استاد دانشگاه زاول گفت کشورهایی که همواره در پی حمایت های چند بعدی از تروریست ها به منظور حفظ قدرت شان در منطقه بودند، با حمایت های تسلیحاتی شان از تروریست ها در افغانستان توانستند، سیل خون را در کشور جاری کرده و بدین ترتیب بدترین آسیب را به حس انسان دوستی در کشور بزنند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) از روز جهانی انسان‌دوستی همه ساله در ۲۸ اسد در سراسر جهان در حالی تجلیل می شود که پایه های انسان دوستی و بشردوستی را تروریست های داخلی و خارجی با حملات مرگبار و فجیع، انتحار و انفجار در این دیار، با ضعف مواجه کرده است.
با آنکه آمار دقیقی از گروه های مسلح تروریستی فعال در افغانستان در دست نیست؛ اما این گروه ها اکثراً از طرف کشورهای خارجی مخصوصاً پاکستان و دیگر کشورهایی که با افغانستان در خفا دشمنی داشته و هیچگاه توانایی دیدن پیشرفت مردم این مرز و بوم را با دیده باز ندارند، حمایت می شوند.
به باور شماری از آگاهان و کارشناسان، کشورهایی هستند که با حمایت های سیاسی و نظامی مستقیم و غیر مستقیم شان از تروریست ها به فکر حفظ قدرت شان در منطقه هستند.
محمد علی نوری؛ استاد دانشگاه زاول در این باره به خبرگزاری (آوا) گفت کشورهایی که همواره در پی حمایت های چند بعدی از تروریست ها به منظور حفظ قدرت شان در منطقه بودند، با حمایت های تسلیحاتی شان از تروریست ها در افغانستان توانستند، سیل خون را در کشور جاری کرده و بدین ترتیب بدترین آسیب را به حس انسان دوستی در کشور بزنند.
ورود طالبان؛ پایمال انسان دوستی
با ورود طالبان با حمایت کشور پاکستان در تاریخ ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۹۶ به کابل، حس انسان دوستی و بشردوستی به تاریکی بی سابقه ای فرورفت که این تاریکی حاکی از سیاست های غیر اسلامی با شعار اسلامی این گروه بوده است.
طالبان با نام امارت اسلامی در سال ۱۹۹۶ حکومتی را بنا گذاشتند که تنها از سوی پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی به رسمیت شناخته شد.
سیاست "امارت اسلامی افغانستان" همواره با مخالفت های مردم کشور همراه بوده است که آن را می توان ناشی از ظلم های متعدد این رژیم بر ملت افغانستان دانست.
به باور محمدعلی نوری، ظلم های طالبان در عرصه های بشردوستی و انسان دوستی مانند منع درس خواندن طبقه اناث، محدودیت های فراوان بر عرصه های آزادی و رسانه ها، تخریب آثار باستانی و فرهنگی این مرز و بوم و ظلم های متعدد دیگر، توانست حکومت گروه طالبان را منحیث سیاه ترین تاریخ انسانی در این کشور به ثبت برساند.
کشتار در پی کشتار
مردم افغانستان با بیرون راندن گروه طالبان از سوی کشورهای خارجی از افغانستان بر این باور بودند، که آنها دیگر شاهد هیچ رویداد غیر انسانی و کشتار در کشور شان نخواهند بود؛ اما پس از چندی اقدامات جدید انسان کشی از کوچه ها و پس‌کوچه های افغانستان سر برافراشته و امید این مردم را به ناامیدی مبدل کرد.
سیدعلی موسوی؛ یکی از افسران نظامی افغانستان می گوید که مردم افغانستان بعد از خروج طالبان همواره در آرزوی صلح، ثبات، انسان دوستی و فرهنگ پروری بودند که بعد از تقویت طالبان توسط سازمان استخبارات پاکستان، این آرزوی دیرینه مردم کشور تضعیف شد.
