در اسلام، خانواده و مکتب دو کانون تعلیم و تربیت اند

خانواده به سان یک مرکز تعلیم و تربیه غیر رسمی، آداب زندگی را به انسان ارائه می دهد.
در نگرش غربی، هدف از بنیاد خانواده جز رسیدن به غرائز مادی و استفاده های جنسی، چیز دیگری نیست.
سید شیرحسین ادیب؛ آگاه مسایل دینی در رابطه خانواده از دیدگاه اسلام به خبرگزاری صدای افغان(آوا) ضمن بیان این موضوع گفت که در اسلام بنیاد خانواده بر اساس امنیت خاطر و تامین نیازهای عاطفی، روحی و معنوی انسان است.
به گفته وی، فضای گرم خانواده در اسلام، مناسب ترین جای پرورش استعدادها و ظهور توانایی های نسل جدید است. محیطی که سرشار از مهر و محبت، عواطف و احساسات پاک است.
کودک از همان روز اول زندگی در آغوش گرم پدر و مادر قرار گرفته، ایثار، محبت، مروت و فداکاری را فرامی گیرد.
به گفته این آگاه امور دینی، روحیه تعاون، همکاری و خدمتگزاری به مردم در فضای خانواده شکل می گیرد. کودک می آموزد که چگونه با دیگران زندگی کند و چگونه در تصمیم گیری‌ها شرکت کند.
به باور ادیب، کانون خانواده به سان یک مرکز تعلیم و تربیت غیررسمی، اصول و آداب زندگی را از راه غیرمستقیم به فرزندان ارائه می‌دهد.
به عقیده این کارشناس امور دینی، در اسلام خانه همواره در کنار مدرسه از عوامل مؤثر در تعلیم تربیت بوده و کارآیی خود را نیز نشان داده است. به هر اندازه‌ای که پیوند خانواده و مکتب محکم باشد، بازدهی تعلیم و تربیت نیز بیشتر خواهد بود.
ادیب تصریح کرد از آنجایی که بافت های اجتماعی به نوعی تحت تاثیر تحولات فرهنگی قرار دارد هر گونه انحراف در فضای خانواده، در جامعه از خود واکنش نشان داده و تاثیر می گذارد؛ بنابراین، می توان گفت که از دیدگاه اسلام، میان جامعه و خانواده یک رابطه دو سویه برقرار بوده و هر کدام بر دیگری اثرگذار است.
به گفته وی، از دیدگاه غرب، بنیاد خانواده بر اساس تامین غرائز جنسی و مادی استوار است و خانواده به معنی سنگر امنیت و کانون احساسات عاطفی و معنوی معنی و مفهوم ندارد.
وی همچنین خاطرنشان کرد که نقش اصلی خانواده که تربیت فرزند است در غرب به کلی فراموش شده و عیاشی و هوسرانی جایگزین آن گردیده است.
به گفته وی، همه نابسامانی های مغرب زمین، ناشی از آزادی بی حد و حصری است که زنان و دختران را از فطرت اولیه شان دور ساخته و آنها را به ابزار کسب و تجارت تبدیل کرده است.