دفتر رئیس جمهوری برای اولین بار رسما حضور داعش را در افغانستان تایید کرد.
اجمل عابدی؛ سخنگوی رئیس جمهور گفت که "حضور داعش در افغانستان واقعا نگران کننده است."
آقای عابدی افزود که نوعیت جنگ در افغانستان تغییر کرده و تروریزم حالا تبدیل به یک سیستم شده است.
او گفت که دولت افغانستان برای سرکوب افراد داعش برنامه‌هایی دارد و تا حالا دو فرمانده ارشد داعش در عملیات نیروهای افغان کشته شده‌اند.
دو روز پیش نیز نماینده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان در جلسه شورای امنیت، حضور گروه داعش در کشور را نگران کننده خواند.
آقای هیسم، در عین حال گفت:"نشانه‌ای از حمایت گسترده و سیستماتیک از داعش در افغانستان دیده نمی‌شود."
اخیرا مقام‌های امنیتی اعلام کردند که حفیظ وحیدی؛ رهبر داعش در افغانستان و ۹ پیکارجوی دیگر در یک حمله موشکی در ولایت هلمند کشته شده‌اند.
یک ماه پیش، ملا عبدالرئوف، فردی‌که به عنوان معاون داعش در افغانستان شناخته می‌شد، در یک عملیات نظامی کشته شد.
این موضع رسمی ریاست جمهوری نشان می دهد که خطر داعش یا نوع جدید فعالیت های تروریستی در کشور به اندازه ای آشکار، گسترده و قدرتمند شده است که دیگر نمی توان با سکوت و سهل انگاری از کنار آن گذشت.
این موضع گیری همچنین به باور کارشناسان، تنها به معنای یک اعتراف سیاسی نیست؛ بلکه پیامدهای مسؤولیت آور امنیتی نیز برای حکومت در پی دارد.
حکومت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی با این اذعان رسمی، اکنون دیگر ناگزیر است راهبرد امنیتی اش را که مدت ها پیش وعده تدوین آن را داده بود هرچه سریع تر در شورای امنیت ملی یا در صورت ضرورت در شورای ملی، به بحث و رأی بگذارد؛ تا مردم، ناظران و نیروهای امنیتی، دست کم بتوانند چشم انداز روشنی را برای مبارزه با تروریزم از سوی حکومت وحدت ملی شاهد باشند.
نکته مهم دیگر، تاثیر این اذعان رسمی بر روند جاری صلح میان طالبان و حکومت اشرف غنی است.
این اعتراف از دید کارشناسان نشان می دهد که نباید انتظار داشت مذاکرات جاری صلح میان دولت و طالبان، حتی اگر به نتیجه ای هم برسد، بتواند به جنگ، ناامنی، خشونت و تروریزم در کشور پایان بدهد؛ زیرا با در نظرداشت موضع گیری تازه ریاست جمهوری در زمینه حضور و فعالیت داعش در کشور، افغانستان این بار با یک گروه تروریستی به مراتب خطرناک تر از طالبان، درگیر خواهد بود و این چشم انداز صلح و ثبات در کشور را به شدت تیره و تاریک می نماید.
از جانب دیگر، با توجه به گزارش مبسوطی که نمایندگی سازمان ملل متحد در امور افغانستان اخیرا به شورای امنیت آن سازمان ارائه کرد و در آن نیز بر حضور و نفوذ گسترده داعش در افغانستان، تاکید و اذعان شده است، حکومت افغانستان با پذیرش رسمی حضور و فعالیت داعش در کشور برای نخستین بار، اکنون می تواند جهان را متوجه مسؤولیت سنگین مبارزه با نوع جدید و به مراتب خطرناک تروریزم در افغانستان بکند؛ مسؤولیتی که پیش از این تصور می شد با تغییر نوع مأموریت نیروهای خارجی از جنگی به آموزشی و مشورتی و در پی آن، خروج بخش عظیمی از نیروهای عضو ناتو از کشور از یکسو و آغاز گفتگوهای صلح با گروه طالبان به عنوان اصلی ترین گروه تروریستی در حال جنگ با دولت از سوی دیگر، به نظر پایان یافته می آمد؛ اما اینک روشن می شود که این مأموریت نه تنها پایان نیافته؛ بلکه کشورهایی که به یک معنا خود را متحدان استراتژیک افغانستان معرفی می کنند و با دولت افغانستان، پیمان نامه های راهبردی و امنیتی امضا کرده اند، در این مقطع از تاریخ، می بایست تعهد و پایبندی خود به مفاد پیمان نامه های یادشده را در عمل نشان دهند.
البته این وظیفه دولتمردان نیز هست که با امضای بی قید و شرط پیمان های یادشده، کشورهای طرف قرارداد را به عملیاتی سازی تعهدات خود، وادار کنند.
این در حالی است که به عقیده کارشناسان، حتی در صورت نبود هیچگونه قرارداد امنیتی یا استراتژيک میان افغانستان و کشورهای دیگر، این کشورها به دلیل راه اندازی ائتلاف -راست یا دروغ- ضد داعش در خاور میانه، مسؤول اند با خطر ظهور و فعالیت این گروه در افغانستان نیز مسؤولانه و صادقانه مبارزه کنند؛ در غیر آن، به اهداف ائتلاف یادشده و همچنین صداقت کشورهای طرف پیمان با دولت افغانستان، می بایست از بنیاد شک کرد و بدتر از آن اینکه این نتیجه هم غیر محتمل به نظر نمی رسد که داعش خود ابزاری تازه در خدمت نظام سلطه برای به بازی گرفتن سرنوشت ملت ها به وسیله قدرت های بزرگ باشد.
