در آستانه نشست چهارجانبه افغانستان، پاکستان، چین و امریکا در اسلام آباد، وزارت خارجه از پیشرفت‌ها در تلاش‌های صلح خوشبین است؛ اما می‌گوید که دولت با آن گروه از طالبانی که از گفتگو سر بازمی‌زنند از راه های نظامی مبارزه خواهد کرد.
خیرالله آزاد؛ معاون سخنگوی وزارت خارجه گفت:"آن عده از گروه‌هایی که مخالف گفتگوهای صلح هستند و نمی‌خواهند به این پروسه بپیوندند، قبلا توافق صورت گرفته که دولت افغانستان و دولت پاکستان روی یک مکانیزم برای مبارزه مشترک و هماهنگ علیه این گروه‌ها باید کار کنند".
منابع نزدیک به ارگ ریاست جمهوری می‌گویند که آن گروه‌هایی که حاضر به گفتگو نیستند، باید حداقل از سوی چهار کشور شرکت کننده در نشست چهارجانبه به حیث گروه هراس افکن شناخته شوند و این کشورها با آنان مبارزه کنند.
نمایند‌گان افغانستان، پاکستان، چین و امریکا در نشست چهارجانبه درباره چگونگی تعیین نقشه راه گفتگوهای صلح در اسلام آباد در حال رایزنی هستند.
کارشناساتن مساله جنگ و صلح افغانستان هم عقیده دارند که این بسیار مهم است که در کنار تلاش برای صلح با گروه های مختلف مخالف دولت، برنامه ها و تدابیری برای برخورد با دیگر گروه هایی که بی اعتنا به روند صلح، همچنان بر طبل جنگ و ناامنی و خشونت و ترور و کشتار و ویرانگری می کوبند مد نظر گرفته شود.
از دید ناظران، مساله مهم در این میان این است که این امر چیزی نیست که تنها از عهده دولت افغانستان برآيد. دولت همانگونه که قادر نیست به تنهایی گفتگوهای صلح با طالبان و سایر گروه های ستیزه جو را راه اندازی کند و در این راستا نیازمند همکاری های واقعی و صادقانه قدرت های صاحب نفوذ و مسلط بر گروه های تروریستی از جمله پاکستان و امریکا است، در خصوص برخورد نظامی با تروریست های آشتی ناپذیر هم نمی تواند با توجه به امکانات نظامی موجود، کار مؤثری انجام دهد.
بنابراین، به باور کارشناسان، یکی دیگر از مفاد و موضوعات مورد گفتگو در نشست چهارجانبه اسلام آباد می بایست چگونگی برخورد با گروه های تروریستی آشتی ناپذیر و مخالف صلح و گفتگو باشد.
این مهم است که پاکستان و امریکا به صورت مشخص در این زمینه چه مسؤولیتی را بر عهده می گیرند. موضع پاکستان در این زمینه از این منظر مهم است که این کشور آشکارا از تروریزم حمایت کرده است و هنوز هم بر بسیاری از گروه های تروریستی فعال در افغانستان، سلطه، اشراف و نفوذ دارد. با این حساب، همانگونه که در حوزه صلح و برقراری زمینه ارتباط مستقیم میان دولت افغانستان و رهبری طالبان، انتظار می رود اسلام آباد، صادقانه و مؤثر همکاری کند، در زمینه جنگ با تروریست های آشتی ناپذیر و صلح ستیز و جنگ سالار نیز دقیقا همین انتظار وجود دارد؛ زیرا اسلام آباد باید متعهد شود که گروه های تروریستی ستیزه جو و ضد صلح، دیگر هیچ جایی در خاک پاکستان نخواهند داشت و اگر در انتخاب میان دو گزینه جنگ و صلح، اولی را برگزینند، با مشت آهنین رو به رو خواهند شد و باید منتظر نتایج این موضع خود هم باشند.
از سوی دیگر، به اعتقاد آگاهان، از امریکا نیز عین همین توقع وجود دارد؛ زیرا امریکا به هر حال، رهبری مبارزه با تروریزم در افغانستان را بر عهده دارد و بر پایه پیمان نامه هایی که با افغانستان، امضا کرده است، مسؤولیت دارد تا با همه گروه هایی که عنوان «تروریزم» بر آنها صدق می کند، صادقانه و جدی مبارزه کند.
نشست چهارجانبه اسلام آباد باید مشخص کند که غیر از گروه هایی که حاضر می شوند با ترک مخاصمه و به زمین گذاردن سلاح های خود، به روند صلح ملحق شوند، هم دیگر دسته هایی که همچنان بر طبل جنگ می کوبند و سعی می کنند از مسیرهای نظامی و خشونت آمیز به اهداف خود برسند بی هیچ استثنایی «تروریست» اند و می بایست سرکوب شوند.
وقتی نشست چهارجانبه، تروریستی بودن این گروه ها را احراز کرد، آنگاه امریکا بر اساس تعهداتی که به افغانستان داده است، مجبور است با آنها مبارزه نظامی کند.
در نتیجه این تحول، طالبان و سایر گروه های ستیزه جو، بر سر یک دو راهی قرار می گیرند: یا صلح یا سرکوب.
