جان کری؛ وزیر خارجه امریکا با اشاره به رسیدن به اولین رکورد در رابطه با برجام که «روز پذیرش» بود و ۱۰ روز پیش رخ داد، ابراز امیدواری کرد که موافقان و مخالفان توافق هم اکنون به یکدیگر بپیوندند و از بازرسی ها حمایت کنند. وی برای توصیف چشم انداز روابط ایران و امریکا گفت:«زمانی که مذاکرات در جریان بود، فرضی وجود داشت که توافق می تواند منجر به روابط میان واشنگتن و تهران شود... توافق ایران باید براساس شرایط خودش سنجیده شود: فقط شرایط هسته ای. این مساله درستی بود که انجام شد و به همکاری در دیگر حوزه ها ارتباطی نداشت.»
«ما هیچگونه فرضی درباره سیاست های آینده ایران نداریم؛ چون رویکرد ما براساس مشاهداتی که داریم تعیین می شود... ایران به شکاف فرقه ای در منطقه ادامه می دهد و به حبس چند تن از شهروندان امریکایی ادامه می دهد. سیاست های تهران یکی از دلایل همکاری نزدیک و حمایت ما از شرکای مان در منطقه شامل کشورهای خلیج فارس و اسرائیل است.»
کارشناسان مسایل سیاسی نیز بر این نکته تاکید می کنند که وزیر خارجه امریکا در این خصوص که توافق هسته ای با ایران فقط یک توافق هسته ای بود، به موضوع درستی اشاره کرده است؛ اما نه از نظر یک دیپلمات امریکایی؛ بلکه از نظر سیاستمداران و استراتژيست های سیاست خارجی ایران.
این ایران بود که از ابتدا اراده نداشت توافق هسته ای با امریکا و سایر قدرت های غربی به دیگر زمینه ها نیز کشیده شود.
رهبر جمهوری اسلامی ایران بارها نسبت به مذاکره با امریکا در خصوص دیگر مسایل هشدار داده و صریحا اعلام کرده است که «مذاکره با امریکا ممنوع است». دلیل آن نیز این است که امریکا هنوز به تعبیر امام خمینی؛ بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، هنوز «آدم» نشده است.
جان کری با فرافکنی، یکی از دلایل همکاری نزدیک و حمایت امریکا از شرکایش در منطقه شامل اعراب حاشیه خلیج فارس و اسراییل را «سیاست های ایران» در منطقه می داند؛ سیاست هایی که از نظر او تلاش برای ایجاد شکاف های فرقه ای و زندانی کردن اتباع امریکایی در ایران است؛ اما برای ایران نیز همین همکاری نزدیک و حمایت امریکا از رژیم های سرکوبگر، مردم ستیز، مزدور، جنایتکار، غاصب، جعلی، ناقض حقوق بشر، کودک کش و قانون گریز در منطقه است که موانعی جدی فراراه آغاز همکاری های دوجانبه تهران- واشنگتن محسوب می شود و بر پایه همین سیاست ها است که رهبر جمهوری اسلامی ایران، بارها تصریح کرده است که «سیاست های ما ۱۸۰ درجه با سیاست های امریکا در منطقه، تفاوت دارد.»
این تفاوت از کجا ناشی می شود؟
ایران بارها اذعان کرده است که سیاست این کشور در قبال مسایل منطقه ای، حمایت از ملت های مظلوم است. هر جا ظلمی جریان داشته باشد و این ظلم از سوی رژيم های مستکبر و خودکامه و سلطه جو و مزدور منطقه و فرامنطقه باشد، ایران در کنار ملت های مظلوم خواهد ایستاد و وظیفه انسانی خود برای حمایت از مظلوم را ایفا خواهد کرد.
این همان چیزی است که حقوق بشر غربی نیز در ظاهر آن را ترویج و تبلیغ می کند؛ اما در عمل، در خدمت نظام سلطه و رژيم های مجری و ابزار دست سلطه گران در منطقه قرار می گیرد و وظیفه حقوق بشری خود در قبال ملت های مظلوم یمن و بحرین و عربستان و مصر و سوریه و لبنان و عراق و... را فراموش می کند.
از جانب دیگر، از دید تحلیلگران، نباید از یاد برد که این امریکایی ها بوده اند که بارها تلاش کرده اند راه گفتگوهای مستقیم با ایران بر سر مسایل مختلف را باز کنند.
امریکا نخستین بار در سال های اخیر بر سر موضوع عراق بعد از شکست پروژه اشغال، وارد مذاکره با ایران شد. بعدا این گفتگوها را به مساله هسته ای، تسری داد و اکنون همین کار را در مورد سوریه انجام می دهد.
