امریکا اخیرا اقدام به حملات هوایی علیه داعش کرد و گفت بخشی از این اقدام برای حفاظت از جان شهروندان امریکایی در اربیل؛ مرکز اقلیم کردستان عراق است.
در طول مدتی بیش از ۱۰ سال که از مناقشه در عراق می گذرد این شهر پایگاهی برای خارجیان و سازمان های خارجی بوده است.
اربیل که با کوه ها و پست های بازرسی محاصره شده، جانشین امنی برای بغداد است.
بازدیدکنندگان خارجی این شهر، از حدی از آزادی که در سایر نقاط عراق حتی تصور آن را نمی شود کرد برخوردارند. آنان بدون این که ناچار باشند با هزینه زیاد ماموران محافظ مسلح استخدام کنند، آزادانه بین هوتل های لوکس و کاباره های پر از دود رفت و آمد می کنند.
ذخایر انرژی دست نخورده کردستان عراق، غول های نفتی را به وسوسه انداخته و این شرکت ها در اربیل دفتر باز کرده اند.
تابستان امسال، امریکا بر تعداد دیپلمات ها و مشاوران نیروهای ویژه اش در این شهر افزود. امریکا از اربیل به عنوان یک پایگاه استفاده می کند.
همه این تحرکات از سوی کشوری که عملا هیچ پیمان نظامی ای برای گسترش دامنه سلطه نظامی و سیاسی اش در عراق ندارد، پرسش برانگیز است؛ آنهم در منطقه ای که به لحاظ حقوقی از توابع کشور عراق و تحت اداره مستقیم دولت بغداد به حساب می آيد.
برخوردی که امریکا با اقلیم کردستان عراق انجام داد بدون توجه به این امر مهم که آیا بغداد نسبت به این امر، اشراف و اطلاع دارد یاخیر، برخوردی است که می بایست با یک کشور مستقل صورت گیرد.
شاید همین امر نیز سبب شده است که طی ماه های اخیر، ادعای بلندپروازانه کردهای عراق برای کسب استقلال از بغداد و اعلام یک کشور مستقل کردنشین، تشدید شود.
حتی در ماجرای دو گانه برخورد دو پهلوی امریکا با داعش نیز این رفتار مشهود بود. امریکایی ها از همان ابتدای حمله داعش به عراق و پیش روی های برق آسای این گروه تروریستی، رسما درخواست کمک نظامی بغداد از واشنگتن را دریافت کردند؛ اما با تاخیر و تعلل با آن برخورد نمودند.
حتی پیش روی های نگران کننده داعش و کشتار و قتل عام هزاران شهروند شیعه و سنی عراقی توسط داعش نیز سبب نشد؛ تا امریکا به درخواست های مکرر بغداد برای کمک به ارتش عراق برای سرکوب داعش، لبیک بگوید؛ درخواست هایی که در آن زمان حتی از سوی روسیه، پاسخ مثبت دریافت کرد.
اما درست زمانی که دامنه تجاوزگری های داعش به اقلیت یزیدی و مسیحی گسترش یافت و با پیش روی های این نیروی تروریستی به سمت شمال عراق تا آنجا که سخن از سقوط قریب الوقوع اربیل؛ مرکز اقلیم کردستان عراق در میان بود، امریکا بلافاصله وارد عمل شد و با بمباران بخشی از مواضع داعش، به پیشمرگ های کرد، کمک کرد؛ تا برتری نظامی شان را در برابر داعش حفظ کنند و از سقوط اربیل به دست داعش، جلوگیری نمایند.
این بدان معناست که امریکا برای اقلیم کردستان، حیثیت سیاسی و حقوقی مستقلی قایل است و این موضع را می توان در ادامه حمایت بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم اسراییل از برگزاری همه پرسی استقلال اقلیم کردستان از عراق ارزیابی کرد.
ناظران می گویند که کردستان برای امریکا امکانی را فراهم کرد که بغداد با رد امضای پیمان امنیتی با واشنگتن آن را از ایالات متحده سلب نمود.
اقلیم کردستان برای امریکا یک منطقه نفوذ استراتژیک محسوب می شود. ثروت های سرشار نفتی این منطقه از یکسو و موقعیت راهبردی آن برای اهداف نظامی و امپریالیستی امریکا از جانب دیگر، آن را برای امریکایی ها جذاب و استثنایی می نماید.
شاید نتوان اهمیت این منطقه را با سلطه کامل و بلامنازع امریکا بر بغداد و سایر بخش های عراق مقایسه کرد؛ اما در زمانی که اداره سیاسی بغداد در نتیجه انتخابات آزاد به اکثریت شیعی عراق می رسد، اقلیم کردستان، برای امریکا، اهمیتی ویژه پیدا می کند؛ بنابراین، کاملا قابل انتظار است که واشنگتن به درخواست های مکرر نوری مالکی؛ نخست وزیر پیشین عراق برای کمک به سرکوب داعش، پاسخ ندهد؛ اما در مورد اقلیم کردستان، صیانت از اربیل و نجات ایزدی ها و مسیحیان دست به هر کاری بزند.
