دفتر نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان(یوناما) اعلام کرده است که این سازمان، حاضر است به منظور پایان دادن به کشتار غیرنظامیان از سوی طالبان، با این گروه وارد "مذاکره مفید" شود.
پیشتر یوناما گزارش داده بود که ۸۱ درصد تلفات غیرنظامیان در درگیری های افغانستان، کار گروه طالبان است.
طالبان در واکنش به این گزارش سازمان ملل، با انتشار یک نامه سرگشاده از بیطرفی این سازمان انتقاد کرد و گفته است آیا یوناما به عنوان یک سازمان غیرجانبدار با طالبان تماس برقرار کرده و از آنها پرسیده است که چه کسی بمب گذاری می کند و چرا غیرنظامیان هدف انفجار قرار گرفته اند؟
از اظهارات سخنگوی یوناما چنین برمی آید که سازمان ملل متحد این پرسش طالبان را نشانه تمایل این گروه برای گفتگو تلقی کرده است.
کشتار غیرنظامیان در همه جنگ های جهان، یک موضوع معمول و در عین حال، به شدت چالش برانگیز است و در برخی از این جنگ ها، تبعات و پیامدهای بسیار مخرب و ویرانگری به دنبال دارد. در جنگ افغانستان نیز این موضوع، یکی از جنجال برانگیزترین موضوعاتی است که همواره انتقادات تندی را علیه دوطرف نبرد، برانگیخته است.
یک گزارش سازمان ملل که اخیرا منتشر شد نشان می دهد که بیش از ۸۰ درصد کشتارها و تلفات غیرنظامیان، در اثر حملات طالبان، روی می دهد؛ اما طالبان با رد این گزارش، مدعی اند که انتشار این دست گزارش ها نشان می دهد که سازمان ملل متحد، یک سازمان بی طرف و غیرجانبدار نیست؛ بلکه سازمانی است که بیشتر منافع کشورهای قدرتمند بزرگ را تامین می کند.
صرف نظر از صحت و سقم ادعا و پاسخ طالبان به گزارش سازمان ملل متحد، آمارها و گزارش های منتشرشده در رسانه ها نشان می دهد که این تنها طالبان نیستند که عامل کشتارهای مهیب غیرنظامیان در افغانستان اند؛ بلکه جانب دیگر جنگ افغانستان نیز در موارد بسیاری دست به کشتارهای مدهش غیرنظامیان به شمول زنان و کودکان زده و این، منصفانه نیست که به صورت یکجانبه همه تقصیرها را به گردن گروه های مسلح مخالف دولت بار کنیم.
از سوی دیگر، طالبان مدعی اند که آنها در موضع تدافعی قرار دارند؛ زیرا آنها خود را اتباع اصلی و رسمی این کشور می دانند و اخیرا نیز دولت افغانستان اعلام کرد که در روند توزیع تذکره های الکترونیکی، هیچ تفکیکی میان طالب و غیرطالب وجود ندارد و همه اتباع کشور می توانند از این تذکره ها برخوردار شوند. رییس جمهور کرزی نیز بارها از طالبان به عنوان اتباع این سرزمین خواسته است سلاح خود را بر زمین گذارده و به روند صلح بپیوندند؛ بر این اساس، در این میان، این نیروهای خارجی هستند که جنگ را بر اتباع افغانستان تحمیل کرده و سبب کشتار و تلفات غیرنظامیان و ویرانی شهرها و روستاهای کشور می شوند.
نکته دیگر نیز اینکه طالبان همواره طرفدار تحقیق و تفحص ویژه در زمینه کشتار غیرنظامیان بوده اند.
این گروه می گوید که در گذشته برای بررسی تلفات غیرنظامیان بارها خواستار تشکیل کمیسیون ویژه گردیده؛ ولی به خواست آنها توجهی نشده است.
البته این به معنای تبرئه طالبان از جنایات و کشتارهایی که این گروه علیه مردم، نیروهای امنیتی و مقام های دولتی کشور انجام داده یا در آینده خواهند داد نیست؛ بلکه هدف این است که وقتی آن گروه خواستار چنین طرحی است؛ پس چه عاملی سبب می شود؛ تا به این خواسته بی توجهی شود؟ از سوی دیگر، آیا نیروهای خارجی حتی یکبار در طول ۱۱ سال گذشته، چنین خواسته ای را مطرح کرده اند؟
این نشان می دهد که نسبت دادن تمام تقصیرها به طالبان، منصفانه و عادلانه نیست و اگر سازمان ملل یا هر نهاد بی طرف دیگری، در پی روشن شدن حقیقت و تامین حقوق انسانی مردم افغانستان و قربانیان این جنگ خونین و پردامنه هستند، باید با دو طرف جنگ، وارد گفتگو شده و با تشکیل یک کارگروه بی طرف و منصف، از هر دو جبهه در خصوص کشتار غیرنظامیان تحقیق نمایند؛ در غیر آن، گفتگوی یکجانبه با طالبان و یا انتشار آمارها و گزارش های کلی، نمی تواند کمکی به بهبود وضعیت غیرنظامیان در این نبرد مبهم و پایان ناپذیر کند.