آقای موسوی افزود:"تنها راه برون رفت از چالش های ضد انسانی در افغانستان، وحدت و مقابله تمام مردم افغانستان در قبال پدیده های تروریستی و ضد انسانی می باشد".
گروه طالبان در جریان پنج سال گذشته یکبار دیگر با حمایت های سازمان استخباراتی پاکستان جان تازه گرفت.
آمار تلفات انسانی
بر اساس آمار منتشره شده از سوی دانشنامه ویکی پدیا از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۱۱ میلادی بیش از ده هزار نظامی افغانستان در اثر حملات تروریستی، انتحاری، بمب های کنار جاده ای و جنگ های منظم در مقابل مخالفین جان شان را از دست داده اند. با آنکه آمار دقیقی از قربانیان افراد ملکی در کشور معلوم نیست؛ اما شمار کشته شدگان نیروهای خارجی تا سال ۲۰۱۱ به ۲۹۷۵ تن رسیده بود.
آمار بالا نشان دهنده تلفاتی است که توسط گروه طالبان تحمیل شده است.
سید میثم واحدی؛ رییس مؤسسه مطالعات صلح و جنگ افغانستان می گوید که این تکان دهنده ترین آماری است و یکی از فجایع مرگبار انسانی تلقی می شود.
وی افزود:"از فجایع مرگبار انسانی با خروج اجباری طالبان توسط نیروهای بین المللی کاسته نشده و در این زمینه باید اقدامات جدی اتخاذ شود؛ تا به یکی از چالش های فراراه افغانستان تبدیل نشود".
رسانه های افغانستان همواره از کشتار نظامیان افغان، نیروهای خارجی، گروه طالبان و افراد ملکی گزارش می دهند که این خود بیانگر پایمال شدن کرامت انسانی در کشور می باشد.
مردم افغانستان از چند دهه به این سو در حملات متنوع تروریستی، در قعر دریاهای بزرگ دنیا، در اثر اعتیاد به مواد مخدر و دیگر موارد جان شان را از دست می دهند که همواره بالاترین آمار به ثبت رسیده تلفات در جهان را به خود اختصاص داده اند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) از روز جهانی انسان‌دوستی همه ساله در ۲۸ اسد در سراسر جهان در حالی تجلیل می شود که پایه های انسان دوستی و بشردوستی را تروریست های داخلی و خارجی با حملات مرگبار و فجیع، انتحار و انفجار در این دیار، با ضعف مواجه کرده است.
با آنکه آمار دقیقی از گروه های مسلح تروریستی فعال در افغانستان در دست نیست؛ اما این گروه ها اکثراً از طرف کشورهای خارجی مخصوصاً پاکستان و دیگر کشورهایی که با افغانستان در خفا دشمنی داشته و هیچگاه توانایی دیدن پیشرفت مردم این مرز و بوم را با دیده باز ندارند، حمایت می شوند.
به باور شماری از آگاهان و کارشناسان، کشورهایی هستند که با حمایت های سیاسی و نظامی مستقیم و غیر مستقیم شان از تروریست ها به فکر حفظ قدرت شان در منطقه هستند.
محمد علی نوری؛ استاد دانشگاه زاول در این باره به خبرگزاری (آوا) گفت کشورهایی که همواره در پی حمایت های چند بعدی از تروریست ها به منظور حفظ قدرت شان در منطقه بودند، با حمایت های تسلیحاتی شان از تروریست ها در افغانستان توانستند، سیل خون را در کشور جاری کرده و بدین ترتیب بدترین آسیب را به حس انسان دوستی در کشور بزنند.
ورود طالبان؛ پایمال انسان دوستی
با ورود طالبان با حمایت کشور پاکستان در تاریخ ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۹۶ به کابل، حس انسان دوستی و بشردوستی به تاریکی بی سابقه ای فرورفت که این تاریکی حاکی از سیاست های غیر اسلامی با شعار اسلامی این گروه بوده است.
