سیدعیسی حسینی مزاری/ جمهوری اسلامی ایران ظرفیت عظیمی برای امارت اسلامی است. چون از یک طرف ثابت کرده است که علاقه دارد در تمام عرصههای داخلی، منطقهای و بینالمللی هوای افغانستان را داشته باشد و طی بیش از یک سال از شکست آمریکا و حضور ساختار جدید در کشور، این هدف را دنبال کرده، تا جایی که علاوه بر ارائه هرگونه کمک و پشتیبانی مادی و معنوی به ویژه در عرصههای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی امنیتی، حاضر نیست هیچ یک از مخالفین حقیقی و حقوقی حکومت افغانستان، حداقل در ایران، از اجازه فعالیت علیه امارت اسلامی برخوردار باشند و اگر احساسی در این حوزه برای مسئولین مختلف نهادهای متعدد ذیربط ایرانی پیدا شده، به سرعت وارد عمل گردیده و جلو آن را گرفتهاند.
از سوی دیگر، جمهوری اسلامی ایران، این توان را دارد تا در قسمت هماهنگ کردن سایر کشورها؛ به ویژه همسایههای افغانستان و منطقه، اخصا چین و روسیه، به طور موثر عمل نموده و زمینه حمایت آنها را از امارت اسلامی فراهم کرده حتی در خصوص به رسمیت شناختن نظام افغانستان از سوی خود و آنها نیز توفیق پیدا نماید.
از سوم سو در طول دهههای گذشته ثابت شده است که اگر جریان و یا کشوری دست طلب همکاری و همیاری به سوی ایران دراز کند؛ تهران تا آخرین امکان در کنار آن جریان و کشور ایستاده و از ارائه هیچ کمکی دریغ نکرده است، چنانچه این ادعا در مورد سوریه بیش از همه جا صادق است. چه اینکه تمام دنیای کفر و الحاد و مزدوران منطقهای آنها بسیج شدند تا سوریه را تکه پاره کرده و حتی از نقشه جغرافیا حذف و بشار اسد و تمام ساختار حکومتی آن را نابود کنند، اما حضرت امام خامنهای حفظه الله تعالی گفت؛ بشار اسد میماند و باید هم بماند و تا حالا مانده و روز به روز هم به اقتدار داخلی، منطقهای و جهانی آن افزوده شده است.
چهارم سو از یک طرف افغانستان نیاز به حمایت جدی خارجی دارد و از طرف دیگر حمایت کشورهای همسایه و منطقه از امارت اسلامی کاملا ضروری و نیز حیاتی به نظر میرسد و اگر اولویتبندی در نظر باشد که دستگاه دیپلماسی حکومت افغانستان اولتر باید حمایت چه قدرتی را جلب کند؛ قطعا کشورهای همسایه و منطقه در اولویت خواهند بود و افغانستان تا زمانی که توجه و حمایت این دسته از کشورها را جلب نکند، اگر پشتیبانی تمام دنیای غرب را هم به دست بیاورد، سودی برای تامین امنیت و ثبات در آن نخواهد داشت، چنانچه این ادعا در ۲۰ سال گذشته ثابت گردید و مشاهده شد که با وصف حضور بیش از ۴۰ کشور عضو ناتو به رهبری آمریکا با تمام ساز و برگ نظامی، فرهنگی و رسانهای آنها در کشور، نه تنها نتوانستند امنیت و ثبات را در افغانستان نهادینه کنند بلکه نفس حضورشان تحریکبرانگیز گردید و زمینههای فروپاشی حکومتِ به اصطلاح جمهوریت را فراهم آوردند.
بنابراین پیشنهاد و توصیه من به دستاندرکاران ذیصلاح امارت اسلامی این است؛ تا فرصت از دست نرفته و مشکلات و معضلات گوناگون عمق و توسعه پیدا نکرده، از حضور سفیر جدید و قدرتمند جمهوری اسلامی یعنی دکتر کاظمی قمی و تیم همراهش و دولت متبوع وی و از ظرفیتهای بسیار بالای معاون سفیر یعنی جناب سیدحسن مرتضوی و سیستم ایشان کمال بهرهبرداری را برده، در راستای کسب حمایت قاطع و فراگیر جمهوری اسلامی ایران همت گمارده، وارد اقدامات شفاف، جدی و قاطع شوند.
در غیر آن فردا دیر خواهد بود و دشمنان در کمین تضعیف امارت اسلامی و مردم افغانستان بوده، ممکن است به زودی آسیبهای مختلف و فراگیر دیگری را دامنگیر حکومت، ملت و سرزمین افغانستان کنند.
به تصمیمگیرندگان جمهوری اسلامی نیز پیشنهاد میکنم که آنها نیز فرصت را از دست نداده، در حمایت عملیتر از امارت اسلامی افغانستان، اقدامات واضحی روی دست گرفته و اجازه ندهند که آمریکا و همپیالگیهای منطقهای آن، از خلاء موجود استفاده کرده، بار دیگر توطئههای شوم خود را در مورد حکومت و مردم افغانستان عملی کرده و به انحاء گوناگون انتقام شکست تاریخی خود را از مردم افغانستان بگیرند.
مسئولان جمهوری اسلامی مطمئن باشند؛ دشمنتر از مردم و ساختار جدید افغانستان نسبت به آمریکا و غرب در دنیا پیدا نخواهد شد و همین حقیقت کافی به نظر میرسد که تمام مبارزان ضد استکبار و استعمار به کمک افغانستان بشتابند؛ بخصوص جمهوری اسلامی ایران که علمدار اصلی و قدرتمند مبارزه و جهاد علیه استکبار آمریکایی و غربی بوده، است و خواهد بود.