پیشتر یوناما گزارش داده بود که ۸۱ درصد تلفات غیرنظامیان در درگیری های افغانستان، کار گروه طالبان است.
طالبان در واکنش به این گزارش سازمان ملل، با انتشار یک نامه سرگشاده از بیطرفی این سازمان انتقاد کرد و گفته است آیا یوناما به عنوان یک سازمان غیرجانبدار با طالبان تماس برقرار کرده و از آنها پرسیده است که چه کسی بمب گذاری می کند و چرا غیرنظامیان هدف انفجار قرار گرفته اند؟
از اظهارات سخنگوی یوناما چنین برمی آید که سازمان ملل متحد این پرسش طالبان را نشانه تمایل این گروه برای گفتگو تلقی کرده است.
کشتار غیرنظامیان در همه جنگ های جهان، یک موضوع معمول و در عین حال، به شدت چالش برانگیز است و در برخی از این جنگ ها، تبعات و پیامدهای بسیار مخرب و ویرانگری به دنبال دارد. در جنگ افغانستان نیز این موضوع، یکی از جنجال برانگیزترین موضوعاتی است که همواره انتقادات تندی را علیه دوطرف نبرد، برانگیخته است.
یک گزارش سازمان ملل که اخیرا منتشر شد نشان می دهد که بیش از ۸۰ درصد کشتارها و تلفات غیرنظامیان، در اثر حملات طالبان، روی می دهد؛ اما طالبان با رد این گزارش، مدعی اند که انتشار این دست گزارش ها نشان می دهد که سازمان ملل متحد، یک سازمان بی طرف و غیرجانبدار نیست؛ بلکه سازمانی است که بیشتر منافع کشورهای قدرتمند بزرگ را تامین می کند.
صرف نظر از صحت و سقم ادعا و پاسخ طالبان به گزارش سازمان ملل متحد، آمارها و گزارش های منتشرشده در رسانه ها نشان می دهد که این تنها طالبان نیستند که عامل کشتارهای مهیب غیرنظامیان در افغانستان اند؛ بلکه جانب دیگر جنگ افغانستان نیز در موارد بسیاری دست به کشتارهای مدهش غیرنظامیان به شمول زنان و کودکان زده و این، منصفانه نیست که به صورت یکجانبه همه تقصیرها را به گردن گروه های مسلح مخالف دولت بار کنیم.
از سوی دیگر، طالبان مدعی اند که آنها در موضع تدافعی قرار دارند؛ زیرا آنها خود را اتباع اصلی و رسمی این کشور می دانند و اخیرا نیز دولت افغانستان اعلام کرد که در روند توزیع تذکره های الکترونیکی، هیچ تفکیکی میان طالب و غیرطالب وجود ندارد و همه اتباع کشور می توانند از این تذکره ها برخوردار شوند. رییس جمهور کرزی نیز بارها از طالبان به عنوان اتباع این سرزمین خواسته است سلاح خود را بر زمین گذارده و به روند صلح بپیوندند؛ بر این اساس، در این میان، این نیروهای خارجی هستند که جنگ را بر اتباع افغانستان تحمیل کرده و سبب کشتار و تلفات غیرنظامیان و ویرانی شهرها و روستاهای کشور می شوند.
نکته دیگر نیز اینکه طالبان همواره طرفدار تحقیق و تفحص ویژه در زمینه کشتار غیرنظامیان بوده اند.
این گروه می گوید که در گذشته برای بررسی تلفات غیرنظامیان بارها خواستار تشکیل کمیسیون ویژه گردیده؛ ولی به خواست آنها توجهی نشده است.
البته این به معنای تبرئه طالبان از جنایات و کشتارهایی که این گروه علیه مردم، نیروهای امنیتی و مقام های دولتی کشور انجام داده یا در آینده خواهند داد نیست؛ بلکه هدف این است که وقتی آن گروه خواستار چنین طرحی است؛ پس چه عاملی سبب می شود؛ تا به این خواسته بی توجهی شود؟ از سوی دیگر، آیا نیروهای خارجی حتی یکبار در طول ۱۱ سال گذشته، چنین خواسته ای را مطرح کرده اند؟
این نشان می دهد که نسبت دادن تمام تقصیرها به طالبان، منصفانه و عادلانه نیست و اگر سازمان ملل یا هر نهاد بی طرف دیگری، در پی روشن شدن حقیقت و تامین حقوق انسانی مردم افغانستان و قربانیان این جنگ خونین و پردامنه هستند، باید با دو طرف جنگ، وارد گفتگو شده و با تشکیل یک کارگروه بی طرف و منصف، از هر دو جبهه در خصوص کشتار غیرنظامیان تحقیق نمایند؛ در غیر آن، گفتگوی یکجانبه با طالبان و یا انتشار آمارها و گزارش های کلی، نمی تواند کمکی به بهبود وضعیت غیرنظامیان در این نبرد مبهم و پایان ناپذیر کند.
