حكومت صاحب‌الزمان(عج)، نقطه اوج حاكمیت است و خاستگاه صلح و امنیت جهانی خواهد بود
تاریخ انتشار :پنجشنبه ۲۴ حمل ۱۳۹۱ ساعت ۱۸:۲۰
کد مطلب : 39768
بحث اصلی در امنیت فرهنگی و معنوی این است كه با حاكمیت فرهنگ غنی اسلامی، طبیعت بشر به جایگاه اصیل خود بازمی‌گردد و مباحثی چون طبع شرور انسانی پایان می‌پذیرد. پس اخلاق و معنویات بر تمامی حوزه‌ها از جمله سیاست و اجتماع حاكم می‌شود و طمأنینه فرهنگی و معنوی در پی خواهد آمد
مبحث امنیت علمی، با اشاره‌ای به معضل ناپایداری علوم تجربی و نیز نسبیت‌گرایی پست‌مدرنی آغاز شده و نتیجه بحث این است كه علمِ حاكم در عصر ظهور، علمی است تمام و كمال كه از ناحیه خداوند و به وسیله ولیّ خدا بر مردم عرضه می‌شود و قطعیت، ثبات و آرامش فكری را به ارمغان خواهد آورد
آخرین حوزه امنیتی كه در این مقاله بررسی شده، حقوق و قضاوت است. چالش‌های مهم این عرصه در جهان معاصر، مسئله حقوق بشر و قضاوت‌های ناعادلانه است. حكومت مهدوی در این دو حوزه نیز نویدبخش امنیت است؛ زیرا قوانین و حقوق حاكم بر جامعه مهدوی، قوانین الهی است و مجری آن نیز منتخب خداوند است. پس ثبات و سكون حقوقی و قضایی را به دنبال خواهد داشت
پژوهش حاضر این نتیجه‌گیری را در پی دارد كه نظام سیاسی اسلام، نظامی است جامع كه عنصر مركزی آن حاكمیت الله است كه به اذن خدا، پیامبر اعظم (ص) و ائمه هدی (علیهم السلام) باید آن را اجرا کنند.
حكومت صاحب‌الزمان(عج)، نقطه اوج این حاكمیت است و خاستگاه صلح و امنیت جهانی خواهد بود. نكته اصلی و كلیدی این حاکمیت آن است كه در روزگاری كه امنیتِ مطلق، افسانه و خیال است، حكومتی برپا خواهد شد كه امنیتی مطلق و همه‌جانبه را به ارمغان خواهد آورد
«و چه نزدیك است امروزِ ما به فردایی كه سپیده آن آشكار شد. ای مردم، اینك ما در آستانه تحقق وعده‌های داده شده و نزدیكی طلوع آن چیزهایی قرار داریم كه بر شما پوشیده و ابهام‌آمیز است.» (خطبه 150 نهج البلاغه)
مقدمه
امنيت، از نيازهاي اوليه زندگي به شمار مي‌رود که از ديرباز مورد توجه و از دغدغه‌هاي بشر بوده است. بنابراين، به‌راحتي مي‌توان ادعا كرد كه تاريخي به درازاي زندگي بشر دارد و اگرچه در طول دوران‌هاي مختلف، ابعاد و ابزار آن متحول شده، انكار وجود آن دشوار است. تلاش فردي و دسته‌جمعي بشر در تاريخ براي تأمين آن، شاهدي بر اين مدعاست. براي مثال، تأسيس جامعه ملل و سپس سازمان ملل، از نمونه‌هاي اصلي تلاشِ انسان غربي در اين عرصه است.
البته چنين طرح‌هايي چندان ثمربخش و مفيد نبوده و وقوع جنگ‌هاي بين‌المللي و رقابت‌هاي تسليحاتي، حكايت از ناتواني اين سازمان‌ها در تأمين صلح و امنيت جهاني دارد
در كنار اين تلاش‌ها، نظريات بسياري نيز درباره صلح و امنيت جهاني ارائه شده است؛ نظرياتي چون «امنيت دسته‌جمعي»، «جماعت امنيتي» و «رژيم امنيتي»، در زمره اين گروه از نظريات هستند. در «امنيت دسته‌جمعي» از رهگذر هم‌كاري حكومت‌ها با هم، شبكه گسترده و به‌هم‌پيوسته‌اي پديد مي‌آيد و ترس از واكنش دسته‌جمعي ديگران، حكومت‌ها را از تعرض باز مي‌دارد. در «جماعت امنيتي»، مبناي جماعت، امنيتي است كه از توسعه اصول اخلاقي حاصل مي‌شود. اما در «رژيم امنيتي» طرح اوليه اين است كه دولت‌ها به تأسيس نهادهايي براي مديريتِ اختلافات اقدام كنند تا از اين طريق، هم‌كاري و صلح به ارمغان آيد.
