در پی حمله منسوب به داعش به اردوگاه بعشیقه در شمال عراق، رجب طیب اردوغان؛ رئیس جمهور ترکیه گفته است که چنین حملاتی توجیه کننده اعزام نیروهای ترکیه به این اردوگاه است.
آقای اردوغان در جمع خبرنگاران گفت که ۱۸ تروریست داعش در این حمله کشته شدند.
ترکیه از سال ۲۰۱۴ میلادی نیروهایی را به بهانه آموزش نیروهای کرد عراق به این اردوگاه اعزام کرد؛ اما ورود ۱۵۰ نیروی نظامی دیگر در اوایل ماه دسامبر سال گذشته میلادی (۲۰۱۴) به این منطقه با انتقاد شدید مقامات عراقی روبرو شد.
اردوگاه بعشیقه در ۳۰ کیلومتری شمال شرق موصل واقع شده است. این شهر بیش از یک سال است که در کنترل نیروهای داعش قرار دارد.
مقامات عراق گفته بودند که ورود این نیروها به خاک این کشور بدون مشورت و هماهنگی با آنها بوده و این اقدام مغایر قوانین بین‌المللی و نقض تمامیت ارضی عراق است.
این مواضع در حالی مطرح می شود که دولت به رهبری رجب طیب اردوغان پیش از این نیز اختلافات عمیقی با دولت عراق داشته و یکی از عمده ترین مسایل مبتلابه در روابط دو کشور همسایه، مواضع متفاوت این دو کشور، در قبال تروریست های فعال در سوریه عراق از جمله داعش بوده است.
کارشناسان می گویند که این تصور که داعش واکنشی در قبال سیاست های سنی ستیزانه دولت پیشین عراق به رهبری نوری مالکی و برآمده از دل جامعه سنی عراق است، تصوری برخلاف واقع و اشتباه است. به عقیده ناظران، این بیشتر رسانه های بزرگ غربی و عربی بودند و هستند که به این تصور مغلوط دامن می زنند و در نتیجه، افکار عمومی را از آنچه در عقب پروژه مخوف داعش قرار دارد منحرف می کنند.
کارشناسان می پرسند که اگر داعش برآمده از دل جامعه عراق و واکنشی در قبال سیاست های طایفه ای اداره مرکزی در بغداد است، تسلیحات پیشرفته، نیروهای آموزش دیده، موترهای جدید زرهی و سلاح های ضد هوایی را از کجا به دست آورده است؟
از جانب دیگر، ترکیه سال گذشته جبهه نصرت را که در سوریه با تروریست های داعش در حال نبرد است، یک گروه تروریستی اعلام کرد. این در حالی است که در قبال جنایت های ضد بشری داعش، هیچ موضعی اتخاذ نکرده و این نشان می دهد که ادعاهای مقامات احزاب مخالف و منتقد ترکیه در برابر دولت اردوغان، واقعی و مطابق با مستندات موجود است.
نوعثمانیست های ترک که هنوزهم هوای رهبری جهان اسلام را در سر می پرورانند، ظاهرا به این نتیجه رسیده اند که چنین امری نیازمند تروریست پروری هایی به سبک دیگر مدعی این عنوان یعنی عربستان سعودی است.
همچنین، عراق یکی از نفت خیزترین کشورهای خاور میانه است و یکی از کشورهایی که در صدد تصاحب و تسلط بر گلوگاه های استراتژیک نفتی این کشور است، ترکیه می باشد؛ کشوری که مجبور است انرژی مورد نیاز برای صنایع و مراکز اقتصادی اش را از کشورهای همسایه تامین کند.
داعش نیز در عراق و همچنین ترکیه از قضا از زمان ظهور تا امروز، نبرد خود را بر مناطقی متمرکز کرده که سکوهای بزرگ نفتی این دو کشور را در خود جای داده است. این نیروی تروریستی دست کم دوبار یکی از بزرگترین پالایشگاه های نفت عراق را در ۲۵۰ کیلومتری بغداد به کنترل خود درآورد؛ پالایشگاهی که ۲۵ درصد کل نفت صادراتی عراق را تامین می کند.
