حدود چندین سال پی هم است که مردم افغانستان، کدام خبر خوشایند و امیدبخشی را از رسانه های کشور نشنیده اند. در این مدت، هر چه خبر بوده از بحران های فراگیر و ویرانگر در سطح کشور حکایت داشته است.
در مدت ۱۳ سال تمام، هرگز به مردم افغانستان اجازه داده نشد تا برای آبادانی و پیشرفت کشور خویش کاری انجام بدهند و هر هفته و ماه و سالی، با ناامن ساختن شهرها و دهات و قصبات این مرز و بوم، انگیزه کار و تلاش جدی برای این خاک را از مردم گرفتند.
در طول ۱۳ سال که بواقع مدت کمی نیست، به ترمیم و بازسازی هیچ یک از زیرساختهای اساسی این کشور توجه لازم و حتمی نشد و این در اوضاع و شرایطی بود که میلیاردها دالر کمک خارجی در این کشور سرازیر شد که با تاسف حتی یک سنت آن در جای خودش مصرف نشد و بجای آن، دالرها تقسیم شده و تعدادی افراد معلوم الحال و بی تفاوت در برابر کشور و مردم، فربه تر و پروار تر شدند!.
وابستگی همه جانبه و در هر زمینه ای به صنعت و تکنالوژی اقتصادی و نظامی دیگر کشورها، به عنوان یک اصل در این کشور پذیرفته شده و چون آن ابری تاریک، بر همه فضای کشور سایه شوم خویش را پهن کرده است.
نظام تولیدات داخلی، روز به روز و ساعت به ساعت در حال افول و فروپاشی است و هیچ نهادی در دولت و حکومت نیست تا نسبت بدین فاجعه اسفبار و ویرانگر ملی، کاری بکند و طرحی بیندیشد.
سران حکومت وحدت ملی، بجای پیشنهاد طرحهای کلان و موثر اصلاحی در همه ی امور کشور، در قدم نخست با یکدیگر درگیر شده اند و در گام بعدی، خیلی هم که هنر کنند، به شعارهای میان تهی و بدون پشتوانه عملی، روی میاورند و در عرصه شعار و نه خدمت به مردم و کشور، هیچگاهی از یکدیگر عقب نمیفتند!.
در بسیاری از موارد، شنیدن بی شماری از خبرهای داخلی، هر افغان را دچار یاس و ناامیدی و سرخوردگی می کند. اخیرا در خبری می خوانیم:"افغانستان توانایی کنترول حریم هوایی خود را ندارد/کنترول حریم هوایی افغانستان به رقابت آزاد گذاشته می شود!
وزیر ترانسپورت و هوانوردی با بیان اینکه افغانستان بخاطر نداشتن افراد مسلکی در حال حاضر توانایی کنترول حریم هوایی خود را ندارد می گوید: این وزارت قصد دارد کنترول حریم هوایی افغانستان را به رقابت آزاد بگذارد. به گزارش رسانه ها، محمد الله بتاش وزیر ترانسپورت و هوانوردی ملکی روز پنجشنبه با ارائه برنامه صد روز نخست کاری این وزارت گفت: افغانستان بخاطر نداشتن افراد مسلکی در حال حاضر توانایی کنترول حریم هوایی خود را ندارد، به همین منظور، بدست آوردن حاکمیت حریم فضایی افغانستان، از اولویت های صد روز کاری نخست این وزارت می باشد.
وی افزود: کشور ما بخاطر کنترول حریم هوایی خود نیاز به هفتاد متخصص هوایی دارد، اما با گذشت چهارده سال هم اکنون هفت متخصص در این عرصه تربیت شده است.
به گفته ی وزیر ترانسپورت و هوانوردی، با آموزش ۶۳ نفر متخصص هوایی تا پنج سال دیگر افغانستان قادر به کنترول حریم هوایی خود خواهد شد.
اوگفت: وزارت ترانسپورت و هوانوردی بودجه کافی را برای سه ماه بدست آورده است و قرار است از طریق رقابت آزاد کنترول حریم فضایی را به یکی از شرکت های هوانوردی بین المللی بسپارد.
وی اضافه کرد، همچنین در سه ماه نخست این وزارت برنامه ریزی شده که بر اساس آن مسوولیت کنترول میدان های هوایی سراسر کشور از نیروهای بین المللی به نیروهای افغان انتقال یابد.
