تاکید بر سبک زندگی شهدای هفتم جدی و ادامه راه آنان/ شهید خلیل‌الله رضایی بدون عنوانی خاص به مسئولیت دینی خود عمل کرد

خبرگزاری صدای افغان (آوا)-قم: مراسم گرامیداشت ششمین سالروز حمله تروریستی بر دفاتر مرکزی مرکز تبیان و خبرگزاری آوا در کابل، با حضور جمعی از مهاجرین، از جمله حجت‌الاسلام والمسلمین سمیع‌الله رضایی، برادر شهید حجت‌الاسلام والمسلمین خلیل‌الله رضایی، از شهدای هفتم جدی و همچنین حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعارف موسوی، یکی از مجروحین این رویداد، در دفتر مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان در شهر مقدس قم برگزار شد.
 
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعارف موسوی که از حاضرین در دفتر مرکز تبیان در کابل در روز انفجار و از مجروحین این رویداد می‌باشد، طی سخنانی به شرح اتفاقات آن روز پرداخت و فضای جلسه را به یاد و نام شهدای هفتم جدی عطرآگین کرد.
وی گفت: شهدای هفتم جدی کابل در راه خدا و با اهداف مقدس و پاک به شهادت رسیدند و طبق آیات شریف قرآن کریم این شهدا نمرده‌اند بلکه زنده‌اند و زندگی جاودانه داشته و در نزد خدای متعال رزق و روزی دارند.
 
موسوی با بیان اینکه در قرآن کریم آمده است که برخی انسان‌ها به نعمت‌های بهشتی می‌رسند و برخی به اعلاء علیین می‌رسند، یادآور شد که تعبیر قرآن کریم در مورد شهدا این است که در نزد خداوند متعال جایگاه خاص دارند و این بالاترین مقامی است که نصیب شهدا می‌شود.
 
وی با اشاره به اینکه توفیق شهادت نصیب هر کسی نمی‌شود، گفت:‌ حمله تروریستی هفتم جدی یک حادثه وحشتناک بود که خسارات سنگینی را به کل مردم افغانستان و شیعیان و مخصوصا مرکز تبیان وارد کرد، اما آگاهی و بیداری جامعه به برکت خون این شهدا بیشتر شد.
موسوی که به مدت دو سال بعد از حمله هفتم جدی، مسئولیت بخش شهدا و ایثارگران دفتر مرکز تبیان در کابل را بر عهده داشته، بر این نکته تاکید کرد که خانواده‌ی شهدای این رویداد مورد تفقد و رسیدگی بیشتری قرار بگیرند و نباید هیچگاه فراموش شوند.
 
موسوی در پایان خاطرنشان کرد: «من در هر جایی که باشم هیچ‌گونه توهین و تحقیری نسبت به شهدای این مرکز و این مسیر را تحمل نخواهم کرد و تا زنده هستم در مسیر شهدای هفتم جدی حرکت خواهم نمود.»
 
در ادامه مراسم، حجت‌الاسلام والمسلمین سمیع‌الله رضایی، برادر شهید حجت‌الاسلام والمسلمین خلیل‌الله رضایی نیز در سخنانی با اشاره به آیه 24 سوره فاطر، گفت که خداوند در این آیه خطاب به پیامبر (ص) می‌فرماید ما تو را بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده فرستادیم و هیچ امتی و گروهی نیست مگر اینکه بیم‌دهنده‌ای در بین آنها بوده است. این یعنی هر قوم و گروهی که در هر بخش زمین زندگی کرده‌اند پیامبری بر آنان مبعوث شده است و این نکته که پیامبران فقط در منطقه خاورمیانه مبعوث شده‌اند صحیح به نظر نمی‌رسد.
رضایی بر اساس آیات قرآن کریم، عبادت خدا و دوری از طاغوت را پیام مشترک تمامی انبیای الهی دانست و گفت: آمیخته شدن به زندگی دنیوی و مادی به نوعی بندگی طاغوت است. انبیا آمدند که بشر را از بندگی ذلیل‌گونه‌ی هوا و هوس و ظاهر و بت‌های متعدد برهانند و دفینه‌های وجودی بشر را آزاد کنند.
 
وی با بیان اینکه انبیاء آمدند تا بشر را از بردگی به آزادی برسانند و به آن لایتناهی که وجود خداوند است رهنمود بسازند، افزود: غیر از این هرچه باشد بردگی و بندگی غیر است.
 
حجت‌الاسلام رضایی انبیای الهی را مصداق اتم آیه 24 سوره فاطر توصیف کرد اما گفت: به فرموده مفسرین، علما هم جانشینان انبیاء هستند و بنابراین هر طلبه‌ای که در هر منطقه‌ای تبلیغ کند و اهل تبشیر و انذار باشد، در روز قیامت حجت خدا بر بندگان خواهد شد.
 
