استعمار با چهره جدید، خوشایند و ظاهر فریبی چون دموکراسی، آزادی بیان و حقوق بشر و...، به میدان آمده و بسیاری از انسانهای جهان سومی را فریب داده است. استعمار، هیچگاه با ظاهر خشن و زورگویانه که در واقع اقتضای کنه و ذات آن است، پا به حریم ممنوعه ملت ها و کشورها نمی گذارد و بلکه با ظاهر آراسته و شعارهای فریبنده و زیبا، به دخالت در امور دیگران، دست دراز می کند.
استعمار، جهت به بند کشیدن دولت وملتها، ابزارها و ادوات زیادی دارد؛ ابزارهایی چون حقوق بشر، حقوق زنان، دموکراسی، آزادی بیان، و از همه کارا و بُراتر، ایجاد نظم و انتظام جهانی و حفاظت و حراست از آن است که باید به وسیله قدرتهای برتر استعماری، انجام گیرد.
استعمار با توجه به منافع نامشروع خویش، برای هر دولت و کشوری، نسخه مخصوص دارد و هیچگاه یک نسخه را برای دو کشور و ملت توصیه نمی کند. به عنوان مثال، نسخه ای که استعمار برای دولت و ملت سوریه می پیچد، ابداً همان نسخه را برای دولت و ملت بحرین نمی پیچد و یا نسخه ای را که برای دولت و ملت افغانستان می پیچد، با تجویزی که برای دولت و ملت پاکستان و یا جای دیگر می کند، زمین تا آسمان تفاوت دارد.
در سوریه از آنجا که دولت و ملت آن با حضور استعمار در آن کشور و در منطقه، مخالفند، نسخه استعمار مبنی بر حذف دولت و ویرانی و کشتار مردم سوریه، پیچیده می شود و به هر شکل و وسیله ممکن و ناممکن، این مهم باید انجام پذیرد. اما در بحرین و نسبت به دولت و ملت آن، از چنین دارو و درمانی ابداً نباید استفاده شود؛ چرا که دولت آل خلیفه از همکاران و متحدان منطقه ای استعمار امریکا و اروپا بوده و مردم بحرین نیز از آنجا که موافق سیاستهای زورگویانه و ظالمانه آل خلیفه نیستند، حق هیچ گونه انتقاد و اعتراضی را نداشته و هیچ یک از موارد متمدنانه حقوق بشر امروزی، چون دموکراسی، آزادی بیان و حقوق مدنی و شهروندی، شامل آنان نمی شود.
نمونه دیگر، دولت خودگردان و ملت فلسطین است که از دیدگاه دول متمدن استعماری، دارای هیچ گونه حق و حقوق بشری و انسانی نیستند و در مقابل، دولت غاصب و سفاکی چون رژیم غیر انسانی اسرائیل و یهودیان ساکن در اراضی اشغالی، از هر گونه حق و حقوق بشری و انسانی که تصور شود، برخوردارند!
در اساس، وقتی که واژگانی چون حقوق بشر، دموکراسی و آزادی بیان و زن را ابزاری دانستیم در دستان استعمار، جهت بهره کشی بهتر از دولت و ملتها، برخورد دوگانه و پارادوکسیکال استعمار با کشورها و دولتهای مختلف، قابل فهم خواهد بود.
با توجه به واقعیت مذکور، از نظر استعمار، دولت و ملتها بر دو دسته قابل تقسیم اند: یک، دولت وملتهایی که همگام و هم نوا با آنهایند و یا لااقل سلطه سیاسی آنان را پذیرفته اند. دو، دولت و کشورهایی که به هر شکلی استعمار را پس می زنند و ابداً راضی نمی شوند زیر سلطه و سیطره استعمارگران شرق و غرب، قرار داشته باشند.
سران استعمار اگر چه این تقسیم بندی را بر زبان نیاورده و به جهت ملاحظاتی، حفظ ظاهر می کنند، اما در واقع، شدیدا بر این تقسیم بندی باورمندند و ممکن نیست برخلاف آن عمل کنند. این تقسیم بندی همان چیزی است که بوشِ پسر در زمان ریاست جمهوری اش صادقانه بدان اعتراف کرد و با اشاره به همین اندیشه بود که گفت:" جهان یا باید با ما باشد و یا علیه ما".
شکی در این نیست که این نگرش، یک نگرش زورگویانه و مخالف فطرت سالم بشری و تمامی معیارهای انسانی و بشری است؛ اما سران استعمار همواره ثابت کرده اند که ابداً برای آنان مهم نیست تا دولت و ملتهای آزاده و اصیل چه قضاوتی در باره آنان و عملکرد غیر مسئولانه آنان داشته و خواهند داشت؛ چرا که این، ویژگی و شاخصه برجسته قدرتهای استعماری و منطق سخیف دولتهای زورگو و قلدر در طول زمانها و در عرض مکانها بوده، است و خواهد بود.