طالبان با نام امارت اسلامی در سال ۱۹۹۶ حکومتی را بنا گذاشتند که تنها از سوی پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی به رسمیت شناخته شد.
سیاست "امارت اسلامی افغانستان" همواره با مخالفت های مردم کشور همراه بوده است که آن را می توان ناشی از ظلم های متعدد این رژیم بر ملت افغانستان دانست.
به باور محمدعلی نوری، ظلم های طالبان در عرصه های بشردوستی و انسان دوستی مانند منع درس خواندن طبقه اناث، محدودیت های فراوان بر عرصه های آزادی و رسانه ها، تخریب آثار باستانی و فرهنگی این مرز و بوم و ظلم های متعدد دیگر، توانست حکومت گروه طالبان را منحیث سیاه ترین تاریخ انسانی در این کشور به ثبت برساند.
کشتار در پی کشتار
مردم افغانستان با بیرون راندن گروه طالبان از سوی کشورهای خارجی از افغانستان بر این باور بودند، که آنها دیگر شاهد هیچ رویداد غیر انسانی و کشتار در کشور شان نخواهند بود؛ اما پس از چندی اقدامات جدید انسان کشی از کوچه ها و پس‌کوچه های افغانستان سر برافراشته و امید این مردم را به ناامیدی مبدل کرد.
سیدعلی موسوی؛ یکی از افسران نظامی افغانستان می گوید که مردم افغانستان بعد از خروج طالبان همواره در آرزوی صلح، ثبات، انسان دوستی و فرهنگ پروری بودند که بعد از تقویت طالبان توسط سازمان استخبارات پاکستان، این آرزوی دیرینه مردم کشور تضعیف شد.
آقای موسوی افزود:"تنها راه برون رفت از چالش های ضد انسانی در افغانستان، وحدت و مقابله تمام مردم افغانستان در قبال پدیده های تروریستی و ضد انسانی می باشد".
گروه طالبان در جریان پنج سال گذشته یکبار دیگر با حمایت های سازمان استخباراتی پاکستان جان تازه گرفت.
آمار تلفات انسانی
بر اساس آمار منتشره شده از سوی دانشنامه ویکی پدیا از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۱۱ میلادی بیش از ده هزار نظامی افغانستان در اثر حملات تروریستی، انتحاری، بمب های کنار جاده ای و جنگ های منظم در مقابل مخالفین جان شان را از دست داده اند. با آنکه آمار دقیقی از قربانیان افراد ملکی در کشور معلوم نیست؛ اما شمار کشته شدگان نیروهای خارجی تا سال ۲۰۱۱ به ۲۹۷۵ تن رسیده بود.
آمار بالا نشان دهنده تلفاتی است که توسط گروه طالبان تحمیل شده است.
سید میثم واحدی؛ رییس مؤسسه مطالعات صلح و جنگ افغانستان می گوید که این تکان دهنده ترین آماری است و یکی از فجایع مرگبار انسانی تلقی می شود.
وی افزود:"از فجایع مرگبار انسانی با خروج اجباری طالبان توسط نیروهای بین المللی کاسته نشده و در این زمینه باید اقدامات جدی اتخاذ شود؛ تا به یکی از چالش های فراراه افغانستان تبدیل نشود".
رسانه های افغانستان همواره از کشتار نظامیان افغان، نیروهای خارجی، گروه طالبان و افراد ملکی گزارش می دهند که این خود بیانگر پایمال شدن کرامت انسانی در کشور می باشد.
مردم افغانستان از چند دهه به این سو در حملات متنوع تروریستی، در قعر دریاهای بزرگ دنیا، در اثر اعتیاد به مواد مخدر و دیگر موارد جان شان را از دست می دهند که همواره بالاترین آمار به ثبت رسیده تلفات در جهان را به خود اختصاص داده اند.