از جانب دیگر، پیشتر نیز ترکیه به صورت یکجانبه و بدون توافق با دولت مرکزی عراق، در تبانی با اداره خودمختار اقلیم کردستان، اقدام به خرید نفت کرده بود.
با این حساب، تنش جاری میان عراق و ترکیه و ظهور نیروهای مخوف داعش در این کشور و همچنین در سوریه، یک پروژه پیچیده و چندوجهی سیاسی، ایدئولوژیک و اقتصادی است که از سوی کشورهایی چون ترکیه، قطر و عربستان سعودی راه اندازی شده است و نوعثمانیست های ترک از رهگذر تقویت این گروه تروریستی از یکسو در صدد سلطه ایدئولوژیک بر عراق و سوریه و شمول این دو کشور به دایره کشورهای تحت رهبری نوعثمانیزم در حال ظهور اند و از جانب دیگر، چشم به منابع سرشار از طلای سیاه عراق دوخته اند.
اردوغان در صدد است که از زهگذر مدعای بزرگ و بلندپروازانه در دست گرفتن رهبری جهان اسلام و تبدیل کردن آن به الگو و ایدئولوگی بلامنازع از اسلام سیاسی به سود منافع استراتژیک غرب در خاورمیانه و دنیای اسلام چه در حال حاضر و چه در آینده های دور و دراز، به دو هدف مهم، دست پیدا کند:
یکی در دست گرفتن کنترل اوضاع و نبض جریان های سیاسی- اجتماعی و ایدئولوژیک در دنیای اسلام و راندن حریفان قدرتمندی مانند ایران، سعودی و حتی قطر از این عرصه؛ البته بدون آنکه این اقدام خللی به سیاست های غرب گرایانه ترکیه وارد کند و دوم، فرافکنی مشکلات و بحران هایی که اردوغان و تیم وی در عرصه سیاست داخلی ایجاد کرده و با تبعات سخت و سنگین آن روبرو هستند.
با این حساب، تنشی که مدتی است میان عراق و ترکیه جریان دارد نیز ناشی از بلندپروازی های خودخواهانه و جاه طلبانه ترکیه برای سیطره بر ملت های منطقه به دو هدف مشخص است: توسعه قدرت ترکیه که بر پایه نوعی نئوعثمانیزم بنیان گذاری شده و هدف از آن، احیای قدرت امپراتوری مضمحل شده عثمانی است و دوم، سلطه بر منابع نفتی کشورهای همسایه ترکیه در سوریه و عراق.
اداره اردوغان هردو هدف را با استفاده از نیروهای تروریستی مانند داعش به پیش می برد و این چیزی است که هم در سوریه و هم در عراق جریان دارد.
در عراق، پس از طرح رسمی ماجرای اردوگاه نظامی ترکیه در بعشیقه در همسایگی پایتخت داعش؛ موصل، رژیم اردوغان تلاش هایش برای مشروع جلوه دادن این حضور مشکوک و مبهم، تشدید کرده است.
حمله ادعایی اخیر به این اردوگاه نیز که براساس ادعای مقام های ترکیه، توسط داعش، سازمان دهی شده، از دید کارشناسان، در چارچوب سیاست خارجی جاه طلبانه و توسعه جویانه رژيم انقره قابل ارزیابی است و این در حالی است که داعش، اصولا علیه اهداف ترکیه حمله نمی کند و پیش از این، چنین سابقه ای از این گروه، ثبت نشده است؛ مگر زمانی که رژيم انقره برای راه اندازی سنگین ترین حمله های هوایی علیه نیروهای مبارز کرد در عراق و یا امنیتی کردن فضای سیاسی ترکیه به ویژه در مناطق کردنشین در آستانه برگزاری انتخابات پارلمانی، نیاز به استفاده از تهدید تصنعی داعش داشته است.
این بار نیز همین شیوه در قالب حمله به اردوگاه بعشیقه به منظور مشروع و ضروری جلوه دادن حضور نظامی غیر قانونی ترکیه در این منطقه به کار گرفته می شود و اردوغان هم به سرعت، با استفاده از نیروی تبلیغاتی این حمله سازمان دهی شده، تلاش می کند موضع خود در حضور نظامی در عراق را مشروع و موجه جلوه دهد.