محمد الله بتاش گفت در جریان چهارده سال گذشته افغانستان نتواسته انستیتوت هوا نوردی خود را با تصدیق سازمان بین المللی هوانوردی یا ایکو عیار سازد، به همین لحاظ اسنادی را که فارغین این انستیتوت بدست می آورند به سطح بین المللی اعتبار ندارد".
به راستی هم که نمی شود خبری تاسفبار بار تر از خبر بالا را شاهد بود. ۱۳ سال حکومتداری و جذب آن همه کمکهای نقدی و غیرآن و سرانجام، دولت و نظامی چنین درهم ریخته و از درون فروپاشیده، که نتوانسته حریم فضائی خویش را در اختیار خود داشته باشد و از آن تاسفبارتر که توانایی تربیت هفتاد تن از متخصصان هوایی را در عرض و طول این چهارده سال نداشته است!.
روال تاسفباری همین جا متوقف نمی شود و این سیر نامبارک ادامه دارد تا می رسیم به این فراز از سخنان وزیر ترانسپورت و هوانوردی که می گوید:" در جریان چهارده سال گذشته افغانستان نتوانسته انستیتوت هوا نوردی خود را با تصدیق سازمان بین المللی هوانوردی یا ایکو عیار سازد، به همین لحاظ، اسنادی را که فارغین این انستیتوت بدست می آورند به سطح بین المللی اعتبار ندارد".
باید گفت که این دیگر فقط و فقط از شاهکارهای حکومت و دولتی مانند حکومت خدمتگذار افغانستان در عرض و طول چهارده سال تام و تمام است که توانسته دست به ابتکار و نوآوری در عرصه دولت داری خوب و خدمت به کشور و مردم خویش بزند که نخواسته و نتوانسته مدرک لااقل یک انستیتوت خویش را با استندردهای بین المللی، هماهنگ و عیار سازد!.
سخن پایانی اینکه وزیر محترم ترانسپورت و هوانوردی، اصلاح همه موارد مذکور را جزء برنامه صد روز نخست کاری خویش عنوان کرده اند که صرف نظر از هر گونه طنز پردازی و شوخی با ایشان، باید برای موفقیت ایشان دعا کرد؛ چرا که این وزیر خدوم آمده است تا کار نکرده چهارده ساله را در صد روز نخست کاری اش انجام دهد و این برای مردم افغانستان، شبیه نه که عین معجزه خواهد بود.
در مدت ۱۳ سال تمام، هرگز به مردم افغانستان اجازه داده نشد تا برای آبادانی و پیشرفت کشور خویش کاری انجام بدهند و هر هفته و ماه و سالی، با ناامن ساختن شهرها و دهات و قصبات این مرز و بوم، انگیزه کار و تلاش جدی برای این خاک را از مردم گرفتند.
در طول ۱۳ سال که بواقع مدت کمی نیست، به ترمیم و بازسازی هیچ یک از زیرساختهای اساسی این کشور توجه لازم و حتمی نشد و این در اوضاع و شرایطی بود که میلیاردها دالر کمک خارجی در این کشور سرازیر شد که با تاسف حتی یک سنت آن در جای خودش مصرف نشد و بجای آن، دالرها تقسیم شده و تعدادی افراد معلوم الحال و بی تفاوت در برابر کشور و مردم، فربه تر و پروار تر شدند!.
وابستگی همه جانبه و در هر زمینه ای به صنعت و تکنالوژی اقتصادی و نظامی دیگر کشورها، به عنوان یک اصل در این کشور پذیرفته شده و چون آن ابری تاریک، بر همه فضای کشور سایه شوم خویش را پهن کرده است.
نظام تولیدات داخلی، روز به روز و ساعت به ساعت در حال افول و فروپاشی است و هیچ نهادی در دولت و حکومت نیست تا نسبت بدین فاجعه اسفبار و ویرانگر ملی، کاری بکند و طرحی بیندیشد.
سران حکومت وحدت ملی، بجای پیشنهاد طرحهای کلان و موثر اصلاحی در همه ی امور کشور، در قدم نخست با یکدیگر درگیر شده اند و در گام بعدی، خیلی هم که هنر کنند، به شعارهای میان تهی و بدون پشتوانه عملی، روی میاورند و در عرصه شعار و نه خدمت به مردم و کشور، هیچگاهی از یکدیگر عقب نمیفتند!.
