توماس دیمیریز؛ وزیر داخله آلمان گفته است که با مقامات افغانستان در مورد بازگرداندن پناهندگان افغان از آلمان به تفاهم رسیده است.
آقای دیمیریز که به کابل سفر کرده، می‌گوید براساس این تفاهم پناهندگان افغان که در آلمان پذیرفته نشده‌اند، دوباره به افغانستان بازگردانده خواهند شد.
به گفته او در صورت نیاز، کشورش اقدام به «اخراج اجباری» این پناهندگان خواهد کرد.
وزیر داخله آلمان روز دوشنبه در کابل با رئیس جمهور و شماری از اعضای کابینه دیدار کرد.
آقای دیمیریز گفت:"پیام روشنی که می‌خواهم امروز برای تان بدهم این است که ما در اینجا می‌مانیم. بنابراین انتظار روشنی که ما از مردم افغانستان داریم این است که اینجا بمانند تا این کشور را بسازند."
او گفت وضعیت امنیتی افغانستان "پیچیده" است؛ اما بیشتر افغان‌هایی که به آلمان می‌آیند، نگرانی امنیتی ندارند؛ بلکه برای "جستجوی زندگی بهتر" به این کشور می‌آیند.
سال گذشته حدود ۱۵۰ هزار افغان در آلمان درخواست پناهندگی داده‌اند.
این در حالی است که میان مواضع مقام های غربی و موضع رسمی حکومت در قبال سرنوشت صدها هزار پناهجوی افغان در اروپا همخوانی وجود ندارد.
اروپایی ها مدام می گویند که دولت افغانستان با اخراج پناهجویان افغان از کشورهای اروپایی، موافق است؛ اما دولت بر «حمایت از حقوق پناهجویان» تاکید می کند.
با این حساب، به باور ناظران، این مایه نگرانی است؛ زیرا بیم آن می رود که دولت در پشت پرده با مقام های اروپایی به یک توافق رسیده باشد و در ظاهر روی مواضع دیگری تاکید کند.
در این میان، آنچه البته ضایع خواهد شد حقوق صدها هزار مهاجر و پناهنده افغان در اروپا خواهد بود؛ همان حقوقی که دولت می گوید از آن در هر نقطه از جهان، حمایت خواهد کرد!
یکی دیگر از نگرانی ها هم این است که تراضی پنهانی دولت و مقام های اروپایی بر سر اخراج پناهجویان افغان، به گونه ای باشد که اروپا در روند اخراج هزاران پناهجوی افغان، حتی نسبت به آنچه آنها در راه رسیدن به اروپا هزینه کرده اند هیچ مسؤولیتی را بر عهده نگیرد و دولت نیز با توجه به توانایی و منابع محدود و اندکی که در اختیار دارد، قطعا برای جبران مخارج و هزینه هایی که مهاجران برای رسیدن به اروپا متحمل شده اند، هیچگونه آمادگی ندارد.
دولت اگر از چنین امکانی برخوردار می بود، اصولا هرگز چیزی به نام مهاجرت و پناهندگی به کشورهای اروپایی با عبور از مسیرهای مرگبار ترکیه و یونان و تقبل هزینه های سنگین مالی برای صدها هزار افغان، اتفاق نمی افتاد.
با این حساب، منتقدان می گویند که تراضی و توافق پشت پرده کابل و برلین برای بازگشت مهاجران افغان، نه تنها تصمیمی به نفع صدها هزار پناهجو نیست؛ بلکه مصایب و ابتلائات انبوهی از پناهجویان بی پناه و بی سرنوشت در اروپا را چندین برابر افزایش خواهد داد.
دولت با این اقدام، مسؤولیت سنگین و خطیری را بر عهده گرفته است؛ زیرا بازگشت حجم سنگینی از مهاجران افغان از اروپا، عملا دولت را با چالش های بسیار جدی و سنگینی رو به رو خواهد کرد.
دولت باید برای پناهجویان اخراجی از اروپا زمینه های زندگی، مسکن، کار، آموزش، بهداشت، معیشت و... را فراهم کند و با توجه به وضعیت رقت انگیزی که صدها هزار بی جا شده داخلی با آن رو به رو هستند، به نظر نمی رسد، این مأمول، آنگونه که انتظار می رود، تحقق پیدا کند.
برخی از منابع پیشتر گفته اند که براساس تراضی دولت با کشورهای اروپایی، دولت افغانستان در ازای اخراج پناهجویان از آن کشورها، مبلغ مشخصی را دریافت می کند تا از آن، در راستای تامین نیازمندی های آنان در داخل کشور، استفاده کند. روشن نیست که آیا اساسا چنین توافقی صورت گرفته یانه؛ اما اگر صورت گرفته باشد، به باور آگاهان، نگرانی های ناشی از تبعات این تراضی و توافق، چندین برابر افزایش پیدا می کند؛ زیرا با این حساب، پناهجویان اخراجی، برای دریافت مخارج خود، باید تن به یک روند غیر مستقیم بدهند که هزینه های مورد نظر در بخش هایی مانند کار، زندگی، مسکن و... آنها هزینه خواهد شد. روشن نیست که این روند تا چه حد مبتنی بر استندردهای بین المللی صورت خواهد گرفت. همچنین به دلیل شیوع فساد گسترده در تار و پود دولت افغانستان، هیچ تضمین و اطمینانی برای هزینه کردن این مبالغ برای مقاصد مورد نظر وجود ندارد.
با توجه به این مسایل، ناظران هشدار می دهند که آینده ناامیدکننده ای در انتظار انبوهی از مهاجران بی سرنوشت در اروپا خواهد بود و حتی این خطر وجود دارد که در پی اخراج آنها از اروپا یک بحران انسانی در افغانستان به وجود بیاید.
