کرزی؛ انگشت ششم دست دوستی طالبان و آمریکا

حامد کرزی؛ رییس جمهوری، دیروز دهم قوس سال جاری خورشیدی، در مراسمی در کابل، اظهار داشت که از اینکه اکنون آمریکا اعلام می کند که طالبان دشمنش نیست، خوشحال است.
وی که در مراسم بزرگداشت چهلمین سالمرگ یک رهبر پشتون و از سران قبایل آن سوی سرحد با پاکستان، سخن می گفت تاکید کرد:"بسیار خوشحال هستیم که حکومت آمریکا اعلان کرد که طالبان دشمن آنها نیستند. ما در مورد این خبر بسیار خوشحال هستیم که دیگر بهانه اذیت، درد و کشتن مردم افغانستان گم خواهد شد."
این در حالی است که اظهارات چندی قبل جو بایدن؛ معاون ریاست جمهوری آمریکا در قبال طالبان مبنی بر اینکه طالبان لزوما دشمن آمریکا نیستند، با واکنش های شدیدی از سوی مردم و رسانه های افغانستان مواجه شد و بسیاری از ناظران،‌ پرسش های جدی را در خصوص ماهیت اهداف و اغراض حضور آمریکا در افغانستان مطرح کردند.
از نظر مردم، ناظران و رسانه های افغانستان، وقتی طالبان دشمن آمریکا نیستند، پس امریکا برای چه هدفی در افغانستان حضور دارد؟ چرا دست به کشتار و بمباران و عملیات های شبانه می زند و از سوی دیگر،‌ مسئولیت کشتارهای بی رحمانه و غیرانسانی طالبان در طی سال های گذشته در افغانستان را چه کسی به عهده می گیرد و رهبران و بزرگان سیاسی و جهادی افغانستان که در اثر حملات مرگبار طالبان کشته شده اند و براساس یافته های مستند و مسلم سازمان های امنیتی افغانستان، ریشه و خاستگاه همه این رویدادهای تلخ و خونین و جبران ناپذیر، سرانجام به پاکستان و گروه های تروریستی مورد حمایت آن کشور منتهی می شود به چه دلیل قربانی شدند و چه کسی این خسارات و هزینه های هنگفت را جبران می کند؟
اکنون حامد کرزی نیز به جمع دوستی دوجانبه آمریکا و پاکستان پیوسته و مدعی شده است که خوشحال است که اکنون آمریکا به چنین نتیجه ای می رسد.
البته آقای کرزی با هوشیاری، پوشش مناسبی برای این ابراز نظرش نیز جستجو کرده است و آن اینکه ابراز امیدواری کرده که این موضع آمریکا سبب پایان دردها و آلام مردم افغانستان و موجب برقراری صلح و آرامش گردد!
این در حالی است که اولا آقای کرزی بدون توجه به خواست اصلی مردم افغانستان، چنین اظهارنظری می کند و این بدان معناست که وی منافع، خواست و اراده آمریکا را مقدم بر منافع، خواست و اراده مردم افغانستان می داند و از سوی دیگر، او با توجه به واکنش های منفی گسترده ای که در سطح افغانستان از سوی مردم و رسانه ها نسبت به اظهارات غیرمسئولانه جو بایدن نشان داده شد، باید به این درک می رسید که دردها و آلام مردم افغانستان نه با دوستی امریکا و رییس جمهور افغانستان با طالبان؛ بلکه با شناسایی و پیگرد قانونی قاتلان خون آشام جنایت های ده سال اخیر به شمول جنایتکاران تروریست و سربازان قانون شکن خارجی، التیام و مداوا پیدا می کند.
از سوی دیگر،‌ اگر آقای کرزی به صورت یکجانبه در پی برقراری دوستی خود با طالبان و دیگر تروریست ها و دشمنان قسم خورده مردم افغانستان است، ابتدا باید چنین نیت و تمایل باطنی از سوی جانب دیگر دوستی نیز احراز گردد.
طالبان تاکنون هیچ نشانه ای از تمایل به دوستی با دولت افغانستان و شخص رییس جمهور نشان نداده اند. این در حالی است که از چند ماه بدینسو طالبان و امریکا در غیاب دولت افغانستان، سرگرم تعامل تنگاتنگ هستند و گفته می شود که پیشرفت های صلح دو جانبه آمریکا و طالبان در قطر نیز بدون اطلاع و آگاهی دولت افغانستان به دست آمده است؛ بنابراین لازم است که حامد کرزی، پیش از هرگونه تبعیت ناآگاهانه از رفتار و گفتار آمریکایی ها، ابتدا شخصیت مستقل حقوقی دولت تحت رهبری خود در روند مذاکرات را احراز کند، بعد در مقام رییس جمهور یک کشور مستقل دارای حاکمیت ملی و استقلال سیاسی، به خوشحالی از ابراز نظر جو بایدن بپردازد.

نویسنده: اکبر سعادت