یوسف نورستانی؛ رئیس کمیسیون انتخابات گفته که "فرصت برگزاری سومین انتخابات پارلمانی این کشور در زمان پیشنهادشده از دست رفته است."
به گفته وی، کمیسیون یازدهم میزان را به عنوان روز برگزاری انتخابات مجلس به حکومت پیشنهاد کرده؛ ولی حکومت پاسخی نداده است.
نورستانی دیروز در جلسه پرتنش مجلس نمایندگان گفت که کشورهای کمک‌دهنده خارجی در چند هفته اخیر از قطع کمک‌های خود به کمیسیون انتخابات خبر داده‌اند و حکومت هم توانایی پرداخت هزینه انتخابات را ندارد.
وی افزود که با قطع کمک‌های خارجی، ۸۵۰ کارمند فنی این کمیسیون وظایف خود را از دست خواهند داد و بدون آنها برگزاری انتخابات شفاف دشوار خواهد بود.
نورستانی گفت که حکومت هم با روی دست گرفتن برنامه اصلاحات در نظام انتخاباتی و به نتیجه نرسیدن اختلاف‌ها، هنوز آمادگی لازم برای برگزاری انتخابات ندارد.
او گفت:"زمانی که لیست واقعی رای‌دهندگان را نداشته باشیم، این انتظار را از این کمیسیون و کمیسیون بعدی نداشته باشید که تقلب از فضای افغانستان گم شود. این تقلب همیشه خواهد بود."
اظهارات آقای نورستانی آب سردی بود بر انتظار گرم همه کسانی که امید داشتند انتخابات پارلمانی نه تنها برگزار خواهد شد؛ بلکه در زمان مقرر خود و فارغ از جعل و تزویر و تقلب نیز برگزار خواهد شد.
اینک اما روشن شد که هیچ اراده ای برای برگزاری انتخابات پارلمانی وجود ندارد و این بی ارادگی ریشه در مسایل مختلفی دارد که یکی از عمده ترین آن، روی کار آمدن حکومتی است که در آن دیگر هیچ گروه پرقدرت و تاثیرگذاری بیرون از دایره قدرت باقی نمانده است. به تعبیر دیگر، تشکیل حکومت وحدت ملی، موجب شد؛ تا همه چهره ها، احزاب و سازمان های سیاسی و... زیر چتر این حکومت قرار گیرند و به نان و نوا و مقام و منصبی دست پیدا کنند. در چنین حالتی، برگزاری انتخابات پارلمانی امری زاید، غیر ضروری و بی ثمر خواهد بود.
کمیسیون انتخابات هم البته در این میان، کمتر از مقام های حکومت وحدت ملی، در برباد دادن آخرین آرزوهای مردم افغانستان برای تحقق و استقرار دموکراسی و مردم سالاری واقعی، بی تقصیر نیست.
رییس این کمیسیون مدعی می شود که برای برگزاری انتخابات، امکاناتی در اختیار ندارد؛ زیرا جامعه جهانی کمک های خود به این کمیسیون را قطع کرده و در نتیجه آن، صدها کارمند فنی آن، بیکار شده اند؛ اما وقتی قرار باشد، این موضع جامعه جهانی به درستی، ریشه یابی شود، روشن خواهد شد که مقصر و مسبب اصلی چنین تصمیمی، خود کمیسیون انتخابات به ویژه مدیریت همراه با تقلب و تزویر یوسف نورستانی و امثال او بوده است.
او با مدیریت متقلبانه انتخابات بدنام ریاست جمهوری، سبب شد؛ تا اعتماد جهان نسبت به نظام و سازمان های انتخاباتی افغانستان برای همیشه از میان برود و در پی آن، عدم تحقق قول و قرارهای رهبران حکومت وحدت ملی برای راه اندازی اصلاحات انتخاباتی نیز این بی اعتمادی جهانی را کامل کرد؛ تا نهایتا به قطع کامل کمک ها تا ایجاد اصلاحات گسترده و بنیادین انتخاباتی، منجر شد.
