امام تنگ کرده بود، راهی جز پذیرش صلح در برابر امام حسن مجتبی(ع) باقی نمانده بود؛ لذا امام تحت شریط خاصی صلح‌نامه را با معاویه امضا کرد.
همچنین او گفت:"امام حسن(ع) خلافت را در مقطعی از زمان به معاویه واگذار کرد؛ اما با دقت به بندهای صلح نامه روشن می شود که آن بزرگوار هیچ گونه امتیازی برای معاویه قایل نشد و او را به عنوان خلیفه و فرماندار مسلمانان به رسمیت نشناخت".
هادی تصریح کرد که امام حسن(ع) رهبری امت را حق مسلم خود می دانست و همواره از لیاقت و شایستگی اهل بیت(ع) در تصدی امور خلافت سخن می گفت و بر ادعاهای معاویه در این زمینه خط بطلان کشید.
او در ادامه سخنانش اظهار داشت که یکی از ماده های صلح نامه که در تاریخ ثبت شده، این است که پس از معاویه خلافت به امام حسن(ع) تعلق می گیرد و اگر حادثه ای برای آنحضرت رخ داد، برادر بزرگوارش امام حسین(ع) پذیرای این مسئولیت خواهد شد و معاویه حق سپردن خلافت را به کسی ندارد.
هادی افزود:"امام حسن(ع) در پاسح به اعتراضات بعضی از اطرافیانش که چرا با معاویه صلح کردید؛ در حالی که به حقانیت خود و باطل بودن او ایمان داشتید گفت: صلح من با معاویه شبیه صلح جدم رسول خدا با مشرکین مکه است که در حدیبیه صورت گرفت که حکمت و راز آن را بعدها مسلمانان دانستند".
همچنین امام حسن(ع) در جای دیگری گفته است: وقتی حضرت خضر(ع) کشتی را سوراخ کرد، جوانی را به قتل رساند و دیوار خرابه را مرمت کرد، مورد خشم حضرت موسی(ع) قرار گرفت؛ زیرا حکمت و راز آن را نمی دانست؛ اما وقتی حضرت موسی دانست خوشحال شد. صلح من نیز با معاویه، حکمت هایی دارد که کسی آن را درک نمی کند. یکی از حکمت هایش این است که اگر با معاویه صلح نمی کردم شیعه در روی زمین باقی نمی ماند و همه قتل عام می‌شد.