رژيم بحرین گفته است که به عنوان عضوی از ائتلاف امریکایی ضد داعش، آماده اعزام نیروی زمینی به سوریه است.
بحرین این پیشنهاد را در حالی اعلام کرد که رژيم سعودی نیز روز پنجشنبه از آمادگی اش برای اعزام نیروی زمینی به سوریه خبر داد و امریکا هم از آن استقبال کرد.
شیخ فواز بن محمد آل خلیفه؛ سفیر بحرین در انگلیس گفته که نیروهای این رژيم متعهد می شوند "در هماهنگی با نیروهای عربستان" تحت ائتلاف بین المللی علیه تروریزم عمل کنند.
سفیر بحرین افزود که امارات متحده عربی به عنوان یکی از اعضای شورای همکاری خلیج فارس هم آماده اعزام نیرو است.
این سخنان سفیر بحرین در واقع منعکس کننده اظهارات انور قرقاش؛ از مقامات وزارت خارجه امارات است.
سفیر بحرین همچنین گفت که ابتکار عربستان در سوریه به معنای مقابله با داعش و همچنین حکومت بشار اسد است.
شیخ فواز همچنین اعلام کرد که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس تصمیم گرفته اند تا یک مرکز عملیات دریایی جدید و متحد در بحرین ایجاد کنند.
این تصمیم نشان می دهد که رژیم سعودی در پی گشایش جبهه تازه ای شبیه یمن، این بار بر علیه سوریه است.
البته به باور آگاهان، این تصمیم کاملا قابل انتظار بود؛ زیرا تفاوتی نمی کند که رژيم سعودی و رژيم های تحت سلطه و حمایت این رژيم در خاور میانه مانند بحرین و امارات، به صورت مستقیم وارد بازی خونی سوریه شوند یا همچنان به جنگ نیابتی خود از طریق ارائه کمک های فراوان به تروریست های ضد سوری، ادامه دهند.
از یک نظر، ورود مستقیم آنها به عرصه جنگ میدانی علیه دولت و مردم سوریه، بهتر از حمایت های وسیع شان از تروریزم است؛ زیرا در آن صورت، برنده و بازنده نهایی مشخص خواهد شد.
این تصمیم در حالی اتخاذ می شود که از نظر کارشناسان، نظام سوریه و شخص بشار اسد که تا پیش از آغاز ناآرامی های خاور میانه ای بر پایه نظرسنجی های رسمی سازمان ها، مؤسسات و رسانه های غربی یکی از معدود رهبران محبوب عربی بود و دلیل این امر نیز مواضع و رویکردهای ضد اسراییلی وی و حمایت اش از جنبش های ضد صهیونیستی مقاومت اسلامی در منطقه و نیز حمایت مردم سوریه از او به شمار می آمد، امروزه نیز نسبت به همه سلاطین و امرای عرب، از مشروعیت سیاسی و پشتوانه مردمی فراوانی برخوردار است.
از سوی دیگر، پیروزی دولت سوریه در معادلات میدانی سوریه علیه تروریست ها، برای غرب و اعراب، بسیار سنگین و پرهزینه است؛ زیرا محور مقاومت در منطقه بیش از هر زمان دیگری قدرتمند و مستحکم خواهد شد، خطراتی که آینده رژیم اسراییل را تهدید می کنند به چندین برابر افزایش خواهند یافت و از سوی دیگر، موقعیت راهبردی بلوک شرق به رهبری روسیه و چین در خاور میانه و جهان بیش از پیش تقویت خواهد شد.
بر این اساس، بی قراری اعراب، از یکسو ناشی از ترسی است که دیکتاتورنشین های حاشیه خلیج فارس از پایداری نظامی دارند که هیچ سنخیتی با رویکردهای رژیم های سرسپرده امریکا و اسراییل در منطقه ندارد و از سوی دیگر، آنها به نیابت از اسراییل و غربی ها نیز اعلام موضع می کنند؛ زیرا می دانند که تغییر معادلات میدانی در سوریه، آینده اسراییل را به شدت تهدید خواهد کرد.
در هر حال، آنچه مسلم است این نکته است که اوضاع در سوریه عمیقا پیچیده و پیش بینی ناپذیر شده است و هرگز نمی توان سیر تحولات اوضاع و نیز واقعیت های نهفته در پشت تحولات جاری را حدس زد.
جالب این است که عربستان سعودی همچنان در محور اصلی تمامی فتنه انگیزی هایی قرار دارد که بحران های امروز خاور میانه را شکل داده است.
آل سعود از دیرباز به این سو در تلاش است تنور تنش های فرقه ای در منطقه را داغ تر کرده و نبردهای خونین طایفه ای در خاور میانه را با تقویت سازمان های تروریستی و تکفیری مانند القاعده و داعش همچنان برافروخته نگهدارد.
