شماری از بانوان خبرنگار در بلخ طی مصاحبه‌ای با خبرگزاری آوا می‌گویند: تبعیض جنسیتی، حقوق کم، نادیده گرفتن استعدادها و سنتی بودن جامعه‌ی فعلی عمده‌ترین چالش‌های فراروی بانوان خبرنگار می‌باشد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ مرسل امیری یکی از خبرنگاران محلی ولایت بلخ بیان می‌کند: بانوان خبرنگار با یک جامعه سنتی و در حال جنگ روبرو هستند که مشکلاتی را برایشان به همراه دارد و بزودی نیز حل شدنی نیست.
بانو امیری گفت: اتحاد و وحدت ما می‌تواند تا جایی سنت‌های ناپسند را اصلاح و آزادی بیان را نهادینه بسازد. امیدوارم روزی برسد که تمام جامعه درک کنند که فعالیت بانوان در رسانه‌ها مفید و ارزشمند خواهد بود چون زنان جزئی از جامعه هستند.
وی یادآور شد بلخ با اینکه یک ولایت فرهنگی و پیشرفته است با آن هم در این ولایت مشکلات فراوانی برای بانوان خبرنگار وجود دارد.
خانم مرسل امیری در بخش دوم سخنان خود گفت: من به عنوان یک بانوی خبرنگار در ادارات دولتی همیشه برای گرفتن اطلاعات به مشکل برخوردم و مسئولین حتی به تماس‌های تلفنی من جواب ندادند، علاوه بر مشکلات خبرنگار بودن، اساسی‌ترین چالش در عرصه‌ی خبرنگاری خانم بودنم می‌باشد.
وی علت وجود برخوردهای دوگانه‌ی مسئولین ادارات دولتی میان خبرنگاران مرد و زن را چنین ابراز می‌دارد: یک عده افراد کم‌ظرفیت و جاهلی در راس ارگان‌های دولتی قرار گرفته‌اند که پاسخ دادن به سوالات یک بانوی خبرنگار را برای خود ننگ می‌دانند.
مهناز موزن بانویی که حضور پنج ساله در رسانه‌های کشور دارد می‌گوید: اخیرا حضور بانوان در رسانه‌ها کم‌رنگ شده است. عواملی چون حقوق کم، تبعیض جنسیتی، آزار و اذیت جنسی در محیط کار و همچنین جامعه، بانوان را نسبت به فعالیت‌های رسانه‌ای دلسرد نموده است.
بانو موزن می‌افزاید که در زمینهی حل این مشکلات، راهکارهای عمومی اثرگذار نیست اما حداقل می‌توانیم زمینهی فعالیت مصون بانوان در محیط کار را فراهم کنیم تا استعدادهای بانوان خبرنگار پایمال نشود.
وی اظهار داشت: مهمترین و اساسی‌ترین راه‌حل؛ اصلاح کمیته‌های مصونیت و مدافع خبرنگاران است؛ چون آنان تمام فعالیت خود را فقط در قالب شعار گنجانیده‌اند لذا به شکایات و درخواست همه خبرنگاران خصوصا بانوان رسیدگی نمی‌شود.
این بانوی خبرنگار می‌گوید: مشکل دیگر بانوان خبرنگار، امتناع مسئولین از ارائه‌ی اطلاعات می‌باشد. چنین مسئولینی مطالبه‌ی مسایل غیر اخلاقی دارند و حتی با الفاظ رکیک بعضی از خواسته‌هایشان را مطرح می‌کنند.
وی گفت در این که مسئولین ادارات دولتی اطلاعات را پنهان می‌کنند شکی نیست ولی در برابر پنهان‌کاری، خواسته‌های دیگری از بانوان خبرنگار دارند.
همچنین ندا عزیزی؛ بانوی خبرنگار در بلخ می‌گوید: حضور خانم‌ها در عرصه رسانه‌ای در بلخ نسبت به سایر ولایات افغانستان بیشتر است و خانم‌ها در این ولایت مشکلات فراوانی فراروی خود دارند. یکی از این چالش‌ها عدم تطبیق قانون دسترسی به اطلاعات می‌باشد.
از سویی، خانم ریحانه رسولی؛ مسئول بانوان کمیته مصئونیت خبرنگاران شمال افغانستان به خبرنگار آوا می‌گوید: وضعیت بانوان خبرنگار در بلخ نسبت به دیگر ولایات بهتر است و بیشتر از یک‌صد بانو در بخش‌های مختلف رسانه‌ای در بلخ فعالیت دارند.
خانم رسولی نسبت به اینکه بانوان خبرنگار از آزار و اذیت جنسی در محیط کار و بی‌تفاوتی نهادهای مدافع خبرنگاران شکایت دارند، اظهار داشت: تبعیض جنسیتی نه تنها در رسانه بلکه در تمام ارگان‌ها و نهادهای افغانستان وجود دارد؛ اما بانوان خبرنگار بنابر عواملی هیچگاه به صورت مستقیم شکایتی ثبت نکرده‌اند. واقعیت این است که اگر خانمی در رابطه با این مسئله شکایت کند، خودش بیشترین آسیب را خواهد دید.
بانو رسولی افزود که نهادهای مدافع خبرنگاران برای بهبود وضعیت بانوان در رسانه‌ها تمام تلاش خود را می‌کنند و این تلاش‌ها تا جایی نیز موثر بوده است.