در طول مدتی بیش از ۱۰ سال که از مناقشه در عراق می گذرد این شهر پایگاهی برای خارجیان و سازمان های خارجی بوده است.
اربیل که با کوه ها و پست های بازرسی محاصره شده، جانشین امنی برای بغداد است.
بازدیدکنندگان خارجی این شهر، از حدی از آزادی که در سایر نقاط عراق حتی تصور آن را نمی شود کرد برخوردارند. آنان بدون این که ناچار باشند با هزینه زیاد ماموران محافظ مسلح استخدام کنند، آزادانه بین هوتل های لوکس و کاباره های پر از دود رفت و آمد می کنند.
ذخایر انرژی دست نخورده کردستان عراق، غول های نفتی را به وسوسه انداخته و این شرکت ها در اربیل دفتر باز کرده اند.
تابستان امسال، امریکا بر تعداد دیپلمات ها و مشاوران نیروهای ویژه اش در این شهر افزود. امریکا از اربیل به عنوان یک پایگاه استفاده می کند.
همه این تحرکات از سوی کشوری که عملا هیچ پیمان نظامی ای برای گسترش دامنه سلطه نظامی و سیاسی اش در عراق ندارد، پرسش برانگیز است؛ آنهم در منطقه ای که به لحاظ حقوقی از توابع کشور عراق و تحت اداره مستقیم دولت بغداد به حساب می آيد.
برخوردی که امریکا با اقلیم کردستان عراق انجام داد بدون توجه به این امر مهم که آیا بغداد نسبت به این امر، اشراف و اطلاع دارد یاخیر، برخوردی است که می بایست با یک کشور مستقل صورت گیرد.
شاید همین امر نیز سبب شده است که طی ماه های اخیر، ادعای بلندپروازانه کردهای عراق برای کسب استقلال از بغداد و اعلام یک کشور مستقل کردنشین، تشدید شود.
حتی در ماجرای دو گانه برخورد دو پهلوی امریکا با داعش نیز این رفتار مشهود بود. امریکایی ها از همان ابتدای حمله داعش به عراق و پیش روی های برق آسای این گروه تروریستی، رسما درخواست کمک نظامی بغداد از واشنگتن را دریافت کردند؛ اما با تاخیر و تعلل با آن برخورد نمودند.
حتی پیش روی های نگران کننده داعش و کشتار و قتل عام هزاران شهروند شیعه و سنی عراقی توسط داعش نیز سبب نشد؛ تا امریکا به درخواست های مکرر بغداد برای کمک به ارتش عراق برای سرکوب داعش، لبیک بگوید؛ درخواست هایی که در آن زمان حتی از سوی روسیه، پاسخ مثبت دریافت کرد.
اما درست زمانی که دامنه تجاوزگری های داعش به اقلیت یزیدی و مسیحی گسترش یافت و با پیش روی های این نیروی تروریستی به سمت شمال عراق تا آنجا که سخن از سقوط قریب الوقوع اربیل؛ مرکز اقلیم کردستان عراق در میان بود، امریکا بلافاصله وارد عمل شد و با بمباران بخشی از مواضع داعش، به پیشمرگ های کرد، کمک کرد؛ تا برتری نظامی شان را در برابر داعش حفظ کنند و از سقوط اربیل به دست داعش، جلوگیری نمایند.
این بدان معناست که امریکا برای اقلیم کردستان، حیثیت سیاسی و حقوقی مستقلی قایل است و این موضع را می توان در ادامه حمایت بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم اسراییل از برگزاری همه پرسی استقلال اقلیم کردستان از عراق ارزیابی کرد.
ناظران می گویند که کردستان برای امریکا امکانی را فراهم کرد که بغداد با رد امضای پیمان امنیتی با واشنگتن آن را از ایالات متحده سلب نمود.
اقلیم کردستان برای امریکا یک منطقه نفوذ استراتژیک محسوب می شود. ثروت های سرشار نفتی این منطقه از یکسو و موقعیت راهبردی آن برای اهداف نظامی و امپریالیستی امریکا از جانب دیگر، آن را برای امریکایی ها جذاب و استثنایی می نماید.
شاید نتوان اهمیت این منطقه را با سلطه کامل و بلامنازع امریکا بر بغداد و سایر بخش های عراق مقایسه کرد؛ اما در زمانی که اداره سیاسی بغداد در نتیجه انتخابات آزاد به اکثریت شیعی عراق می رسد، اقلیم کردستان، برای امریکا، اهمیتی ویژه پیدا می کند؛ بنابراین، کاملا قابل انتظار است که واشنگتن به درخواست های مکرر نوری مالکی؛ نخست وزیر پیشین عراق برای کمک به سرکوب داعش، پاسخ ندهد؛ اما در مورد اقلیم کردستان، صیانت از اربیل و نجات ایزدی ها و مسیحیان دست به هر کاری بزند.