«ما هیچگونه فرضی درباره سیاست های آینده ایران نداریم؛ چون رویکرد ما براساس مشاهداتی که داریم تعیین می شود... ایران به شکاف فرقه ای در منطقه ادامه می دهد و به حبس چند تن از شهروندان امریکایی ادامه می دهد. سیاست های تهران یکی از دلایل همکاری نزدیک و حمایت ما از شرکای مان در منطقه شامل کشورهای خلیج فارس و اسرائیل است.»
کارشناسان مسایل سیاسی نیز بر این نکته تاکید می کنند که وزیر خارجه امریکا در این خصوص که توافق هسته ای با ایران فقط یک توافق هسته ای بود، به موضوع درستی اشاره کرده است؛ اما نه از نظر یک دیپلمات امریکایی؛ بلکه از نظر سیاستمداران و استراتژيست های سیاست خارجی ایران.
این ایران بود که از ابتدا اراده نداشت توافق هسته ای با امریکا و سایر قدرت های غربی به دیگر زمینه ها نیز کشیده شود.
رهبر جمهوری اسلامی ایران بارها نسبت به مذاکره با امریکا در خصوص دیگر مسایل هشدار داده و صریحا اعلام کرده است که «مذاکره با امریکا ممنوع است». دلیل آن نیز این است که امریکا هنوز به تعبیر امام خمینی؛ بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، هنوز «آدم» نشده است.
جان کری با فرافکنی، یکی از دلایل همکاری نزدیک و حمایت امریکا از شرکایش در منطقه شامل اعراب حاشیه خلیج فارس و اسراییل را «سیاست های ایران» در منطقه می داند؛ سیاست هایی که از نظر او تلاش برای ایجاد شکاف های فرقه ای و زندانی کردن اتباع امریکایی در ایران است؛ اما برای ایران نیز همین همکاری نزدیک و حمایت امریکا از رژیم های سرکوبگر، مردم ستیز، مزدور، جنایتکار، غاصب، جعلی، ناقض حقوق بشر، کودک کش و قانون گریز در منطقه است که موانعی جدی فراراه آغاز همکاری های دوجانبه تهران- واشنگتن محسوب می شود و بر پایه همین سیاست ها است که رهبر جمهوری اسلامی ایران، بارها تصریح کرده است که «سیاست های ما ۱۸۰ درجه با سیاست های امریکا در منطقه، تفاوت دارد.»
این تفاوت از کجا ناشی می شود؟
ایران بارها اذعان کرده است که سیاست این کشور در قبال مسایل منطقه ای، حمایت از ملت های مظلوم است. هر جا ظلمی جریان داشته باشد و این ظلم از سوی رژيم های مستکبر و خودکامه و سلطه جو و مزدور منطقه و فرامنطقه باشد، ایران در کنار ملت های مظلوم خواهد ایستاد و وظیفه انسانی خود برای حمایت از مظلوم را ایفا خواهد کرد.
این همان چیزی است که حقوق بشر غربی نیز در ظاهر آن را ترویج و تبلیغ می کند؛ اما در عمل، در خدمت نظام سلطه و رژيم های مجری و ابزار دست سلطه گران در منطقه قرار می گیرد و وظیفه حقوق بشری خود در قبال ملت های مظلوم یمن و بحرین و عربستان و مصر و سوریه و لبنان و عراق و... را فراموش می کند.
از جانب دیگر، از دید تحلیلگران، نباید از یاد برد که این امریکایی ها بوده اند که بارها تلاش کرده اند راه گفتگوهای مستقیم با ایران بر سر مسایل مختلف را باز کنند.
امریکا نخستین بار در سال های اخیر بر سر موضوع عراق بعد از شکست پروژه اشغال، وارد مذاکره با ایران شد. بعدا این گفتگوها را به مساله هسته ای، تسری داد و اکنون همین کار را در مورد سوریه انجام می دهد.
با این حساب، امریکا همواره آرزو داشته است روابط سیاسی خود با تهران را احیا کند؛ اما رهبران جمهوری اسلامی ایران با استناد به رفتارشناسی و سوء سابقه امریکایی ها، در برابر این آرزوها ایستاده اند و این آرزوها که پس از توافق هسته ای یکبار دیگر اوج گرفت، اینک با حکم «ممنوعیت مذاکره با امریکا» توسط رهبر ایران، برباد رفته؛ بنابراین سخنان تازه جان کری، از سر ناامیدی و ناگزیری بیان می شود و هدف آن، دلجویی از شرکای ناراضی و عصبانی امریکا در منطقه است.
