بررسی مقایسه سه روش تمرین درمانی، برق درمانی و دوا درمانی در بیماران مبتلا به کمر درد حاد نشان می‌دهد که روش برق درمانی نسبت به دو روش دیگر از تاثیر بیشتری برخوردار است.
کمر درد یکی از مشکلات شایع مردم در عصر حاضر به شمار می‌آید. این بیماری علاوه بر دردهای آزاردهنده، هزینه‌های بسیار سنگینی را به بیمار تحمیل می‌کند و در صورت تشخیص و به ویژه تجویز نامناسب شیوه‌های درمانی احتمال ابتلای بیمار برای مدت‌های طولانی و حتی خطر معلولیت برای همه عمر را به دنبال خواهد داشت.
از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه سه روش تمرین درمانی، برق درمانی و دوا درمانی بر روی ۲۰ زن مبتلا به کمردرد حاد با میانگین سنی ۲۲ سال انجام شد.
جهت ارزیابی میزان تاثیر پروتکل‌های درمانی، بیماران در قبل و بعد از درمان اقدام به تکمیل پرسشنامه Oswestry کردند. آزمودنی‌های گروه دوا درمانی به مدت چهار هفته اقدام به مصرف دواهای رایج در پروتکل های درمانی کمر درد کردند و آزمودنی‌های گروه برق درمانی نیز طی همین مدت و هر هفته چهار جلسه با استفاده از وسایل برقی تحت درمان قرار گرفتند و آزمودنی‌های گروه تمرین درمانی نیز به مدت ۲۰ جلسه با پروتکل معین که شامل تمرینات کششی و تقویتی عضلات مورد نظر بود تحت درمان قرار گرفتند.
یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات گروه برق درمانی از ۲۱.۴ به ۶.۲ کاهش داشت و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون مشاهده شد.
میانگین نمرات گروه دوا درمانی نیز از ۱۳.۶ به ۹.۸ کاهش داشت. با این وجود در گروه تمرین درمانی نیز علی‌رغم کاهش میانگین نمرات آزمودنی‌ها از ۱۲.۸ به ۷.۶ تفاوت معناداری میان نمرات پیش و پس آزمون مشاهده نشد.
از این رو با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی سه روش با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌های برق درمانی، دوا درمانی و تمرین درمانی اختلاف معناداری وجود دارد و علی‌رغم تاثیر هر سه روش در کاهش درد، روش برق درمانی اثر بهتری در درمان کمر درد دارد و نسبت به گروه دوا درمانی ۱۱.۴ امتیاز و در مقایسه با گروه تمرین درمانی ۱۰ امتیاز عملکرد بهتری داشت. از این رو روش برق درمانی نسبت به دو روش تمرین درمانی و دوا درمانی از تاثیر بیشتری در کاهش درد بیماران زن مبتلا به کمردرد برخوردار بود.
گفتنی است این پژوهش از سوی محمدحسین علیزاده عضو هیئت علمی دانشگاه تهران انجام شده است.
از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه سه روش تمرین درمانی، برق درمانی و دوا درمانی بر روی ۲۰ زن مبتلا به کمردرد حاد با میانگین سنی ۲۲ سال انجام شد.
جهت ارزیابی میزان تاثیر پروتکل‌های درمانی، بیماران در قبل و بعد از درمان اقدام به تکمیل پرسشنامه Oswestry کردند. آزمودنی‌های گروه دوا درمانی به مدت چهار هفته اقدام به مصرف دواهای رایج در پروتکل های درمانی کمر درد کردند و آزمودنی‌های گروه برق درمانی نیز طی همین مدت و هر هفته چهار جلسه با استفاده از وسایل برقی تحت درمان قرار گرفتند و آزمودنی‌های گروه تمرین درمانی نیز به مدت ۲۰ جلسه با پروتکل معین که شامل تمرینات کششی و تقویتی عضلات مورد نظر بود تحت درمان قرار گرفتند.
یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات گروه برق درمانی از ۲۱.۴ به ۶.۲ کاهش داشت و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون مشاهده شد.
میانگین نمرات گروه دوا درمانی نیز از ۱۳.۶ به ۹.۸ کاهش داشت. با این وجود در گروه تمرین درمانی نیز علی‌رغم کاهش میانگین نمرات آزمودنی‌ها از ۱۲.۸ به ۷.۶ تفاوت معناداری میان نمرات پیش و پس آزمون مشاهده نشد.
از این رو با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی سه روش با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین گروه‌های برق درمانی، دوا درمانی و تمرین درمانی اختلاف معناداری وجود دارد و علی‌رغم تاثیر هر سه روش در کاهش درد، روش برق درمانی اثر بهتری در درمان کمر درد دارد و نسبت به گروه دوا درمانی ۱۱.۴ امتیاز و در مقایسه با گروه تمرین درمانی ۱۰ امتیاز عملکرد بهتری داشت. از این رو روش برق درمانی نسبت به دو روش تمرین درمانی و دوا درمانی از تاثیر بیشتری در کاهش درد بیماران زن مبتلا به کمردرد برخوردار بود.
گفتنی است این پژوهش از سوی محمدحسین علیزاده عضو هیئت علمی دانشگاه تهران انجام شده است.
منبع : ایسنا