رضایی با این مقدمه به ویژگی‌های شخصیتی شهید خلیل‌الله رضایی پرداخت و گفت: ‌ایشان وقتی در بین ما بود به خاطر نوع و سبک زندگی دینی خود که بشیر و نذیر نسبت به نوجوانان منطقه بود مصداق این آیه مبارکه بود. با اینکه شهید رضایی از نگاه علمی شاید ظرفیت خیلی گسترده‌ای نداشت، اما خیلی از طلابِ بدون لقب و عنوانی که در یک منطقه تبلیغ می‌کنند و سبک زندگی دینی را پیاده می‌کنند حتی می‌توانند بر علمای بزرگ و نامدار دیگر حجت الهی باشند.
وی با تاکید بر اینکه زنده نگه داشتن سبک زندگی دینی در جامعه بر دوش همین طلاب بدون لقب و عنوان است، گفت: این طلاب زمینه‌های دین‌داری در جامعه را زنده نگه‌ می‌دارند. شهید رضایی بیش از سیصد و چهارصد دانش‌آموز قرآنی تربیت کرد که هم در بخش صوت و لحن و هم در بخش معارف قرآنی بهره‌مند می‌شدند.
 
رضایی با اشاره به روز مراسم تشییع شهید خلیل‌الله رضایی گفت: آن شهید زمانی که در منطقه نوآباد غزنی تبلیغ می‌کرد شاگردان زیادی تربیت کرده بود، ولی بعد از ده سال که از آنجا به کابل آمده و بعد از آنکه شهید شد، همان شاگردان و خانواده‌های آنان و یک جمعیت عظیم برای قدردانی و قدرشناسی این شهید آمده بودند.
 
وی با اشاره به برخی ویژگی‌های شخصیتی شهید خلیل‌الله رضایی گفت: شهید رضایی بیشترین ارتباط و درد و دل‌هایش را با من داشت. آن شهید در هر جایی که زندگی می‌کرد، دغدغه‌ی اصلی‌اش فعالیت‌های فرهنگی و دینی برای مردم آن منطقه و محله بود. چه زمانی که در ایران بود و چه زمانی که طی سالهای 83 تا 87 که در محله‌ی نوآباد غزنی بود، بیشتر نوجوانان و جوانان آن منطقه به واسطه‌ی شهید رضایی با قرآن و مسایل دینی انس گرفتند و برخی از آنها نیز بعدا جزو طلاب حوزه‌های دینی شدند.
وی با اشاره به اینکه اولین تاثیر یک طلبه علوم دینی طبیعتا در خانه و منزل خودش باید باشد، گفت: با حضور شهید خلیل‌الله در خانه همواره آوای قرآن می‌پیچید و او سبک زندگی دینی را در خانه و اقارب و نزدیکان نهادینه کرده بود. وی به تاثیرپذیری زیاد خود از برادر شهیدش اشاره کرد و گفت: اگر شهید خلیل‌الله نبود شاید من طلبه نمی‌شدم و مسیر زندگی من تغییر می‌کرد.
 
رضایی با بیان اینکه نباید مسجد رفتنِ خودمان و فرزندان و دوستان‌مان را فراموش کنیم گفت: شهید خلیل‌الله اهل مسجد بود و همین شهید بود که مسجد رفتن را به من آموخت و در زندگی ما نهادینه کرد.
 
وی یادآوری از شهدا را درس بزرگی برای همگان دانست و گفت: آنان شهدایی بودند که بدون هیچ القاب و عنوانی به مسئولیت‌های دینی خود عمل می‌کردند. شهید خلیل‌الله در هر جایی که زندگی می‌کرد دغدغه‌ی قرآنی و دینی داشت. در راهپیمایی‌های روز قدس چندصد نفر جوان را حاضر می‌کرد و این به دلیل تاثیرپذیری آن نوجوانان و جوانان از شخصیت بزرگ آن شهید بود.
در بخش پایانی این مراسم، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سیدحسن موسوی،‌ مسئول دفتر مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان در شهر مقدس قم نیز طی سخنانی کوتاه بر ادامه دادن راه شهدا و نزدیکی به سبک زندگی آنان تاکید کرد و گفت: مقام شهدا خیلی بالاست و ما نمی‌توانیم به مقام آنان برسیم اما می‌توانیم با در پیش گرفتن سبک زندگی دینی خودمان را به آنان نزدیک نماییم.
 
مسئول دفتر مرکز تبیان قم افزود: شهدا در عهد خود با خداوند صادق بودند. در راه خدا کار و فعالیت کردند و در این راه جان خود را تقدیم کردند و تمام فکر و ذهن‌شان خدمت به مسیر الهی بوده است و ما هم نباید اجازه دهیم که یاد و نام شهدا از جامعه و مردم ما فراموش شود.
دکتر موسوی در پایان خاطرنشان کرد: شهدای تبیان پاک‌ترین و والاترین شهدای افغانستان هستند چرا که شهدای آگاهی و بیداری‌اند و برای آگاهی دهی به جامعه گرد هم جمع شده بودند شهدای تحصیل‌کرده که می‌توانستند آینده‌ی کشور را تغییر بدهند. ما چنین شخصیت‌هایی را در حادثه هفتم جدی از دست دادیم یک فاجعه و ضربه‌ی بزرگ به جامعه مسلمان افغانستان مخصوصا پیکره مرکز تبیان بود ولی به برکت خون همین شهدا فعالیت‌های مرکز تبیان از گذشته بیشتر شده و این صرفا به خاطر برکت خون این شهدا بوده است.