اجمل عابدی؛ سخنگوی رئیس جمهور گفت که "حضور داعش در افغانستان واقعا نگران کننده است."
آقای عابدی افزود که نوعیت جنگ در افغانستان تغییر کرده و تروریزم حالا تبدیل به یک سیستم شده است.
او گفت که دولت افغانستان برای سرکوب افراد داعش برنامه‌هایی دارد و تا حالا دو فرمانده ارشد داعش در عملیات نیروهای افغان کشته شده‌اند.
دو روز پیش نیز نماینده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان در جلسه شورای امنیت، حضور گروه داعش در کشور را نگران کننده خواند.
آقای هیسم، در عین حال گفت:"نشانه‌ای از حمایت گسترده و سیستماتیک از داعش در افغانستان دیده نمی‌شود."
اخیرا مقام‌های امنیتی اعلام کردند که حفیظ وحیدی؛ رهبر داعش در افغانستان و ۹ پیکارجوی دیگر در یک حمله موشکی در ولایت هلمند کشته شده‌اند.
یک ماه پیش، ملا عبدالرئوف، فردی‌که به عنوان معاون داعش در افغانستان شناخته می‌شد، در یک عملیات نظامی کشته شد.
این موضع رسمی ریاست جمهوری نشان می دهد که خطر داعش یا نوع جدید فعالیت های تروریستی در کشور به اندازه ای آشکار، گسترده و قدرتمند شده است که دیگر نمی توان با سکوت و سهل انگاری از کنار آن گذشت.
این موضع گیری همچنین به باور کارشناسان، تنها به معنای یک اعتراف سیاسی نیست؛ بلکه پیامدهای مسؤولیت آور امنیتی نیز برای حکومت در پی دارد.
حکومت وحدت ملی به رهبری اشرف غنی با این اذعان رسمی، اکنون دیگر ناگزیر است راهبرد امنیتی اش را که مدت ها پیش وعده تدوین آن را داده بود هرچه سریع تر در شورای امنیت ملی یا در صورت ضرورت در شورای ملی، به بحث و رأی بگذارد؛ تا مردم، ناظران و نیروهای امنیتی، دست کم بتوانند چشم انداز روشنی را برای مبارزه با تروریزم از سوی حکومت وحدت ملی شاهد باشند.
نکته مهم دیگر، تاثیر این اذعان رسمی بر روند جاری صلح میان طالبان و حکومت اشرف غنی است.
این اعتراف از دید کارشناسان نشان می دهد که نباید انتظار داشت مذاکرات جاری صلح میان دولت و طالبان، حتی اگر به نتیجه ای هم برسد، بتواند به جنگ، ناامنی، خشونت و تروریزم در کشور پایان بدهد؛ زیرا با در نظرداشت موضع گیری تازه ریاست جمهوری در زمینه حضور و فعالیت داعش در کشور، افغانستان این بار با یک گروه تروریستی به مراتب خطرناک تر از طالبان، درگیر خواهد بود و این چشم انداز صلح و ثبات در کشور را به شدت تیره و تاریک می نماید.
از جانب دیگر، با توجه به گزارش مبسوطی که نمایندگی سازمان ملل متحد در امور افغانستان اخیرا به شورای امنیت آن سازمان ارائه کرد و در آن نیز بر حضور و نفوذ گسترده داعش در افغانستان، تاکید و اذعان شده است، حکومت افغانستان با پذیرش رسمی حضور و فعالیت داعش در کشور برای نخستین بار، اکنون می تواند جهان را متوجه مسؤولیت سنگین مبارزه با نوع جدید و به مراتب خطرناک تروریزم در افغانستان بکند؛ مسؤولیتی که پیش از این تصور می شد با تغییر نوع مأموریت نیروهای خارجی از جنگی به آموزشی و مشورتی و در پی آن، خروج بخش عظیمی از نیروهای عضو ناتو از کشور از یکسو و آغاز گفتگوهای صلح با گروه طالبان به عنوان اصلی ترین گروه تروریستی در حال جنگ با دولت از سوی دیگر، به نظر پایان یافته می آمد؛ اما اینک روشن می شود که این مأموریت نه تنها پایان نیافته؛ بلکه کشورهایی که به یک معنا خود را متحدان استراتژیک افغانستان معرفی می کنند و با دولت افغانستان، پیمان نامه های راهبردی و امنیتی امضا کرده اند، در این مقطع از تاریخ، می بایست تعهد و پایبندی خود به مفاد پیمان نامه های یادشده را در عمل نشان دهند.
البته این وظیفه دولتمردان نیز هست که با امضای بی قید و شرط پیمان های یادشده، کشورهای طرف قرارداد را به عملیاتی سازی تعهدات خود، وادار کنند.
این در حالی است که به عقیده کارشناسان، حتی در صورت نبود هیچگونه قرارداد امنیتی یا استراتژيک میان افغانستان و کشورهای دیگر، این کشورها به دلیل راه اندازی ائتلاف -راست یا دروغ- ضد داعش در خاور میانه، مسؤول اند با خطر ظهور و فعالیت این گروه در افغانستان نیز مسؤولانه و صادقانه مبارزه کنند؛ در غیر آن، به اهداف ائتلاف یادشده و همچنین صداقت کشورهای طرف پیمان با دولت افغانستان، می بایست از بنیاد شک کرد و بدتر از آن اینکه این نتیجه هم غیر محتمل به نظر نمی رسد که داعش خود ابزاری تازه در خدمت نظام سلطه برای به بازی گرفتن سرنوشت ملت ها به وسیله قدرت های بزرگ باشد.
