چاک هیگل؛ وزیر دفاع امریکا در یک سفر از قبل اعلام نشده وارد کابل شد.
جان کمپبل؛ فرمانده کل نیروهای خارجی در افغانستان از آقای هیگل در کابل استقبال کرده است.
این آخرین دیدار او در مقام وزارت دفاع امریکا با سربازان و پرسنل نظامی این کشور در افغانستان خواهد بود؛ چرا که به دنبال استعفای او از این مقام، باراک اوباما اشتون کارتر را به عنوان جانشین وی کرد.
قرار است اشتون کارتر پس از کسب رای اعتماد از مجلس سنای امریکا رسما به عنوان وزیر دفاع کشورش به کار آغاز کند. اکثریت مجلس سنا در اختیار جمهوری خواهان است.
این نخستین سفر وزیر دفاع امریکا به افغانستان پس از امضای توافقنامه امنیتی است.
براساس این توافقنامه، امریکا ۹۸۰۰ سرباز خود را در افغانستان نگه خواهد داشت و بقیه آنها کشور را ترک خواهند کرد. همچنین براساس این توافقنامه، ماموریت رزمی این نیروها هم به پایان خواهد رسید.
سفر آقای هیگل در آخرین روزهای ماموریت خود به افغانستان به هر نیتی صورت گرفته باشد، چیزی را در ماموریت ناتمام او تغییر نخواهد داد.
آقای هیگل تلاش فراوانی کرد؛ تا استقلال و فاصله مشخص پنتاگون از کاخ سفید را وسعت بدهد یا دست کم آن را حفظ کند؛ اما به نظر می رسد سرانجام، خیره سری های استقلال طلبانه او از سوی رییس جمهوری دموکرات امریکا تحمل نشد.
او مامور بود؛ تا هزینه و دامنه حضور نظامی امریکا در خاور میانه و افغانستان را کاهش دهد؛ اما استراتژی ویژه او بر اساس یافته ها و محاسباتی که خود می دانست پای امریکا در این دو بحران را بیشتر از همیشه دخیل و درگیر کرد و در نهایت کار به جایی کشید که با ظهور داعش، امریکا با تشکیل ائتلافی تازه در خاور میانه، عملا متقبل یک هزینه سنگین دیگر شد.
امریکا چنانچه سیاستمداران و استراتژیست های نظامی امریکایی می گویند اکنون در آغاز یکی از طولانی ترین جنگ ها و ماموریت های نظامی خود در خاور میانه قرار دارد.
انتظار و توجیه اولیه این بود که داعش در نخستین روزهای تشکیل و آغاز به کار ائتلاف امریکایی، درهم کوبیده یا دامنه فعالیت های آن محدود می شود و از سوی دیگر، بر اساس محاسبات انجام گرفته از جانب پنتاگون و کاخ سفید، قرار بود بخش عظیمی از بودجه و تامین مالی جنگ علیه داعش را کشورهای ثروتمند عرب بر عهده بگیرند و ترکیه نیز با ایفای نقشی بیشتر در این ائتلاف، اندکی از بار و هزینه امریکا در این جنگ بکاهد؛ اما هیچیک از این اتفاق ها، دست کم آنگونه که کاخ سفید و پنتاگون انتظار داشتند، به پیش نرفت و در نهایت امریکا مجبور شد، رسما وارد یک جنگ فرسایشی، پرهزینه و با آینده ای مبهم و غیر قابل پیش بینی شود.
به لحاظ درون سازمانی نیز چاک هیگل در ترکیب یکدست، رام و مطیع کابینه دولت دموکرات به رهبری باراک اوباما، یک عنصر متفاوت بود.
او در بسیاری از زمینه ها با باراک اوباما، هم نظر نبود. در خیلی از موارد، معتقد بود کاخ سفید، حیثیت و جایگاه او را به عنوان وزیر دفاع یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان، به رسمیت نمی شناسد و در امور صلاحیت های او مداخله و اعمال نفوذ و نظر می کند.
همه این مسایل دست به دست هم داد؛ تا ماموریت چاک هیگل در وزارت دفاع امریکا ناتمام بماند و باراک اوباما در نهایت مجبور شود، در اقدامی محترمانه از او بخواهد استعفا دهد!
اکنون قرار است اشتون کارتر؛ یک مدیر بوروکرات و کهنه کار در وزارت دفاع امریکا و معاون آقای هیگل، جای او را در این سمت پر کند.
آقای کارتر، در طول این سال ها، با ۱۱ وزیر دفاع امریکا کار کرده و از مهره های ثابت این وزارت محسوب می شود.
او بیشتر شخصیتی بوروکراتیک دارد؛ تا یک فرد سیاسی وابسته به این یا آن جناح سیاسی. به همین دلیل، معرفی او از سوی اوباما به عنوان جانشین هیگل، از دید ناظران اکنون که سنا در کنترل جمهوری خواهان است، نشانگر دشواری کار آقای اوباما در تعامل با حزب رقیب است.
به دلیل همین فراجناحی بودن انتظار می رود سنا به او رأی موافق بدهد. همچنین انتظار می رود پایداری و استمرار کار او در این وزارت، به آقای اوباما این امکان را بدهد که وزارت دفاع را برخلاف دوره هیگل، به آسانی مأمور اجرای طرح های خود کند؛ بی آنکه چون و چالشی را شاهد باشد.