در همین حال، پیکارهای فاجعه آمیز سوریه ، کماکان جریان دارد و در لبنان نیز دخالت های گسترده سعودی ها مانع از تشکیل دولت و گزینش رییس جمهور و همچنین تشدید فعالیت سازمان های تروریستی و تکفیری شده است و همه روزه موترهای بمب گذاری شده از سوی عوامل تروریستی ریاض در حومه بیروت، کشف و خنثی می شوند.
در مصر، عربستان به شدت از رژیم کودتا حمایت می کند تا آخرین بقایای اخوان المسلمین را از صحنه سیاست و اجتماع آن کشور برای همیشه طرد کند. در تونس نیز تلاش های مشابهی در جریان است.
بحرین که بی توجه به سرکوب های وسیع انقلابیون تغییرطلب در داخل، امروزه پشت سر عربستان حرکت می کند، همچنان کانون داغ مبارزات حق خواهانه انقلابیون با دولت مستبد آل خلیفه است که از حمایت وسیع و مستقیم سعودی برخوردار می باشد.
در یمن، رژيم سعودی و هم پیمانانش همچنان پای در گل مانده اند و روشن نیست که سرانجام به چه صورت می خواهند این شکست را توجیه کنند.
در دیگر حوزه های غیر عربی نیز عربستان با پشتگرمی امریکا و رژیم اسراییل، در صدد است تا روند تعامل ایران با جامعه جهانی را مختل کند و به این ترتیب، همچنان فضای رقابت تسلیحاتی را در منطقه فعال نگهداشته و تنش های تاریخی در این حوزه را تشدید و تقویت کند.
با این حساب، از دید کارشناسان، عربستان یکی از کانون های اصلی پرورش و صدور تروریزم در سطح جهان است و با این حساب تصور می شود درگیری این کشور همزمان در چندین جبهه فعال، آینده خطرناکی را در برابر شبه جزیره قرار می دهد؛ آینده ای شاید شبیه پاکستان؛ زیرا تبدیل کردن این کشور به کانون فتنه و پرورش و صدور تروریزم، سرانجام نمی تواند امنیت و ثبات سیاسی و اجتماعی آن را بیمه کند؛ افزون بر اینکه این کشور به دلیل فضای بسته و اختناق آلود سیاسی، اجتماعی و مدنی اش، به شدت مستعد بروز بحران های مهارناپذیر اجتماعی و سیاسی است و احتمال می رود که ورود مستقیم این رژيم و متحدانش به جنگ سوریه، روند سقوط آل سعود را تسریع بخشد.
بحرین این پیشنهاد را در حالی اعلام کرد که رژيم سعودی نیز روز پنجشنبه از آمادگی اش برای اعزام نیروی زمینی به سوریه خبر داد و امریکا هم از آن استقبال کرد.
شیخ فواز بن محمد آل خلیفه؛ سفیر بحرین در انگلیس گفته که نیروهای این رژيم متعهد می شوند "در هماهنگی با نیروهای عربستان" تحت ائتلاف بین المللی علیه تروریزم عمل کنند.
سفیر بحرین افزود که امارات متحده عربی به عنوان یکی از اعضای شورای همکاری خلیج فارس هم آماده اعزام نیرو است.
این سخنان سفیر بحرین در واقع منعکس کننده اظهارات انور قرقاش؛ از مقامات وزارت خارجه امارات است.
سفیر بحرین همچنین گفت که ابتکار عربستان در سوریه به معنای مقابله با داعش و همچنین حکومت بشار اسد است.
شیخ فواز همچنین اعلام کرد که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس تصمیم گرفته اند تا یک مرکز عملیات دریایی جدید و متحد در بحرین ایجاد کنند.
این تصمیم نشان می دهد که رژیم سعودی در پی گشایش جبهه تازه ای شبیه یمن، این بار بر علیه سوریه است.
البته به باور آگاهان، این تصمیم کاملا قابل انتظار بود؛ زیرا تفاوتی نمی کند که رژيم سعودی و رژيم های تحت سلطه و حمایت این رژيم در خاور میانه مانند بحرین و امارات، به صورت مستقیم وارد بازی خونی سوریه شوند یا همچنان به جنگ نیابتی خود از طریق ارائه کمک های فراوان به تروریست های ضد سوری، ادامه دهند.
از یک نظر، ورود مستقیم آنها به عرصه جنگ میدانی علیه دولت و مردم سوریه، بهتر از حمایت های وسیع شان از تروریزم است؛ زیرا در آن صورت، برنده و بازنده نهایی مشخص خواهد شد.
