یک عضو مجلس نمایندگان مدعی شد که برای رئیس جمهور و رئیس اجرایی و معاونان شان روزانه پنج میلیون افغانی پول اوپراتیفی داده می‌شود.
عضو مجلس نمایندگان در نشست دو روز پیش مجلس گفت:" که این مقدار پول روزانه برای احمدضیاء مسعود، نماینده فوق العاده رئیس جمهور در امور اصلاحات و محمد حنیف اتمر، مشاور شورای امنیت ملی نیز پرداخت می‌شود.
این پول براساس کدام قانون و به اساس کدام بودجه به این‌ها پرداخت می‌شود؟! ما سند داریم که هشت نفری که در ارگ هستند، پول اوپراتیفی روزانه شان، به اندازه مصرف ده ولایت می شود. به خدا سوگند که ما یک همچنین سند داریم که اگر بیاوریم! باز کجاست همان قانون و نهادی که این قضیه را فیصله کند؟!"
گفته می‌شود که هم اکنون شمار محافظان هر یک از اعضای ارشد حکومت از مرز ۱۵۰ تن هم گذشته است که تمامی مصارف آن از پول دولت پرداخت می‌شود.
جالب است! معروف است که می گویند:" اخذ مزد و اجرت در ازای خدمت باید باشد". یعنی تا پای ارائه خدمتی در کار نباشد، بحث مزد و اجرتی هم پیش نمیاید. بر اساس مباحث حقوق متقابل دولتها و ملتها نسبت به همدیگر، برای دولتها وظائف و رسالتهایی تعریف شده به عنوان یک دولت و حاکمیت خوب و مقبول لازم است به آنها پایبندی داشته و عمل کند؛ چنانچه در مقابل، ملتها نیز در برابر دولتها، وظائف و مسئولیت هایی دارند که واجب عقلی است تا به آنها متعهد بوده و عمل کنند.
کمابیش این تعامل معقول میان دولت ها و ملتها در سراسر جهان وجود دارد و می شود گفت که ضامن وجود و دوام و بقای بسیاری از هنجارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و ....، در کشورهای مراعات کننده اصول و معیارهای تعامل مذکور است.
یکی از گزینه های تعامل مذکور، اخذ مالیات از مردم توسط دولت است در برابر ارائه خدمات لازم و کافی برای ملت؛ که این گزینه بر خلاف سایر کشورها در افغانستان ما شکل و شمائل غریبی را از خویش به نمایش گذاشته است.
شیوه ارائه خدمات دولت به ملت در سایر کشورها مثال زدنی است و کشورهای پیشرفته و نسبتاً پیشرفته، در قبال هر پول و سنتی که از مردم اخذ می کنند، خدمتی مطابق با آن نیز به مردم ارائه می دهند که اگر چنین نشود، قانون گریبان خاطی را خواهد گرفت.
اما در افغانستان چنین چیزی بیشتر به خواب و خیال شباهت دارد تا واقعیت زندگی دولت و ملت! اگر خبر ادعایی نماینده پارلمان کشور درست و دقیق باشد که با توجه به سکوت معنی دار حکومت در برابر آن، احتمال صحی بودن آن قوت می گیرد، به نظر می رسد که یکبار دیگر نیز مردم ما از حکومت و سران آن باید سلب اعتماد کنند و از آنها فاصله بگیرند.
امروزه در افغانستان و بر رغم روزگار بدی که سران دولت و حکومت در سایه نادرستی تدبیر و اداره امور مختلف امنیتی و اقتصادی، برای مردم رقم زده اند و مردم خویش را از این بابت در محاصره انواعی از مشکلات و گرفتاری ها قرار داده اند، باز هم به قول معروف" دل شان خنک نشده" و احساس می کنند که لازم است تا مردم افغانستان را زیر فشارهای بیشتری قرار بدهند؛ که معلوم نیست چه دشمنی دیرینه و خونی ای با مردم سرزمین آبائی و اجدادی خویش دارند که تمامی و خلاصی ندارد؟!
در افغانستان اگر هم هر از گاهی معجزه ای اتفاق میفتد و دولت و حکومت کاری برای مردم می کند، پنج برابر و حتی ده برابر خدمات ارائه شده از مردم ناتوان و نادار، هزینه دریافت می شود! یکی از این نمونه های دردآور و طاقت سوز همین توذیع برق است در نقاط مختلف پایتخت که برق دار شدن هر منزل مسکونی در نواحی ای تا کنون از انرژی برق بی بهره بوده اند، برای هر مالک خانه ای، حدود ۲۰۰۰۰ افغانی خرج و هزینه برداشته است که این عوائد بیشتر آن در جیب شرکت برشنا سرازیر شده است.
لازم به یادآوری است که شرکت برشنا فقط یک میتر به اصطلاح دیجیتل خویش را بالای مردم گرسنه و بیکار به مبلغ ۶ هزار افغانی به فروش می رساند.