جان کمپبل؛ فرمانده کل نیروهای خارجی در افغانستان از آقای هیگل در کابل استقبال کرده است.
این آخرین دیدار او در مقام وزارت دفاع امریکا با سربازان و پرسنل نظامی این کشور در افغانستان خواهد بود؛ چرا که به دنبال استعفای او از این مقام، باراک اوباما اشتون کارتر را به عنوان جانشین وی کرد.
قرار است اشتون کارتر پس از کسب رای اعتماد از مجلس سنای امریکا رسما به عنوان وزیر دفاع کشورش به کار آغاز کند. اکثریت مجلس سنا در اختیار جمهوری خواهان است.
این نخستین سفر وزیر دفاع امریکا به افغانستان پس از امضای توافقنامه امنیتی است.
براساس این توافقنامه، امریکا ۹۸۰۰ سرباز خود را در افغانستان نگه خواهد داشت و بقیه آنها کشور را ترک خواهند کرد. همچنین براساس این توافقنامه، ماموریت رزمی این نیروها هم به پایان خواهد رسید.
سفر آقای هیگل در آخرین روزهای ماموریت خود به افغانستان به هر نیتی صورت گرفته باشد، چیزی را در ماموریت ناتمام او تغییر نخواهد داد.
آقای هیگل تلاش فراوانی کرد؛ تا استقلال و فاصله مشخص پنتاگون از کاخ سفید را وسعت بدهد یا دست کم آن را حفظ کند؛ اما به نظر می رسد سرانجام، خیره سری های استقلال طلبانه او از سوی رییس جمهوری دموکرات امریکا تحمل نشد.
او مامور بود؛ تا هزینه و دامنه حضور نظامی امریکا در خاور میانه و افغانستان را کاهش دهد؛ اما استراتژی ویژه او بر اساس یافته ها و محاسباتی که خود می دانست پای امریکا در این دو بحران را بیشتر از همیشه دخیل و درگیر کرد و در نهایت کار به جایی کشید که با ظهور داعش، امریکا با تشکیل ائتلافی تازه در خاور میانه، عملا متقبل یک هزینه سنگین دیگر شد.
امریکا چنانچه سیاستمداران و استراتژیست های نظامی امریکایی می گویند اکنون در آغاز یکی از طولانی ترین جنگ ها و ماموریت های نظامی خود در خاور میانه قرار دارد.
انتظار و توجیه اولیه این بود که داعش در نخستین روزهای تشکیل و آغاز به کار ائتلاف امریکایی، درهم کوبیده یا دامنه فعالیت های آن محدود می شود و از سوی دیگر، بر اساس محاسبات انجام گرفته از جانب پنتاگون و کاخ سفید، قرار بود بخش عظیمی از بودجه و تامین مالی جنگ علیه داعش را کشورهای ثروتمند عرب بر عهده بگیرند و ترکیه نیز با ایفای نقشی بیشتر در این ائتلاف، اندکی از بار و هزینه امریکا در این جنگ بکاهد؛ اما هیچیک از این اتفاق ها، دست کم آنگونه که کاخ سفید و پنتاگون انتظار داشتند، به پیش نرفت و در نهایت امریکا مجبور شد، رسما وارد یک جنگ فرسایشی، پرهزینه و با آینده ای مبهم و غیر قابل پیش بینی شود.
به لحاظ درون سازمانی نیز چاک هیگل در ترکیب یکدست، رام و مطیع کابینه دولت دموکرات به رهبری باراک اوباما، یک عنصر متفاوت بود.
او در بسیاری از زمینه ها با باراک اوباما، هم نظر نبود. در خیلی از موارد، معتقد بود کاخ سفید، حیثیت و جایگاه او را به عنوان وزیر دفاع یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان، به رسمیت نمی شناسد و در امور صلاحیت های او مداخله و اعمال نفوذ و نظر می کند.
همه این مسایل دست به دست هم داد؛ تا ماموریت چاک هیگل در وزارت دفاع امریکا ناتمام بماند و باراک اوباما در نهایت مجبور شود، در اقدامی محترمانه از او بخواهد استعفا دهد!
اکنون قرار است اشتون کارتر؛ یک مدیر بوروکرات و کهنه کار در وزارت دفاع امریکا و معاون آقای هیگل، جای او را در این سمت پر کند.
آقای کارتر، در طول این سال ها، با ۱۱ وزیر دفاع امریکا کار کرده و از مهره های ثابت این وزارت محسوب می شود.
او بیشتر شخصیتی بوروکراتیک دارد؛ تا یک فرد سیاسی وابسته به این یا آن جناح سیاسی. به همین دلیل، معرفی او از سوی اوباما به عنوان جانشین هیگل، از دید ناظران اکنون که سنا در کنترل جمهوری خواهان است، نشانگر دشواری کار آقای اوباما در تعامل با حزب رقیب است.
به دلیل همین فراجناحی بودن انتظار می رود سنا به او رأی موافق بدهد. همچنین انتظار می رود پایداری و استمرار کار او در این وزارت، به آقای اوباما این امکان را بدهد که وزارت دفاع را برخلاف دوره هیگل، به آسانی مأمور اجرای طرح های خود کند؛ بی آنکه چون و چالشی را شاهد باشد.
مولف : عبدالکریم محمدی
