قیام های به اصطلاح مردمی در ولایت های غزنی، فاریاب، لغمان، غور و اخیرا ولسوالی حصارک ولایت ننگرهار بار دیگر بر سر زبان ها افتاده است. این اتفاق پس از آن روی می دهد که شماری از مردم در ولسوالی حصارک ننگرهار، علیه طالبانی که به گفته آنان در برابر اجرای پروژه بازسازی سرک آن ولسوالی ایجاد مانع می کنند دست به سلاح برده اند.
به گفته رهبران این قیام، آنها دامنه آن را به دیگر ولسوالی‌های این ولایت از جمله شیرزاد، چپرهار و پچیراگام نیز گسترش می دهند.
اصیل خان، یکی از رهبران این قیام گفت که طالبان دست به کارهای "ناروا" می زدند و باعث مشکلاتی از جمله تعطیل شدن کار بازسازی جاده اصلی ولسوالی حصارک شده بودند.
او تاکید کرد که مردم علیه کسانی دست به سلاح برده اند که به گفته او، تحت عنوان های مختلف مانع زندگی راحت مردم می شوند.
وزیر معروف‌خیل، یکی دیگر از رهبران قیام حصارک نیز می گوید که مردم می خواهند امنیت را در منطقه اعاده کنند و زمینه اجرای پروژه های بازسازی را هموار سازند.
آقای معروف‌خیل گفت:"برنامه آینده ما این است که ولسوالی خود را آباد و امنیت خود را تامین کنیم. مردم از گرسنگي می‌میرند. ما می‌خواهیم دامنه قیام خود را به ولسوالی‌های شیرزاد، چپرهار و پچیراگام این ولایت وسعت دهیم و چنین افراد را از منطقه خود بیرون کنیم."
او تاکید کرد:"هر کسی که خاک، ناموس و زندگی ما را با خطر مواجه می‌کند دشمن ماست. ما در مقابل این گونه اشخاص مقاومت می کنیم و تا حال ما توانسته‌ایم که چنین افرادی را از حدود 20 الی ۲۵ روستا بیرون کنیم."
این در حالی است که ظاهر عظیمی؛ سخنگوی وزارت دفاع این قیام ها را یک پیروزی توصیف کرده و آن را نتیجه همکاری مردم با ارتش ملی دانسته است.
طالبان نیز قیام کنندگان را "شبه نظامیان حکومتی" می خوانند؛ اما رهبران قیام کنندگان آن را "مستقل" می دانند.
از سوی دیگر، شماری از ناظران و تحلیلگران، ماهیت این قیام ها را با پرسش های جدی مواجه می دانند. آنها به قیام های غزنی استناد می کنند که در آن، در ابتدا گفته می شد که شبه نظامیان وابسته به حزب اسلامی در ولسوالی اندر آن ولایت با طالبان درگیر شده اند؛ اما بعدا این قیام ها به مردم نسبت داده شده و خیزش های خودانگیخته تلقی گردید. اکنون ظاهر عظیمی آن را نتیجه همکاری ارتش و مردم می خواند.
در این میان، تحلیل های کارشناسان، استنادهای دیگری نیز دارد و آن اینکه فرماندهی عمومی این قیام ها را در غزنی، فیضان الله فیضان؛ والی پیشین این ولایت و از اعضای حزب اسلامی به عهده دارد.
او دو روز پیش در شهر غزنی از سوی چند فرد انتحاری هدف تیراندازی قرار گرفت و زخم برداشت؛ اما حمله کنندگان پیش از آنکه موفق به انفجار واسکت های انتحاری خود گردند از سوی نیروهای امنیتی دستگیر گردیدند. گفته می شود عامل اصلی این رویداد از پاکستان برای این منظور به غزنی آمده بود.
از سوی دیگر، قیام کنندگان از تجهیزات و تسلیحات نسبتا پیشرفته ای نیز برخوردار اند. چندی پیش، تعدادی از مولوی های عرب از کشورهای عربی نیز به ولسوالی اندر غزنی آمدند و به نحوی قیام های اخیر در آن ولسوالی را تشریع و تجویز کردند؛ مساله ای که دامنه تردیدها در خصوص ماهیت این خیزش ها را گسترش داد.
در هر حال، با وجود استقبال های محتاطانه ای که از این قیام ها از سوی مراجع عمدتا ضد طالبان در درون و بیرون از نظام صورت می گیرد، هنوز هم این نگرانی به قوت خود باقی است که مبادا این قیام کنندگان، چندان قدرتمند شوند که به احیای ملیشه های وابسته به حزب اسلامی و یا ظهور یک گروه سیاسی-نظامی دیگر در آشفته بازار سیاست افغانستان منجر شده و خواهان حق و سهم در عروس هزار داماد قدرت گردند.
