کاهش پژوهش میدانی با کیفیت در نهادهای تحصیلی کشور

 

به گفته او زمینه های لازم و بسترهای مناسب برای پژوهش نیازمند نیروی فکری و ابزار مورد نیاز می باشد که کمتر در دسترس دانشگاه های افغانستان قرار دارد. 

 

تقی واحدی، پژوهشگر عمومی از کمبود تحقیق با کیفیت و میدانی در کشور ابراز نارضایتی کرده می گوید تحقیقات کتابخانه‌ای نمی تواند برای مشکلات و دشواری های بومی مفید واقع شود. 

 

به باور وی تحقیقات میدانی با کیفیت بر توسعه یک کشور اثرگذار بوده و از همین لحاظ پژوهشگران افغانستان تلخی این کمبود را چشیده و رنج می برند. 

 

شیراحمد کرامتی، یکی از محققین در شهر مزار شریف می گوید: شوق پژوهشگری که در گذشته بین مراکز اجتماعی، فرهنگی و علمی جود داشت هم اکنون کاهش یافته است. 

 

در همین حال هدیه ندا، یکی از دانشجویان دانشگاه های خصوصی ولایت بلخ، تحقیق را یک نوع غنامندی تراوش های فکری یک محصل در فضای آکادمیک عنوان کرده و می گوید: پژوهش خود یک دستاورد بزرگ در طول دوره چهارساله محصلین در دانشگاه می باشد. 

 

طی سال های اخیر از شیوه آموزش در مراکز عالی تحصیلی کشور مورد انتقاد صورت گرفته در همین حال نبود پژوهش در هنگام تدریس، عدم بروز رسانی نصاب تحصیلی، فقدان کتابخانه های مجهز و آنلاین و در کنار آن کمبود اساتید مسلکی و متخصص منحیث چالش های اساسی فراراه موسسه های تحصیلی عالی خصوصی و دولتی مطرح شده و از این سبب وزارت تحصیلات عالی تصمیم به بازنگری کمی و کیفی نظام آموزش عالی گرفته است. 

 

بیشتر دانشجویان کشور در چهار سال دوره تحصیلی خود برای نوشتن مونوگراف از هیچ نوع تحقیق کار نمی گیرند، بلکه در پایان سمستر هشتم پایان نامه نوشته شده را از استادان و یا مطبعه ها به قیمت های گزاف خریداری می کنند. 

 

قابل یادآوری است که بیشتر دانشگاه های دولتی برای جذب استاد در تمام رشته ها محصلان فارغ شده دوره لیسانس را به عنوان مدرس می پذیرند.