این امر، آینده روند صلح را تضمین می کند و امیدها برای تحقق اهداف این روند را برخلاف گذشته، احیا و تقویت خواهد کرد
خیرالله آزاد؛ معاون سخنگوی وزارت خارجه گفت:"آن عده از گروه‌هایی که مخالف گفتگوهای صلح هستند و نمی‌خواهند به این پروسه بپیوندند، قبلا توافق صورت گرفته که دولت افغانستان و دولت پاکستان روی یک مکانیزم برای مبارزه مشترک و هماهنگ علیه این گروه‌ها باید کار کنند".
منابع نزدیک به ارگ ریاست جمهوری می‌گویند که آن گروه‌هایی که حاضر به گفتگو نیستند، باید حداقل از سوی چهار کشور شرکت کننده در نشست چهارجانبه به حیث گروه هراس افکن شناخته شوند و این کشورها با آنان مبارزه کنند.
نمایند‌گان افغانستان، پاکستان، چین و امریکا در نشست چهارجانبه درباره چگونگی تعیین نقشه راه گفتگوهای صلح در اسلام آباد در حال رایزنی هستند.
کارشناساتن مساله جنگ و صلح افغانستان هم عقیده دارند که این بسیار مهم است که در کنار تلاش برای صلح با گروه های مختلف مخالف دولت، برنامه ها و تدابیری برای برخورد با دیگر گروه هایی که بی اعتنا به روند صلح، همچنان بر طبل جنگ و ناامنی و خشونت و ترور و کشتار و ویرانگری می کوبند مد نظر گرفته شود.
از دید ناظران، مساله مهم در این میان این است که این امر چیزی نیست که تنها از عهده دولت افغانستان برآيد. دولت همانگونه که قادر نیست به تنهایی گفتگوهای صلح با طالبان و سایر گروه های ستیزه جو را راه اندازی کند و در این راستا نیازمند همکاری های واقعی و صادقانه قدرت های صاحب نفوذ و مسلط بر گروه های تروریستی از جمله پاکستان و امریکا است، در خصوص برخورد نظامی با تروریست های آشتی ناپذیر هم نمی تواند با توجه به امکانات نظامی موجود، کار مؤثری انجام دهد.
بنابراین، به باور کارشناسان، یکی دیگر از مفاد و موضوعات مورد گفتگو در نشست چهارجانبه اسلام آباد می بایست چگونگی برخورد با گروه های تروریستی آشتی ناپذیر و مخالف صلح و گفتگو باشد.
این مهم است که پاکستان و امریکا به صورت مشخص در این زمینه چه مسؤولیتی را بر عهده می گیرند. موضع پاکستان در این زمینه از این منظر مهم است که این کشور آشکارا از تروریزم حمایت کرده است و هنوز هم بر بسیاری از گروه های تروریستی فعال در افغانستان، سلطه، اشراف و نفوذ دارد. با این حساب، همانگونه که در حوزه صلح و برقراری زمینه ارتباط مستقیم میان دولت افغانستان و رهبری طالبان، انتظار می رود اسلام آباد، صادقانه و مؤثر همکاری کند، در زمینه جنگ با تروریست های آشتی ناپذیر و صلح ستیز و جنگ سالار نیز دقیقا همین انتظار وجود دارد؛ زیرا اسلام آباد باید متعهد شود که گروه های تروریستی ستیزه جو و ضد صلح، دیگر هیچ جایی در خاک پاکستان نخواهند داشت و اگر در انتخاب میان دو گزینه جنگ و صلح، اولی را برگزینند، با مشت آهنین رو به رو خواهند شد و باید منتظر نتایج این موضع خود هم باشند.
از سوی دیگر، به اعتقاد آگاهان، از امریکا نیز عین همین توقع وجود دارد؛ زیرا امریکا به هر حال، رهبری مبارزه با تروریزم در افغانستان را بر عهده دارد و بر پایه پیمان نامه هایی که با افغانستان، امضا کرده است، مسؤولیت دارد تا با همه گروه هایی که عنوان «تروریزم» بر آنها صدق می کند، صادقانه و جدی مبارزه کند.
نشست چهارجانبه اسلام آباد باید مشخص کند که غیر از گروه هایی که حاضر می شوند با ترک مخاصمه و به زمین گذاردن سلاح های خود، به روند صلح ملحق شوند، هم دیگر دسته هایی که همچنان بر طبل جنگ می کوبند و سعی می کنند از مسیرهای نظامی و خشونت آمیز به اهداف خود برسند بی هیچ استثنایی «تروریست» اند و می بایست سرکوب شوند.
وقتی نشست چهارجانبه، تروریستی بودن این گروه ها را احراز کرد، آنگاه امریکا بر اساس تعهداتی که به افغانستان داده است، مجبور است با آنها مبارزه نظامی کند.
در نتیجه این تحول، طالبان و سایر گروه های ستیزه جو، بر سر یک دو راهی قرار می گیرند: یا صلح یا سرکوب.
این امر، آینده روند صلح را تضمین می کند و امیدها برای تحقق اهداف این روند را برخلاف گذشته، احیا و تقویت خواهد کرد