با این حساب، برای برگزاری انتخابات پارلمانی، امکانات لازم وجود ندارد؛ زیرا جهان دیگر اعتماد خود را به این روند فاسد و سراسر جعل و تزویر و تقلب از دست داده است. از جانب دیگر، آمادگی لازم هم برای این امر وجود ندارد؛ زیرا حکومت وحدت ملی همچنان درگیر اختلافات داخلی خود برای کسب کرسی های بیشتر و مهم تر در ترکیب کمیسیون اصلاحات انتخاباتی است و طرح های کمیسیون انتخابات برای برگزاری انتخابات پارلمانی نیز چنگی به دل نمی زند؛ زیرا این کمیسیون با ساختار و مدیران و کارمندان کنونی، به اندازه کافی، امتحان پس داده است؛ تا دیگر هیچ مرجعی به آن اعتماد نکند و به طرح هایش برای برگزاری انتخابات، اعتنایی نشان ندهد.
اراده لازم هم برای برگزاری انتخابات پارلمانی در کار نیست؛ زیرا حکومت نمی خواهد یک نهاد مزاحم و اضافی اما قانونی و مشروع ایجاد شود و سلب مشروعیت از پارلمان، اهرم خوبی برای ساکت کردن صدای معترض و پرسشگر نمایندگان از کارگزاران حکومتی است.
اگر اراده لازم برای این امر وجود می داشت، قطع کمک های جهانی برای کمیسیون های انتخاباتی، هشداری صریح و جدی برای حکومت بود؛ تا سران آن، هرچه سریع تر اختلافات خود در زمینه اصلاحات انتخاباتی را کنار بگذارند و تن به آغاز سریع و صریح اصلاحات اساسی انتخاباتی بدهند؛ اما این اراده وجود ندارد و این نشان می دهد که هیاهوهای پس از انتخابات ریاست جمهوری، فقط برای کسب کرسی و رسیدن به قدرت بوده است؛ نه برای صیانت از آرای مردم، تقویت پایه های مردم سالاری، دفاع از مشروعیت انتخابات و احترام به مشارکت وسیع مردم.
به گفته وی، کمیسیون یازدهم میزان را به عنوان روز برگزاری انتخابات مجلس به حکومت پیشنهاد کرده؛ ولی حکومت پاسخی نداده است.
نورستانی دیروز در جلسه پرتنش مجلس نمایندگان گفت که کشورهای کمک‌دهنده خارجی در چند هفته اخیر از قطع کمک‌های خود به کمیسیون انتخابات خبر داده‌اند و حکومت هم توانایی پرداخت هزینه انتخابات را ندارد.
وی افزود که با قطع کمک‌های خارجی، ۸۵۰ کارمند فنی این کمیسیون وظایف خود را از دست خواهند داد و بدون آنها برگزاری انتخابات شفاف دشوار خواهد بود.
نورستانی گفت که حکومت هم با روی دست گرفتن برنامه اصلاحات در نظام انتخاباتی و به نتیجه نرسیدن اختلاف‌ها، هنوز آمادگی لازم برای برگزاری انتخابات ندارد.
او گفت:"زمانی که لیست واقعی رای‌دهندگان را نداشته باشیم، این انتظار را از این کمیسیون و کمیسیون بعدی نداشته باشید که تقلب از فضای افغانستان گم شود. این تقلب همیشه خواهد بود."
اظهارات آقای نورستانی آب سردی بود بر انتظار گرم همه کسانی که امید داشتند انتخابات پارلمانی نه تنها برگزار خواهد شد؛ بلکه در زمان مقرر خود و فارغ از جعل و تزویر و تقلب نیز برگزار خواهد شد.
