محققان در نتیجه تحقیق شان بروی رفتارهای حیوانات در مواجهه با بیماری ها، دریافتند که حیوانات هم فاصله اجتماعی را برای جلوگیری از بیمار شدن رعایت می‌کنند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا)-کابل: سه پژوهشگر در حوزه رفتارهای اجتماعی، در خصوص چگونگی مواجهه حیوانات با بیماری‌ها، نتایج تحقیق شان را منتشر کردند که و در این تحقیق دریافتند که حیوانات از طریق فاصله اجتماعی و راه‌های ارتباط جانبی از گروه خود حفاظت می‌کنند.
این پژوهشگران که از هفت سال پیش روی رفتارهای اجتماعی حیوانات تحقیق می‌کنند، پنج نوع حیوان را برای انجام پژوهش خود انتخاب کردند.
یورونیوز نوشته که سدریک سوور، حیوان شناس در مرکز مطالعات چندجانبه هوبر کورین (مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه و دانشگاه استراسبورگ)، یکی از اعضای تیم تحقیق و نویسندگان مقاله منتشر شده در مجله علمی آمریکایی «ترندز این اکولوژی اند اوولوشن» است. وی معتقد است: «حیوانات آنقدر هم احمق نیستند حتی بیشتر از ما انسان‌ها می‌فهمند.»
مورچه‌ها از بهترین نوع از حیوانات برای بررسی شیوع بیماری‌ها بودند که انتخاب شدند.این حیوان بسیار اجتماعی در گروهشان از قوانین سخت و متمرکز تبعیت می‌کنند. برای مثال «یک ملکه در مرکز قرار می‌گیرد و ۵ درصد از مورچه‌ها مسئول جمع آوری خوراک و بقیه مسئول جابجایی خوراک از دهان به دهان هستند.» این رفتار مورچه‌ها از یک برنامه‌ریزی پیچیده اما ثابت حکایت دارد. بنابراین این گروه می‌تواند با بیماری مقابله کند.
برای درک این تطبیق غریزی و بسیار کارآ، پژوهشگران رشته‌های سلولی قارچ را به چند مورچه تزریق کردند و متوجه شدند که خیلی سریع، همه اعضای گروه فاصله اجتماعی و قرنطینه را رعایت کردند.
سه محقق متوجه شدند مورچه‌هایی که رشته‌های سلولی قارچ به آن‌ها تزریق شده است خود را ایزوله کردند. همچنین آن‌ها دریافتند که بقیه مورچه‌ها برای ارتباط دیگر از دهان استفاده نمی‌کنند. این رفتار برای پیشگیری از بیماری در بین همه اعضای گروه بخصوص ملکه بسیار مهم است.
در پژوهش مورد اشاره، ساختار مصونیت اجتماعی در انواع حیوانات از جمله شته، موش، خرچنگ دریایی و میمون (شادی) مورد بررسی قرار گرفت. این دسته از حیوانات نیز برای پیشگیری از بیماری با اتخاذ روش‌های کم و بیش رادیکال، خود را با شرایط جدید تطبیق دادند.
پژوهشگران در بررسی رفتار میمون‌ها دریافتند که عضو بیمار در زندگی گروهی این‌گونه از حیوانات، کمتر توسط دیگران پاک می‌شود؛ حتی ممکن است آنان برای جلوگیری از شیوع بیماری حیوان بیمار را بکشند.
با این حال می‌دانیم برای آنکه یک نظریه علمی پا بگیرد باید بیست نوع حیوان بررسی شوند اما در حال حاضر در این پژوهش فقط پنج نوع حیوان بررسی شده‌اند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا)-کابل: سه پژوهشگر در حوزه رفتارهای اجتماعی، در خصوص چگونگی مواجهه حیوانات با بیماری‌ها، نتایج تحقیق شان را منتشر کردند که و در این تحقیق دریافتند که حیوانات از طریق فاصله اجتماعی و راه‌های ارتباط جانبی از گروه خود حفاظت می‌کنند.
این پژوهشگران که از هفت سال پیش روی رفتارهای اجتماعی حیوانات تحقیق می‌کنند، پنج نوع حیوان را برای انجام پژوهش خود انتخاب کردند.
یورونیوز نوشته که سدریک سوور، حیوان شناس در مرکز مطالعات چندجانبه هوبر کورین (مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه و دانشگاه استراسبورگ)، یکی از اعضای تیم تحقیق و نویسندگان مقاله منتشر شده در مجله علمی آمریکایی «ترندز این اکولوژی اند اوولوشن» است. وی معتقد است: «حیوانات آنقدر هم احمق نیستند حتی بیشتر از ما انسان‌ها می‌فهمند.»
مورچه‌ها از بهترین نوع از حیوانات برای بررسی شیوع بیماری‌ها بودند که انتخاب شدند.این حیوان بسیار اجتماعی در گروهشان از قوانین سخت و متمرکز تبعیت می‌کنند. برای مثال «یک ملکه در مرکز قرار می‌گیرد و ۵ درصد از مورچه‌ها مسئول جمع آوری خوراک و بقیه مسئول جابجایی خوراک از دهان به دهان هستند.» این رفتار مورچه‌ها از یک برنامه‌ریزی پیچیده اما ثابت حکایت دارد. بنابراین این گروه می‌تواند با بیماری مقابله کند.
برای درک این تطبیق غریزی و بسیار کارآ، پژوهشگران رشته‌های سلولی قارچ را به چند مورچه تزریق کردند و متوجه شدند که خیلی سریع، همه اعضای گروه فاصله اجتماعی و قرنطینه را رعایت کردند.
سه محقق متوجه شدند مورچه‌هایی که رشته‌های سلولی قارچ به آن‌ها تزریق شده است خود را ایزوله کردند. همچنین آن‌ها دریافتند که بقیه مورچه‌ها برای ارتباط دیگر از دهان استفاده نمی‌کنند. این رفتار برای پیشگیری از بیماری در بین همه اعضای گروه بخصوص ملکه بسیار مهم است.
در پژوهش مورد اشاره، ساختار مصونیت اجتماعی در انواع حیوانات از جمله شته، موش، خرچنگ دریایی و میمون (شادی) مورد بررسی قرار گرفت. این دسته از حیوانات نیز برای پیشگیری از بیماری با اتخاذ روش‌های کم و بیش رادیکال، خود را با شرایط جدید تطبیق دادند.
پژوهشگران در بررسی رفتار میمون‌ها دریافتند که عضو بیمار در زندگی گروهی این‌گونه از حیوانات، کمتر توسط دیگران پاک می‌شود؛ حتی ممکن است آنان برای جلوگیری از شیوع بیماری حیوان بیمار را بکشند.
با این حال می‌دانیم برای آنکه یک نظریه علمی پا بگیرد باید بیست نوع حیوان بررسی شوند اما در حال حاضر در این پژوهش فقط پنج نوع حیوان بررسی شده‌اند.