این تصمیم در حالی اتخاذ می شود که از نظر کارشناسان، نظام سوریه و شخص بشار اسد که تا پیش از آغاز ناآرامی های خاور میانه ای بر پایه نظرسنجی های رسمی سازمان ها، مؤسسات و رسانه های غربی یکی از معدود رهبران محبوب عربی بود و دلیل این امر نیز مواضع و رویکردهای ضد اسراییلی وی و حمایت اش از جنبش های ضد صهیونیستی مقاومت اسلامی در منطقه و نیز حمایت مردم سوریه از او به شمار می آمد، امروزه نیز نسبت به همه سلاطین و امرای عرب، از مشروعیت سیاسی و پشتوانه مردمی فراوانی برخوردار است.
از سوی دیگر، پیروزی دولت سوریه در معادلات میدانی سوریه علیه تروریست ها، برای غرب و اعراب، بسیار سنگین و پرهزینه است؛ زیرا محور مقاومت در منطقه بیش از هر زمان دیگری قدرتمند و مستحکم خواهد شد، خطراتی که آینده رژیم اسراییل را تهدید می کنند به چندین برابر افزایش خواهند یافت و از سوی دیگر، موقعیت راهبردی بلوک شرق به رهبری روسیه و چین در خاور میانه و جهان بیش از پیش تقویت خواهد شد.
بر این اساس، بی قراری اعراب، از یکسو ناشی از ترسی است که دیکتاتورنشین های حاشیه خلیج فارس از پایداری نظامی دارند که هیچ سنخیتی با رویکردهای رژیم های سرسپرده امریکا و اسراییل در منطقه ندارد و از سوی دیگر، آنها به نیابت از اسراییل و غربی ها نیز اعلام موضع می کنند؛ زیرا می دانند که تغییر معادلات میدانی در سوریه، آینده اسراییل را به شدت تهدید خواهد کرد.
در هر حال، آنچه مسلم است این نکته است که اوضاع در سوریه عمیقا پیچیده و پیش بینی ناپذیر شده است و هرگز نمی توان سیر تحولات اوضاع و نیز واقعیت های نهفته در پشت تحولات جاری را حدس زد.
جالب این است که عربستان سعودی همچنان در محور اصلی تمامی فتنه انگیزی هایی قرار دارد که بحران های امروز خاور میانه را شکل داده است.
آل سعود از دیرباز به این سو در تلاش است تنور تنش های فرقه ای در منطقه را داغ تر کرده و نبردهای خونین طایفه ای در خاور میانه را با تقویت سازمان های تروریستی و تکفیری مانند القاعده و داعش همچنان برافروخته نگهدارد.
در همین حال، پیکارهای فاجعه آمیز سوریه ، کماکان جریان دارد و در لبنان نیز دخالت های گسترده سعودی ها مانع از تشکیل دولت و گزینش رییس جمهور و همچنین تشدید فعالیت سازمان های تروریستی و تکفیری شده است و همه روزه موترهای بمب گذاری شده از سوی عوامل تروریستی ریاض در حومه بیروت، کشف و خنثی می شوند.
در مصر، عربستان به شدت از رژیم کودتا حمایت می کند تا آخرین بقایای اخوان المسلمین را از صحنه سیاست و اجتماع آن کشور برای همیشه طرد کند. در تونس نیز تلاش های مشابهی در جریان است.
بحرین که بی توجه به سرکوب های وسیع انقلابیون تغییرطلب در داخل، امروزه پشت سر عربستان حرکت می کند، همچنان کانون داغ مبارزات حق خواهانه انقلابیون با دولت مستبد آل خلیفه است که از حمایت وسیع و مستقیم سعودی برخوردار می باشد.
در یمن، رژيم سعودی و هم پیمانانش همچنان پای در گل مانده اند و روشن نیست که سرانجام به چه صورت می خواهند این شکست را توجیه کنند.
در دیگر حوزه های غیر عربی نیز عربستان با پشتگرمی امریکا و رژیم اسراییل، در صدد است تا روند تعامل ایران با جامعه جهانی را مختل کند و به این ترتیب، همچنان فضای رقابت تسلیحاتی را در منطقه فعال نگهداشته و تنش های تاریخی در این حوزه را تشدید و تقویت کند.
با این حساب، از دید کارشناسان، عربستان یکی از کانون های اصلی پرورش و صدور تروریزم در سطح جهان است و با این حساب تصور می شود درگیری این کشور همزمان در چندین جبهه فعال، آینده خطرناکی را در برابر شبه جزیره قرار می دهد؛ آینده ای شاید شبیه پاکستان؛ زیرا تبدیل کردن این کشور به کانون فتنه و پرورش و صدور تروریزم، سرانجام نمی تواند امنیت و ثبات سیاسی و اجتماعی آن را بیمه کند؛ افزون بر اینکه این کشور به دلیل فضای بسته و اختناق آلود سیاسی، اجتماعی و مدنی اش، به شدت مستعد بروز بحران های مهارناپذیر اجتماعی و سیاسی است و احتمال می رود که ورود مستقیم این رژيم و متحدانش به جنگ سوریه، روند سقوط آل سعود را تسریع بخشد.