اینک اما روشن شد که هیچ اراده ای برای برگزاری انتخابات پارلمانی وجود ندارد و این بی ارادگی ریشه در مسایل مختلفی دارد که یکی از عمده ترین آن، روی کار آمدن حکومتی است که در آن دیگر هیچ گروه پرقدرت و تاثیرگذاری بیرون از دایره قدرت باقی نمانده است. به تعبیر دیگر، تشکیل حکومت وحدت ملی، موجب شد؛ تا همه چهره ها، احزاب و سازمان های سیاسی و... زیر چتر این حکومت قرار گیرند و به نان و نوا و مقام و منصبی دست پیدا کنند. در چنین حالتی، برگزاری انتخابات پارلمانی امری زاید، غیر ضروری و بی ثمر خواهد بود.
کمیسیون انتخابات هم البته در این میان، کمتر از مقام های حکومت وحدت ملی، در برباد دادن آخرین آرزوهای مردم افغانستان برای تحقق و استقرار دموکراسی و مردم سالاری واقعی، بی تقصیر نیست.
رییس این کمیسیون مدعی می شود که برای برگزاری انتخابات، امکاناتی در اختیار ندارد؛ زیرا جامعه جهانی کمک های خود به این کمیسیون را قطع کرده و در نتیجه آن، صدها کارمند فنی آن، بیکار شده اند؛ اما وقتی قرار باشد، این موضع جامعه جهانی به درستی، ریشه یابی شود، روشن خواهد شد که مقصر و مسبب اصلی چنین تصمیمی، خود کمیسیون انتخابات به ویژه مدیریت همراه با تقلب و تزویر یوسف نورستانی و امثال او بوده است.
او با مدیریت متقلبانه انتخابات بدنام ریاست جمهوری، سبب شد؛ تا اعتماد جهان نسبت به نظام و سازمان های انتخاباتی افغانستان برای همیشه از میان برود و در پی آن، عدم تحقق قول و قرارهای رهبران حکومت وحدت ملی برای راه اندازی اصلاحات انتخاباتی نیز این بی اعتمادی جهانی را کامل کرد؛ تا نهایتا به قطع کامل کمک ها تا ایجاد اصلاحات گسترده و بنیادین انتخاباتی، منجر شد.
با این حساب، برای برگزاری انتخابات پارلمانی، امکانات لازم وجود ندارد؛ زیرا جهان دیگر اعتماد خود را به این روند فاسد و سراسر جعل و تزویر و تقلب از دست داده است. از جانب دیگر، آمادگی لازم هم برای این امر وجود ندارد؛ زیرا حکومت وحدت ملی همچنان درگیر اختلافات داخلی خود برای کسب کرسی های بیشتر و مهم تر در ترکیب کمیسیون اصلاحات انتخاباتی است و طرح های کمیسیون انتخابات برای برگزاری انتخابات پارلمانی نیز چنگی به دل نمی زند؛ زیرا این کمیسیون با ساختار و مدیران و کارمندان کنونی، به اندازه کافی، امتحان پس داده است؛ تا دیگر هیچ مرجعی به آن اعتماد نکند و به طرح هایش برای برگزاری انتخابات، اعتنایی نشان ندهد.
اراده لازم هم برای برگزاری انتخابات پارلمانی در کار نیست؛ زیرا حکومت نمی خواهد یک نهاد مزاحم و اضافی اما قانونی و مشروع ایجاد شود و سلب مشروعیت از پارلمان، اهرم خوبی برای ساکت کردن صدای معترض و پرسشگر نمایندگان از کارگزاران حکومتی است.
اگر اراده لازم برای این امر وجود می داشت، قطع کمک های جهانی برای کمیسیون های انتخاباتی، هشداری صریح و جدی برای حکومت بود؛ تا سران آن، هرچه سریع تر اختلافات خود در زمینه اصلاحات انتخاباتی را کنار بگذارند و تن به آغاز سریع و صریح اصلاحات اساسی انتخاباتی بدهند؛ اما این اراده وجود ندارد و این نشان می دهد که هیاهوهای پس از انتخابات ریاست جمهوری، فقط برای کسب کرسی و رسیدن به قدرت بوده است؛ نه برای صیانت از آرای مردم، تقویت پایه های مردم سالاری، دفاع از مشروعیت انتخابات و احترام به مشارکت وسیع مردم.