مسئول بانوان کمیته مصئونیت خبرنگاران گفت که میلیو‌ن‌ها دالر برای ظرفیت‌سازی زنان افغان وارد کشور گردید اما تمام این پول‌ها حیف و میل شده است.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ مرسل امیری یکی از خبرنگاران محلی ولایت بلخ بیان می‌کند: بانوان خبرنگار با یک جامعه سنتی و در حال جنگ روبرو هستند که مشکلاتی را برایشان به همراه دارد و بزودی نیز حل شدنی نیست.
بانو امیری گفت: اتحاد و وحدت ما می‌تواند تا جایی سنت‌های ناپسند را اصلاح و آزادی بیان را نهادینه بسازد. امیدوارم روزی برسد که تمام جامعه درک کنند که فعالیت بانوان در رسانه‌ها مفید و ارزشمند خواهد بود چون زنان جزئی از جامعه هستند.
وی یادآور شد بلخ با اینکه یک ولایت فرهنگی و پیشرفته است با آن هم در این ولایت مشکلات فراوانی برای بانوان خبرنگار وجود دارد.
خانم مرسل امیری در بخش دوم سخنان خود گفت: من به عنوان یک بانوی خبرنگار در ادارات دولتی همیشه برای گرفتن اطلاعات به مشکل برخوردم و مسئولین حتی به تماس‌های تلفنی من جواب ندادند، علاوه بر مشکلات خبرنگار بودن، اساسی‌ترین چالش در عرصه‌ی خبرنگاری خانم بودنم می‌باشد.
وی علت وجود برخوردهای دوگانه‌ی مسئولین ادارات دولتی میان خبرنگاران مرد و زن را چنین ابراز می‌دارد: یک عده افراد کم‌ظرفیت و جاهلی در راس ارگان‌های دولتی قرار گرفته‌اند که پاسخ دادن به سوالات یک بانوی خبرنگار را برای خود ننگ می‌دانند.
مهناز موزن بانویی که حضور پنج ساله در رسانه‌های کشور دارد می‌گوید: اخیرا حضور بانوان در رسانه‌ها کم‌رنگ شده است. عواملی چون حقوق کم، تبعیض جنسیتی، آزار و اذیت جنسی در محیط کار و همچنین جامعه، بانوان را نسبت به فعالیت‌های رسانه‌ای دلسرد نموده است.
بانو موزن می‌افزاید که در زمینهی حل این مشکلات، راهکارهای عمومی اثرگذار نیست اما حداقل می‌توانیم زمینهی فعالیت مصون بانوان در محیط کار را فراهم کنیم تا استعدادهای بانوان خبرنگار پایمال نشود.
وی اظهار داشت: مهمترین و اساسی‌ترین راه‌حل؛ اصلاح کمیته‌های مصونیت و مدافع خبرنگاران است؛ چون آنان تمام فعالیت خود را فقط در قالب شعار گنجانیده‌اند لذا به شکایات و درخواست همه خبرنگاران خصوصا بانوان رسیدگی نمی‌شود.
این بانوی خبرنگار می‌گوید: مشکل دیگر بانوان خبرنگار، امتناع مسئولین از ارائه‌ی اطلاعات می‌باشد. چنین مسئولینی مطالبه‌ی مسایل غیر اخلاقی دارند و حتی با الفاظ رکیک بعضی از خواسته‌هایشان را مطرح می‌کنند.
وی گفت در این که مسئولین ادارات دولتی اطلاعات را پنهان می‌کنند شکی نیست ولی در برابر پنهان‌کاری، خواسته‌های دیگری از بانوان خبرنگار دارند.
همچنین ندا عزیزی؛ بانوی خبرنگار در بلخ می‌گوید: حضور خانم‌ها در عرصه رسانه‌ای در بلخ نسبت به سایر ولایات افغانستان بیشتر است و خانم‌ها در این ولایت مشکلات فراوانی فراروی خود دارند. یکی از این چالش‌ها عدم تطبیق قانون دسترسی به اطلاعات می‌باشد.
از سویی، خانم ریحانه رسولی؛ مسئول بانوان کمیته مصئونیت خبرنگاران شمال افغانستان به خبرنگار آوا می‌گوید: وضعیت بانوان خبرنگار در بلخ نسبت به دیگر ولایات بهتر است و بیشتر از یک‌صد بانو در بخش‌های مختلف رسانه‌ای در بلخ فعالیت دارند.
خانم رسولی نسبت به اینکه بانوان خبرنگار از آزار و اذیت جنسی در محیط کار و بی‌تفاوتی نهادهای مدافع خبرنگاران شکایت دارند، اظهار داشت: تبعیض جنسیتی نه تنها در رسانه بلکه در تمام ارگان‌ها و نهادهای افغانستان وجود دارد؛ اما بانوان خبرنگار بنابر عواملی هیچگاه به صورت مستقیم شکایتی ثبت نکرده‌اند. واقعیت این است که اگر خانمی در رابطه با این مسئله شکایت کند، خودش بیشترین آسیب را خواهد دید.
بانو رسولی افزود که نهادهای مدافع خبرنگاران برای بهبود وضعیت بانوان در رسانه‌ها تمام تلاش خود را می‌کنند و این تلاش‌ها تا جایی نیز موثر بوده است.
مسئول بانوان کمیته مصئونیت خبرنگاران گفت که میلیو‌ن‌ها دالر برای ظرفیت‌سازی زنان افغان وارد کشور گردید اما تمام این پول‌ها حیف و میل شده است.