امروزه توجه گروه مشخصي از انديشه‌ورزان حوزه روابط بين‌الملل و كارشناسان مسائل امنيتي به طرح «جماعت امنيتي» جلب شده است. طراح اصلي اين نظريه كارل دويچ است. در اين روي‌كرد، بيش از زبان قدرت يا عوامل مادي، عناصر ديگري چون معرفت يك‌سان، نيروهاي عقيدتي و تأثيرات ناشي از محيط هنجاري يك‌سان، دخيل هستند. توجه جهان معاصر به مقولاتي چون هويت، هنجار و بستر اجتماعي، در سياست جهاني، نشان از اقبال ضمني به روي‌كرد دويچ دارد.
با اين همه، نظريه سياسي اسلام، فراي همه اين نظريات بشري است. اسلام ديني الهي است و بنابراين، با آگاهي به تمام جوانب امور، دستورالعمل‌هاي لازم را در هر مسئله دارد. توجه خاص اسلام به ابعادي چون فرهنگ، سياست، اقتصاد، اجتماع، خانواده و قضاوت، با تأكيد بر وجوه فردي، جمعي، داخلي و بين‌المللي و ارائه نكات و دستورهاي مهم در هر زمينه، نگاه همه‌جانبه اسلام به امنيت را مي‌نمايد. بنابراين، سيستم امنيتي ويژه‌اي در حكومت مبتني بر دستورهاي اسلامي برقرار خواهد شد و ميزان اين امنيت در حكومت وليّ خدا، به حد اعلاي خود خواهد رسيد؛ زيرا اجراي دستورهاي الهي كه مبتني بر نياز بشري است، به عالي‌ترين شكل صورت خواهد پذيرفت
غالب مكاتب بشري و اديان الهي، به وجود منجي در عالم اعتقاد دارند و ما نيز در نظام سياسي اسلام، زمين را خالي از حجت خدا نمي‌دانيم. حضرت علي(ع) در صدمين خطبه نهج البلاغه مي‌فرمايند:
آگاه باشيد! مَثَل آل‌محمد (ص) چون ستارگان آسمان است. اگر ستاره‌اي غروب كند، ستاره ديگر طلوع خواهد كرد تا ظهور صاحب‌الزمان. گويا مي‌بينم در پرتو خاندان پيامبر (ص)، نعمت‌هاي خدا بر شما تمام شد و شما به آن‌چه آرزو داريد، رسيده‌ايد
ادامه دارد...
منبع:313 آدینه
مبحث امنیت علمی، با اشاره‌ای به معضل ناپایداری علوم تجربی و نیز نسبیت‌گرایی پست‌مدرنی آغاز شده و نتیجه بحث این است كه علمِ حاكم در عصر ظهور، علمی است تمام و كمال كه از ناحیه خداوند و به وسیله ولیّ خدا بر مردم عرضه می‌شود و قطعیت، ثبات و آرامش فكری را به ارمغان خواهد آورد
آخرین حوزه امنیتی كه در این مقاله بررسی شده، حقوق و قضاوت است. چالش‌های مهم این عرصه در جهان معاصر، مسئله حقوق بشر و قضاوت‌های ناعادلانه است. حكومت مهدوی در این دو حوزه نیز نویدبخش امنیت است؛ زیرا قوانین و حقوق حاكم بر جامعه مهدوی، قوانین الهی است و مجری آن نیز منتخب خداوند است. پس ثبات و سكون حقوقی و قضایی را به دنبال خواهد داشت
پژوهش حاضر این نتیجه‌گیری را در پی دارد كه نظام سیاسی اسلام، نظامی است جامع كه عنصر مركزی آن حاكمیت الله است كه به اذن خدا، پیامبر اعظم (ص) و ائمه هدی (علیهم السلام) باید آن را اجرا کنند.
حكومت صاحب‌الزمان(عج)، نقطه اوج این حاكمیت است و خاستگاه صلح و امنیت جهانی خواهد بود. نكته اصلی و كلیدی این حاکمیت آن است كه در روزگاری كه امنیتِ مطلق، افسانه و خیال است، حكومتی برپا خواهد شد كه امنیتی مطلق و همه‌جانبه را به ارمغان خواهد آورد
«و چه نزدیك است امروزِ ما به فردایی كه سپیده آن آشكار شد. ای مردم، اینك ما در آستانه تحقق وعده‌های داده شده و نزدیكی طلوع آن چیزهایی قرار داریم كه بر شما پوشیده و ابهام‌آمیز است.» (خطبه 150 نهج البلاغه)
مقدمه
امنيت، از نيازهاي اوليه زندگي به شمار مي‌رود که از ديرباز مورد توجه و از دغدغه‌هاي بشر بوده است. بنابراين، به‌راحتي مي‌توان ادعا كرد كه تاريخي به درازاي زندگي بشر دارد و اگرچه در طول دوران‌هاي مختلف، ابعاد و ابزار آن متحول شده، انكار وجود آن دشوار است. تلاش فردي و دسته‌جمعي بشر در تاريخ براي تأمين آن، شاهدي بر اين مدعاست. براي مثال، تأسيس جامعه ملل و سپس سازمان ملل، از نمونه‌هاي اصلي تلاشِ انسان غربي در اين عرصه است.