به گفته رهبران این قیام، آنها دامنه آن را به دیگر ولسوالی‌های این ولایت از جمله شیرزاد، چپرهار و پچیراگام نیز گسترش می دهند.
اصیل خان، یکی از رهبران این قیام گفت که طالبان دست به کارهای "ناروا" می زدند و باعث مشکلاتی از جمله تعطیل شدن کار بازسازی جاده اصلی ولسوالی حصارک شده بودند.
او تاکید کرد که مردم علیه کسانی دست به سلاح برده اند که به گفته او، تحت عنوان های مختلف مانع زندگی راحت مردم می شوند.
وزیر معروف‌خیل، یکی دیگر از رهبران قیام حصارک نیز می گوید که مردم می خواهند امنیت را در منطقه اعاده کنند و زمینه اجرای پروژه های بازسازی را هموار سازند.
آقای معروف‌خیل گفت:"برنامه آینده ما این است که ولسوالی خود را آباد و امنیت خود را تامین کنیم. مردم از گرسنگي می‌میرند. ما می‌خواهیم دامنه قیام خود را به ولسوالی‌های شیرزاد، چپرهار و پچیراگام این ولایت وسعت دهیم و چنین افراد را از منطقه خود بیرون کنیم."
او تاکید کرد:"هر کسی که خاک، ناموس و زندگی ما را با خطر مواجه می‌کند دشمن ماست. ما در مقابل این گونه اشخاص مقاومت می کنیم و تا حال ما توانسته‌ایم که چنین افرادی را از حدود 20 الی ۲۵ روستا بیرون کنیم."
این در حالی است که ظاهر عظیمی؛ سخنگوی وزارت دفاع این قیام ها را یک پیروزی توصیف کرده و آن را نتیجه همکاری مردم با ارتش ملی دانسته است.
طالبان نیز قیام کنندگان را "شبه نظامیان حکومتی" می خوانند؛ اما رهبران قیام کنندگان آن را "مستقل" می دانند.
از سوی دیگر، شماری از ناظران و تحلیلگران، ماهیت این قیام ها را با پرسش های جدی مواجه می دانند. آنها به قیام های غزنی استناد می کنند که در آن، در ابتدا گفته می شد که شبه نظامیان وابسته به حزب اسلامی در ولسوالی اندر آن ولایت با طالبان درگیر شده اند؛ اما بعدا این قیام ها به مردم نسبت داده شده و خیزش های خودانگیخته تلقی گردید. اکنون ظاهر عظیمی آن را نتیجه همکاری ارتش و مردم می خواند.
در این میان، تحلیل های کارشناسان، استنادهای دیگری نیز دارد و آن اینکه فرماندهی عمومی این قیام ها را در غزنی، فیضان الله فیضان؛ والی پیشین این ولایت و از اعضای حزب اسلامی به عهده دارد.
او دو روز پیش در شهر غزنی از سوی چند فرد انتحاری هدف تیراندازی قرار گرفت و زخم برداشت؛ اما حمله کنندگان پیش از آنکه موفق به انفجار واسکت های انتحاری خود گردند از سوی نیروهای امنیتی دستگیر گردیدند. گفته می شود عامل اصلی این رویداد از پاکستان برای این منظور به غزنی آمده بود.
از سوی دیگر، قیام کنندگان از تجهیزات و تسلیحات نسبتا پیشرفته ای نیز برخوردار اند. چندی پیش، تعدادی از مولوی های عرب از کشورهای عربی نیز به ولسوالی اندر غزنی آمدند و به نحوی قیام های اخیر در آن ولسوالی را تشریع و تجویز کردند؛ مساله ای که دامنه تردیدها در خصوص ماهیت این خیزش ها را گسترش داد.
در هر حال، با وجود استقبال های محتاطانه ای که از این قیام ها از سوی مراجع عمدتا ضد طالبان در درون و بیرون از نظام صورت می گیرد، هنوز هم این نگرانی به قوت خود باقی است که مبادا این قیام کنندگان، چندان قدرتمند شوند که به احیای ملیشه های وابسته به حزب اسلامی و یا ظهور یک گروه سیاسی-نظامی دیگر در آشفته بازار سیاست افغانستان منجر شده و خواهان حق و سهم در عروس هزار داماد قدرت گردند.
منبع : خبرگزاری صدای افغان-آوا- کابل – سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