آقای اردوغان در جمع خبرنگاران گفت که ۱۸ تروریست داعش در این حمله کشته شدند.
ترکیه از سال ۲۰۱۴ میلادی نیروهایی را به بهانه آموزش نیروهای کرد عراق به این اردوگاه اعزام کرد؛ اما ورود ۱۵۰ نیروی نظامی دیگر در اوایل ماه دسامبر سال گذشته میلادی (۲۰۱۴) به این منطقه با انتقاد شدید مقامات عراقی روبرو شد.
اردوگاه بعشیقه در ۳۰ کیلومتری شمال شرق موصل واقع شده است. این شهر بیش از یک سال است که در کنترل نیروهای داعش قرار دارد.
مقامات عراق گفته بودند که ورود این نیروها به خاک این کشور بدون مشورت و هماهنگی با آنها بوده و این اقدام مغایر قوانین بین‌المللی و نقض تمامیت ارضی عراق است.
این مواضع در حالی مطرح می شود که دولت به رهبری رجب طیب اردوغان پیش از این نیز اختلافات عمیقی با دولت عراق داشته و یکی از عمده ترین مسایل مبتلابه در روابط دو کشور همسایه، مواضع متفاوت این دو کشور، در قبال تروریست های فعال در سوریه عراق از جمله داعش بوده است.
کارشناسان می گویند که این تصور که داعش واکنشی در قبال سیاست های سنی ستیزانه دولت پیشین عراق به رهبری نوری مالکی و برآمده از دل جامعه سنی عراق است، تصوری برخلاف واقع و اشتباه است. به عقیده ناظران، این بیشتر رسانه های بزرگ غربی و عربی بودند و هستند که به این تصور مغلوط دامن می زنند و در نتیجه، افکار عمومی را از آنچه در عقب پروژه مخوف داعش قرار دارد منحرف می کنند.
کارشناسان می پرسند که اگر داعش برآمده از دل جامعه عراق و واکنشی در قبال سیاست های طایفه ای اداره مرکزی در بغداد است، تسلیحات پیشرفته، نیروهای آموزش دیده، موترهای جدید زرهی و سلاح های ضد هوایی را از کجا به دست آورده است؟
از جانب دیگر، ترکیه سال گذشته جبهه نصرت را که در سوریه با تروریست های داعش در حال نبرد است، یک گروه تروریستی اعلام کرد. این در حالی است که در قبال جنایت های ضد بشری داعش، هیچ موضعی اتخاذ نکرده و این نشان می دهد که ادعاهای مقامات احزاب مخالف و منتقد ترکیه در برابر دولت اردوغان، واقعی و مطابق با مستندات موجود است.
نوعثمانیست های ترک که هنوزهم هوای رهبری جهان اسلام را در سر می پرورانند، ظاهرا به این نتیجه رسیده اند که چنین امری نیازمند تروریست پروری هایی به سبک دیگر مدعی این عنوان یعنی عربستان سعودی است.
همچنین، عراق یکی از نفت خیزترین کشورهای خاور میانه است و یکی از کشورهایی که در صدد تصاحب و تسلط بر گلوگاه های استراتژیک نفتی این کشور است، ترکیه می باشد؛ کشوری که مجبور است انرژی مورد نیاز برای صنایع و مراکز اقتصادی اش را از کشورهای همسایه تامین کند.
داعش نیز در عراق و همچنین ترکیه از قضا از زمان ظهور تا امروز، نبرد خود را بر مناطقی متمرکز کرده که سکوهای بزرگ نفتی این دو کشور را در خود جای داده است. این نیروی تروریستی دست کم دوبار یکی از بزرگترین پالایشگاه های نفت عراق را در ۲۵۰ کیلومتری بغداد به کنترل خود درآورد؛ پالایشگاهی که ۲۵ درصد کل نفت صادراتی عراق را تامین می کند.
از جانب دیگر، پیشتر نیز ترکیه به صورت یکجانبه و بدون توافق با دولت مرکزی عراق، در تبانی با اداره خودمختار اقلیم کردستان، اقدام به خرید نفت کرده بود.