در بسیاری از موارد، شنیدن بی شماری از خبرهای داخلی، هر افغان را دچار یاس و ناامیدی و سرخوردگی می کند. اخیرا در خبری می خوانیم:"افغانستان توانایی کنترول حریم هوایی خود را ندارد/کنترول حریم هوایی افغانستان به رقابت آزاد گذاشته می شود!
وزیر ترانسپورت و هوانوردی با بیان اینکه افغانستان بخاطر نداشتن افراد مسلکی در حال حاضر توانایی کنترول حریم هوایی خود را ندارد می گوید: این وزارت قصد دارد کنترول حریم هوایی افغانستان را به رقابت آزاد بگذارد. به گزارش رسانه ها، محمد الله بتاش وزیر ترانسپورت و هوانوردی ملکی روز پنجشنبه با ارائه برنامه صد روز نخست کاری این وزارت گفت: افغانستان بخاطر نداشتن افراد مسلکی در حال حاضر توانایی کنترول حریم هوایی خود را ندارد، به همین منظور، بدست آوردن حاکمیت حریم فضایی افغانستان، از اولویت های صد روز کاری نخست این وزارت می باشد.
وی افزود: کشور ما بخاطر کنترول حریم هوایی خود نیاز به هفتاد متخصص هوایی دارد، اما با گذشت چهارده سال هم اکنون هفت متخصص در این عرصه تربیت شده است.
به گفته ی وزیر ترانسپورت و هوانوردی، با آموزش ۶۳ نفر متخصص هوایی تا پنج سال دیگر افغانستان قادر به کنترول حریم هوایی خود خواهد شد.
اوگفت: وزارت ترانسپورت و هوانوردی بودجه کافی را برای سه ماه بدست آورده است و قرار است از طریق رقابت آزاد کنترول حریم فضایی را به یکی از شرکت های هوانوردی بین المللی بسپارد.
وی اضافه کرد، همچنین در سه ماه نخست این وزارت برنامه ریزی شده که بر اساس آن مسوولیت کنترول میدان های هوایی سراسر کشور از نیروهای بین المللی به نیروهای افغان انتقال یابد.
محمد الله بتاش گفت در جریان چهارده سال گذشته افغانستان نتواسته انستیتوت هوا نوردی خود را با تصدیق سازمان بین المللی هوانوردی یا ایکو عیار سازد، به همین لحاظ اسنادی را که فارغین این انستیتوت بدست می آورند به سطح بین المللی اعتبار ندارد".
به راستی هم که نمی شود خبری تاسفبار بار تر از خبر بالا را شاهد بود. ۱۳ سال حکومتداری و جذب آن همه کمکهای نقدی و غیرآن و سرانجام، دولت و نظامی چنین درهم ریخته و از درون فروپاشیده، که نتوانسته حریم فضائی خویش را در اختیار خود داشته باشد و از آن تاسفبارتر که توانایی تربیت هفتاد تن از متخصصان هوایی را در عرض و طول این چهارده سال نداشته است!.
روال تاسفباری همین جا متوقف نمی شود و این سیر نامبارک ادامه دارد تا می رسیم به این فراز از سخنان وزیر ترانسپورت و هوانوردی که می گوید:" در جریان چهارده سال گذشته افغانستان نتوانسته انستیتوت هوا نوردی خود را با تصدیق سازمان بین المللی هوانوردی یا ایکو عیار سازد، به همین لحاظ، اسنادی را که فارغین این انستیتوت بدست می آورند به سطح بین المللی اعتبار ندارد".
باید گفت که این دیگر فقط و فقط از شاهکارهای حکومت و دولتی مانند حکومت خدمتگذار افغانستان در عرض و طول چهارده سال تام و تمام است که توانسته دست به ابتکار و نوآوری در عرصه دولت داری خوب و خدمت به کشور و مردم خویش بزند که نخواسته و نتوانسته مدرک لااقل یک انستیتوت خویش را با استندردهای بین المللی، هماهنگ و عیار سازد!.
سخن پایانی اینکه وزیر محترم ترانسپورت و هوانوردی، اصلاح همه موارد مذکور را جزء برنامه صد روز نخست کاری خویش عنوان کرده اند که صرف نظر از هر گونه طنز پردازی و شوخی با ایشان، باید برای موفقیت ایشان دعا کرد؛ چرا که این وزیر خدوم آمده است تا کار نکرده چهارده ساله را در صد روز نخست کاری اش انجام دهد و این برای مردم افغانستان، شبیه نه که عین معجزه خواهد بود.