البته چنين طرح‌هايي چندان ثمربخش و مفيد نبوده و وقوع جنگ‌هاي بين‌المللي و رقابت‌هاي تسليحاتي، حكايت از ناتواني اين سازمان‌ها در تأمين صلح و امنيت جهاني دارد
در كنار اين تلاش‌ها، نظريات بسياري نيز درباره صلح و امنيت جهاني ارائه شده است؛ نظرياتي چون «امنيت دسته‌جمعي»، «جماعت امنيتي» و «رژيم امنيتي»، در زمره اين گروه از نظريات هستند. در «امنيت دسته‌جمعي» از رهگذر هم‌كاري حكومت‌ها با هم، شبكه گسترده و به‌هم‌پيوسته‌اي پديد مي‌آيد و ترس از واكنش دسته‌جمعي ديگران، حكومت‌ها را از تعرض باز مي‌دارد. در «جماعت امنيتي»، مبناي جماعت، امنيتي است كه از توسعه اصول اخلاقي حاصل مي‌شود. اما در «رژيم امنيتي» طرح اوليه اين است كه دولت‌ها به تأسيس نهادهايي براي مديريتِ اختلافات اقدام كنند تا از اين طريق، هم‌كاري و صلح به ارمغان آيد.
امروزه توجه گروه مشخصي از انديشه‌ورزان حوزه روابط بين‌الملل و كارشناسان مسائل امنيتي به طرح «جماعت امنيتي» جلب شده است. طراح اصلي اين نظريه كارل دويچ است. در اين روي‌كرد، بيش از زبان قدرت يا عوامل مادي، عناصر ديگري چون معرفت يك‌سان، نيروهاي عقيدتي و تأثيرات ناشي از محيط هنجاري يك‌سان، دخيل هستند. توجه جهان معاصر به مقولاتي چون هويت، هنجار و بستر اجتماعي، در سياست جهاني، نشان از اقبال ضمني به روي‌كرد دويچ دارد.
با اين همه، نظريه سياسي اسلام، فراي همه اين نظريات بشري است. اسلام ديني الهي است و بنابراين، با آگاهي به تمام جوانب امور، دستورالعمل‌هاي لازم را در هر مسئله دارد. توجه خاص اسلام به ابعادي چون فرهنگ، سياست، اقتصاد، اجتماع، خانواده و قضاوت، با تأكيد بر وجوه فردي، جمعي، داخلي و بين‌المللي و ارائه نكات و دستورهاي مهم در هر زمينه، نگاه همه‌جانبه اسلام به امنيت را مي‌نمايد. بنابراين، سيستم امنيتي ويژه‌اي در حكومت مبتني بر دستورهاي اسلامي برقرار خواهد شد و ميزان اين امنيت در حكومت وليّ خدا، به حد اعلاي خود خواهد رسيد؛ زيرا اجراي دستورهاي الهي كه مبتني بر نياز بشري است، به عالي‌ترين شكل صورت خواهد پذيرفت
غالب مكاتب بشري و اديان الهي، به وجود منجي در عالم اعتقاد دارند و ما نيز در نظام سياسي اسلام، زمين را خالي از حجت خدا نمي‌دانيم. حضرت علي(ع) در صدمين خطبه نهج البلاغه مي‌فرمايند:
آگاه باشيد! مَثَل آل‌محمد (ص) چون ستارگان آسمان است. اگر ستاره‌اي غروب كند، ستاره ديگر طلوع خواهد كرد تا ظهور صاحب‌الزمان. گويا مي‌بينم در پرتو خاندان پيامبر (ص)، نعمت‌هاي خدا بر شما تمام شد و شما به آن‌چه آرزو داريد، رسيده‌ايد
ادامه دارد...
منبع:313 آدینه
منبع : خبرگزاری آوا- مشهد مقدس
avapress.com/vdcc4mq1.2bqoe8laa2.html
پربازدیدترین
مطالب مرتبط
[۲ سرطان ۱۳۹۲] 
[۱۳ دلو ۱۳۹۰] 
[۸ سرطان ۱۳۹۲] 
[۲ جوزا ۱۳۹۵] 
[۳۱ حمل ۱۳۹۸] 