آقای دیمیریز که به کابل سفر کرده، می‌گوید براساس این تفاهم پناهندگان افغان که در آلمان پذیرفته نشده‌اند، دوباره به افغانستان بازگردانده خواهند شد.
به گفته او در صورت نیاز، کشورش اقدام به «اخراج اجباری» این پناهندگان خواهد کرد.
وزیر داخله آلمان روز دوشنبه در کابل با رئیس جمهور و شماری از اعضای کابینه دیدار کرد.
آقای دیمیریز گفت:"پیام روشنی که می‌خواهم امروز برای تان بدهم این است که ما در اینجا می‌مانیم. بنابراین انتظار روشنی که ما از مردم افغانستان داریم این است که اینجا بمانند تا این کشور را بسازند."
او گفت وضعیت امنیتی افغانستان "پیچیده" است؛ اما بیشتر افغان‌هایی که به آلمان می‌آیند، نگرانی امنیتی ندارند؛ بلکه برای "جستجوی زندگی بهتر" به این کشور می‌آیند.
سال گذشته حدود ۱۵۰ هزار افغان در آلمان درخواست پناهندگی داده‌اند.
این در حالی است که میان مواضع مقام های غربی و موضع رسمی حکومت در قبال سرنوشت صدها هزار پناهجوی افغان در اروپا همخوانی وجود ندارد.
اروپایی ها مدام می گویند که دولت افغانستان با اخراج پناهجویان افغان از کشورهای اروپایی، موافق است؛ اما دولت بر «حمایت از حقوق پناهجویان» تاکید می کند.
با این حساب، به باور ناظران، این مایه نگرانی است؛ زیرا بیم آن می رود که دولت در پشت پرده با مقام های اروپایی به یک توافق رسیده باشد و در ظاهر روی مواضع دیگری تاکید کند.
در این میان، آنچه البته ضایع خواهد شد حقوق صدها هزار مهاجر و پناهنده افغان در اروپا خواهد بود؛ همان حقوقی که دولت می گوید از آن در هر نقطه از جهان، حمایت خواهد کرد!
یکی دیگر از نگرانی ها هم این است که تراضی پنهانی دولت و مقام های اروپایی بر سر اخراج پناهجویان افغان، به گونه ای باشد که اروپا در روند اخراج هزاران پناهجوی افغان، حتی نسبت به آنچه آنها در راه رسیدن به اروپا هزینه کرده اند هیچ مسؤولیتی را بر عهده نگیرد و دولت نیز با توجه به توانایی و منابع محدود و اندکی که در اختیار دارد، قطعا برای جبران مخارج و هزینه هایی که مهاجران برای رسیدن به اروپا متحمل شده اند، هیچگونه آمادگی ندارد.
دولت اگر از چنین امکانی برخوردار می بود، اصولا هرگز چیزی به نام مهاجرت و پناهندگی به کشورهای اروپایی با عبور از مسیرهای مرگبار ترکیه و یونان و تقبل هزینه های سنگین مالی برای صدها هزار افغان، اتفاق نمی افتاد.
با این حساب، منتقدان می گویند که تراضی و توافق پشت پرده کابل و برلین برای بازگشت مهاجران افغان، نه تنها تصمیمی به نفع صدها هزار پناهجو نیست؛ بلکه مصایب و ابتلائات انبوهی از پناهجویان بی پناه و بی سرنوشت در اروپا را چندین برابر افزایش خواهد داد.
دولت با این اقدام، مسؤولیت سنگین و خطیری را بر عهده گرفته است؛ زیرا بازگشت حجم سنگینی از مهاجران افغان از اروپا، عملا دولت را با چالش های بسیار جدی و سنگینی رو به رو خواهد کرد.
دولت باید برای پناهجویان اخراجی از اروپا زمینه های زندگی، مسکن، کار، آموزش، بهداشت، معیشت و... را فراهم کند و با توجه به وضعیت رقت انگیزی که صدها هزار بی جا شده داخلی با آن رو به رو هستند، به نظر نمی رسد، این مأمول، آنگونه که انتظار می رود، تحقق پیدا کند.
برخی از منابع پیشتر گفته اند که براساس تراضی دولت با کشورهای اروپایی، دولت افغانستان در ازای اخراج پناهجویان از آن کشورها، مبلغ مشخصی را دریافت می کند تا از آن، در راستای تامین نیازمندی های آنان در داخل کشور، استفاده کند. روشن نیست که آیا اساسا چنین توافقی صورت گرفته یانه؛ اما اگر صورت گرفته باشد، به باور آگاهان، نگرانی های ناشی از تبعات این تراضی و توافق، چندین برابر افزایش پیدا می کند؛ زیرا با این حساب، پناهجویان اخراجی، برای دریافت مخارج خود، باید تن به یک روند غیر مستقیم بدهند که هزینه های مورد نظر در بخش هایی مانند کار، زندگی، مسکن و... آنها هزینه خواهد شد. روشن نیست که این روند تا چه حد مبتنی بر استندردهای بین المللی صورت خواهد گرفت. همچنین به دلیل شیوع فساد گسترده در تار و پود دولت افغانستان، هیچ تضمین و اطمینانی برای هزینه کردن این مبالغ برای مقاصد مورد نظر وجود ندارد.
با توجه به این مسایل، ناظران هشدار می دهند که آینده ناامیدکننده ای در انتظار انبوهی از مهاجران بی سرنوشت در اروپا خواهد بود و حتی این خطر وجود دارد که در پی اخراج آنها از اروپا یک بحران انسانی در افغانستان به وجود بیاید.