با این حساب، تنش جاری میان عراق و ترکیه و ظهور نیروهای مخوف داعش در این کشور و همچنین در سوریه، یک پروژه پیچیده و چندوجهی سیاسی، ایدئولوژیک و اقتصادی است که از سوی کشورهایی چون ترکیه، قطر و عربستان سعودی راه اندازی شده است و نوعثمانیست های ترک از رهگذر تقویت این گروه تروریستی از یکسو در صدد سلطه ایدئولوژیک بر عراق و سوریه و شمول این دو کشور به دایره کشورهای تحت رهبری نوعثمانیزم در حال ظهور اند و از جانب دیگر، چشم به منابع سرشار از طلای سیاه عراق دوخته اند.
اردوغان در صدد است که از زهگذر مدعای بزرگ و بلندپروازانه در دست گرفتن رهبری جهان اسلام و تبدیل کردن آن به الگو و ایدئولوگی بلامنازع از اسلام سیاسی به سود منافع استراتژیک غرب در خاورمیانه و دنیای اسلام چه در حال حاضر و چه در آینده های دور و دراز، به دو هدف مهم، دست پیدا کند:
یکی در دست گرفتن کنترل اوضاع و نبض جریان های سیاسی- اجتماعی و ایدئولوژیک در دنیای اسلام و راندن حریفان قدرتمندی مانند ایران، سعودی و حتی قطر از این عرصه؛ البته بدون آنکه این اقدام خللی به سیاست های غرب گرایانه ترکیه وارد کند و دوم، فرافکنی مشکلات و بحران هایی که اردوغان و تیم وی در عرصه سیاست داخلی ایجاد کرده و با تبعات سخت و سنگین آن روبرو هستند.
با این حساب، تنشی که مدتی است میان عراق و ترکیه جریان دارد نیز ناشی از بلندپروازی های خودخواهانه و جاه طلبانه ترکیه برای سیطره بر ملت های منطقه به دو هدف مشخص است: توسعه قدرت ترکیه که بر پایه نوعی نئوعثمانیزم بنیان گذاری شده و هدف از آن، احیای قدرت امپراتوری مضمحل شده عثمانی است و دوم، سلطه بر منابع نفتی کشورهای همسایه ترکیه در سوریه و عراق.
اداره اردوغان هردو هدف را با استفاده از نیروهای تروریستی مانند داعش به پیش می برد و این چیزی است که هم در سوریه و هم در عراق جریان دارد.
در عراق، پس از طرح رسمی ماجرای اردوگاه نظامی ترکیه در بعشیقه در همسایگی پایتخت داعش؛ موصل، رژیم اردوغان تلاش هایش برای مشروع جلوه دادن این حضور مشکوک و مبهم، تشدید کرده است.
حمله ادعایی اخیر به این اردوگاه نیز که براساس ادعای مقام های ترکیه، توسط داعش، سازمان دهی شده، از دید کارشناسان، در چارچوب سیاست خارجی جاه طلبانه و توسعه جویانه رژيم انقره قابل ارزیابی است و این در حالی است که داعش، اصولا علیه اهداف ترکیه حمله نمی کند و پیش از این، چنین سابقه ای از این گروه، ثبت نشده است؛ مگر زمانی که رژيم انقره برای راه اندازی سنگین ترین حمله های هوایی علیه نیروهای مبارز کرد در عراق و یا امنیتی کردن فضای سیاسی ترکیه به ویژه در مناطق کردنشین در آستانه برگزاری انتخابات پارلمانی، نیاز به استفاده از تهدید تصنعی داعش داشته است.
این بار نیز همین شیوه در قالب حمله به اردوگاه بعشیقه به منظور مشروع و ضروری جلوه دادن حضور نظامی غیر قانونی ترکیه در این منطقه به کار گرفته می شود و اردوغان هم به سرعت، با استفاده از نیروی تبلیغاتی این حمله سازمان دهی شده، تلاش می کند موضع خود در حضور نظامی در عراق را مشروع و موجه جلوه دهد.