بر همین اساس است که ملت نجیب و شجاع بحرین، با آنکه از اولین ملتهایی بودند که پرچم بیداری اسلامی را در فضای کشور بحرین به اهتزاز در آوردند، اما از آنجا که در تقسیم بندی استعماری قدرتهای توسعه جو و دخالت گر، در کته گوری دوستان آنان جای نمی گیرند، به رژیم منحط و غیر انسانی آل خلیفه، اجازه داده می شود تا خیزش و قیام برحق و آزادی خواهانه ملت بحرین را به ظالمانه ترین شیوه های ممکن سرکوب کنند.
اخیراً رژیم آل خلیفه، آنقدر در عملکرد غیر انسانی و ظالمانه علیه مردم خویش افراط کرد که حتی حنجره ظاهر فریب منادیان حقوق بشر عربی را نیز به عکس العمل واداشت و این نهاد برای حفظ پرستیژ ظاهری اش هم که شده، زبان به اعتراض علیه رژیم آل خلیفه گشود!.
"به گزارش رسانه ها، شبکه عربی حقوق بشر در بیانیه‌ای ادامه سرکوب خشونت آمیز فعالان و انقلابیون و تنگ کردن عرصه بر آنها را محکوم کرد. بیانیه می گوید، ادامه سیاستهای سرکوبگرانه، همه تلاشها برای مذاکره و گفت و گو را ناکام می گذارد.
این شبکه از رژیم آل خلیفه خواست به آزادی بیان و اندیشه و تظاهرات مسالمت آمیز احترام بگذارد."
با تاسف، رژیم منفور آل خلیفه در سرکوب قیام مردمی در بحرین تنها نبوده و با اشاره استعمار و نیز با گسترش اعتراضها و اثبات ناتوانی رژیم آل‌خلیفه در سرکوب نظامی مطالبات برحق مردم بحرین، عربستان سعودی نظامیان خود را تحت پوشش نیروهای سپر جزیره به بحرین اعزام کرد، تا نیروهای آل خلیفه را در سرکوب و کشتار مردم پشتیبانی کند و تمام این ستم و حق کشی ها در برابر چشمان بیدار و بینای منادیان دروغین حقوق بشر، دموکراسی و آزادی بیان و اندیشه غربی، صورت می گرفت و می گیرد و اما از آنجایی که ملت آزاده بحرین، میانه ای با استعمار و دول منطقه ای آنان ندارد، تمامی این نهادهای به اصطلاح متمدن و بشر دوست، سکوت اختیار کرده و بد تر از آن، رژیم سفاک و جائر بحرین را در سرکوب انقلابیون، تشویق و ترغیب می کنند!.
استعمار، جهت به بند کشیدن دولت وملتها، ابزارها و ادوات زیادی دارد؛ ابزارهایی چون حقوق بشر، حقوق زنان، دموکراسی، آزادی بیان، و از همه کارا و بُراتر، ایجاد نظم و انتظام جهانی و حفاظت و حراست از آن است که باید به وسیله قدرتهای برتر استعماری، انجام گیرد.
استعمار با توجه به منافع نامشروع خویش، برای هر دولت و کشوری، نسخه مخصوص دارد و هیچگاه یک نسخه را برای دو کشور و ملت توصیه نمی کند. به عنوان مثال، نسخه ای که استعمار برای دولت و ملت سوریه می پیچد، ابداً همان نسخه را برای دولت و ملت بحرین نمی پیچد و یا نسخه ای را که برای دولت و ملت افغانستان می پیچد، با تجویزی که برای دولت و ملت پاکستان و یا جای دیگر می کند، زمین تا آسمان تفاوت دارد.
در سوریه از آنجا که دولت و ملت آن با حضور استعمار در آن کشور و در منطقه، مخالفند، نسخه استعمار مبنی بر حذف دولت و ویرانی و کشتار مردم سوریه، پیچیده می شود و به هر شکل و وسیله ممکن و ناممکن، این مهم باید انجام پذیرد. اما در بحرین و نسبت به دولت و ملت آن، از چنین دارو و درمانی ابداً نباید استفاده شود؛ چرا که دولت آل خلیفه از همکاران و متحدان منطقه ای استعمار امریکا و اروپا بوده و مردم بحرین نیز از آنجا که موافق سیاستهای زورگویانه و ظالمانه آل خلیفه نیستند، حق هیچ گونه انتقاد و اعتراضی را نداشته و هیچ یک از موارد متمدنانه حقوق بشر امروزی، چون دموکراسی، آزادی بیان و حقوق مدنی و شهروندی، شامل آنان نمی شود.
نمونه دیگر، دولت خودگردان و ملت فلسطین است که از دیدگاه دول متمدن استعماری، دارای هیچ گونه حق و حقوق بشری و انسانی نیستند و در مقابل، دولت غاصب و سفاکی چون رژیم غیر انسانی اسرائیل و یهودیان ساکن در اراضی اشغالی، از هر گونه حق و حقوق بشری و انسانی که تصور شود، برخوردارند!
در اساس، وقتی که واژگانی چون حقوق بشر، دموکراسی و آزادی بیان و زن را ابزاری دانستیم در دستان استعمار، جهت بهره کشی بهتر از دولت و ملتها، برخورد دوگانه و پارادوکسیکال استعمار با کشورها و دولتهای مختلف، قابل فهم خواهد بود.
با توجه به واقعیت مذکور، از نظر استعمار، دولت و ملتها بر دو دسته قابل تقسیم اند: یک، دولت وملتهایی که همگام و هم نوا با آنهایند و یا لااقل سلطه سیاسی آنان را پذیرفته اند. دو، دولت و کشورهایی که به هر شکلی استعمار را پس می زنند و ابداً راضی نمی شوند زیر سلطه و سیطره استعمارگران شرق و غرب، قرار داشته باشند.
سران استعمار اگر چه این تقسیم بندی را بر زبان نیاورده و به جهت ملاحظاتی، حفظ ظاهر می کنند، اما در واقع، شدیدا بر این تقسیم بندی باورمندند و ممکن نیست برخلاف آن عمل کنند. این تقسیم بندی همان چیزی است که بوشِ پسر در زمان ریاست جمهوری اش صادقانه بدان اعتراف کرد و با اشاره به همین اندیشه بود که گفت:" جهان یا باید با ما باشد و یا علیه ما".
شکی در این نیست که این نگرش، یک نگرش زورگویانه و مخالف فطرت سالم بشری و تمامی معیارهای انسانی و بشری است؛ اما سران استعمار همواره ثابت کرده اند که ابداً برای آنان مهم نیست تا دولت و ملتهای آزاده و اصیل چه قضاوتی در باره آنان و عملکرد غیر مسئولانه آنان داشته و خواهند داشت؛ چرا که این، ویژگی و شاخصه برجسته قدرتهای استعماری و منطق سخیف دولتهای زورگو و قلدر در طول زمانها و در عرض مکانها بوده، است و خواهد بود.
بر همین اساس است که ملت نجیب و شجاع بحرین، با آنکه از اولین ملتهایی بودند که پرچم بیداری اسلامی را در فضای کشور بحرین به اهتزاز در آوردند، اما از آنجا که در تقسیم بندی استعماری قدرتهای توسعه جو و دخالت گر، در کته گوری دوستان آنان جای نمی گیرند، به رژیم منحط و غیر انسانی آل خلیفه، اجازه داده می شود تا خیزش و قیام برحق و آزادی خواهانه ملت بحرین را به ظالمانه ترین شیوه های ممکن سرکوب کنند.
اخیراً رژیم آل خلیفه، آنقدر در عملکرد غیر انسانی و ظالمانه علیه مردم خویش افراط کرد که حتی حنجره ظاهر فریب منادیان حقوق بشر عربی را نیز به عکس العمل واداشت و این نهاد برای حفظ پرستیژ ظاهری اش هم که شده، زبان به اعتراض علیه رژیم آل خلیفه گشود!.
"به گزارش رسانه ها، شبکه عربی حقوق بشر در بیانیه‌ای ادامه سرکوب خشونت آمیز فعالان و انقلابیون و تنگ کردن عرصه بر آنها را محکوم کرد. بیانیه می گوید، ادامه سیاستهای سرکوبگرانه، همه تلاشها برای مذاکره و گفت و گو را ناکام می گذارد.
این شبکه از رژیم آل خلیفه خواست به آزادی بیان و اندیشه و تظاهرات مسالمت آمیز احترام بگذارد."
با تاسف، رژیم منفور آل خلیفه در سرکوب قیام مردمی در بحرین تنها نبوده و با اشاره استعمار و نیز با گسترش اعتراضها و اثبات ناتوانی رژیم آل‌خلیفه در سرکوب نظامی مطالبات برحق مردم بحرین، عربستان سعودی نظامیان خود را تحت پوشش نیروهای سپر جزیره به بحرین اعزام کرد، تا نیروهای آل خلیفه را در سرکوب و کشتار مردم پشتیبانی کند و تمام این ستم و حق کشی ها در برابر چشمان بیدار و بینای منادیان دروغین حقوق بشر، دموکراسی و آزادی بیان و اندیشه غربی، صورت می گرفت و می گیرد و اما از آنجایی که ملت آزاده بحرین، میانه ای با استعمار و دول منطقه ای آنان ندارد، تمامی این نهادهای به اصطلاح متمدن و بشر دوست، سکوت اختیار کرده و بد تر از آن، رژیم سفاک و جائر بحرین را در سرکوب انقلابیون، تشویق و ترغیب می کنند!.
مولف : سیدفاضل محجوب