غیر از این، در صدی بالایی که از طریق خرید کارت های مبایل به ضرر مردم وضع شده است، همه آن که مبلغ هنگفت و سرسام آوری هم می شود، به خزانه دولت ناخدمتگذار واریز می گردد و باید به این درامدهای هنگفت اضافه کرد مالیات کالاها در گمرکات کشور را که به تازگی بیشتر هم شده است!
پول صفایی خانه ها و اخذ مالیات از دکانها و مغازها و تاجران و کسبه کاران سطح داخل شهرها نیز درآمد هنگفت دیگری است که باز در جیب خزانه بزرگ و گله گشاد دولت و حکومت می ریزد و همه ی این بگیر بگیرها در شرایطی است که در برابر این گرفتن ها، هیچ نوع خدمات مناسب و موثری وجود ندارد و در بیشتری از موارد، مسئولین دولتی و حکومتی به بازی دادن مردم مصروف و مشغولند!
حال و در یک چنین اوضاع و احوال اسفبار و جان فرسایی، خبر می رسد که سران حکومتی روز پنج میلیون افغانی بی زبان را خرج مصارف اپراتیفی خویش می کنند و نماینده پارلمان سوال می کند که منشاء تامین این پول های کلان و گزاف از کجا و در کجاست؟! که در پاسخ باید گفت این همان پولی است که با خون ملت زخمی و مجروح رنگ سرخ گرفته و آذین سفره و زندگی سران و رهبران حکومت وحدت ملی شده است.
عضو مجلس نمایندگان در نشست دو روز پیش مجلس گفت:" که این مقدار پول روزانه برای احمدضیاء مسعود، نماینده فوق العاده رئیس جمهور در امور اصلاحات و محمد حنیف اتمر، مشاور شورای امنیت ملی نیز پرداخت می‌شود.
این پول براساس کدام قانون و به اساس کدام بودجه به این‌ها پرداخت می‌شود؟! ما سند داریم که هشت نفری که در ارگ هستند، پول اوپراتیفی روزانه شان، به اندازه مصرف ده ولایت می شود. به خدا سوگند که ما یک همچنین سند داریم که اگر بیاوریم! باز کجاست همان قانون و نهادی که این قضیه را فیصله کند؟!"
گفته می‌شود که هم اکنون شمار محافظان هر یک از اعضای ارشد حکومت از مرز ۱۵۰ تن هم گذشته است که تمامی مصارف آن از پول دولت پرداخت می‌شود.
جالب است! معروف است که می گویند:" اخذ مزد و اجرت در ازای خدمت باید باشد". یعنی تا پای ارائه خدمتی در کار نباشد، بحث مزد و اجرتی هم پیش نمیاید. بر اساس مباحث حقوق متقابل دولتها و ملتها نسبت به همدیگر، برای دولتها وظائف و رسالتهایی تعریف شده به عنوان یک دولت و حاکمیت خوب و مقبول لازم است به آنها پایبندی داشته و عمل کند؛ چنانچه در مقابل، ملتها نیز در برابر دولتها، وظائف و مسئولیت هایی دارند که واجب عقلی است تا به آنها متعهد بوده و عمل کنند.
کمابیش این تعامل معقول میان دولت ها و ملتها در سراسر جهان وجود دارد و می شود گفت که ضامن وجود و دوام و بقای بسیاری از هنجارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی و ....، در کشورهای مراعات کننده اصول و معیارهای تعامل مذکور است.
یکی از گزینه های تعامل مذکور، اخذ مالیات از مردم توسط دولت است در برابر ارائه خدمات لازم و کافی برای ملت؛ که این گزینه بر خلاف سایر کشورها در افغانستان ما شکل و شمائل غریبی را از خویش به نمایش گذاشته است.
شیوه ارائه خدمات دولت به ملت در سایر کشورها مثال زدنی است و کشورهای پیشرفته و نسبتاً پیشرفته، در قبال هر پول و سنتی که از مردم اخذ می کنند، خدمتی مطابق با آن نیز به مردم ارائه می دهند که اگر چنین نشود، قانون گریبان خاطی را خواهد گرفت.
اما در افغانستان چنین چیزی بیشتر به خواب و خیال شباهت دارد تا واقعیت زندگی دولت و ملت! اگر خبر ادعایی نماینده پارلمان کشور درست و دقیق باشد که با توجه به سکوت معنی دار حکومت در برابر آن، احتمال صحی بودن آن قوت می گیرد، به نظر می رسد که یکبار دیگر نیز مردم ما از حکومت و سران آن باید سلب اعتماد کنند و از آنها فاصله بگیرند.
امروزه در افغانستان و بر رغم روزگار بدی که سران دولت و حکومت در سایه نادرستی تدبیر و اداره امور مختلف امنیتی و اقتصادی، برای مردم رقم زده اند و مردم خویش را از این بابت در محاصره انواعی از مشکلات و گرفتاری ها قرار داده اند، باز هم به قول معروف" دل شان خنک نشده" و احساس می کنند که لازم است تا مردم افغانستان را زیر فشارهای بیشتری قرار بدهند؛ که معلوم نیست چه دشمنی دیرینه و خونی ای با مردم سرزمین آبائی و اجدادی خویش دارند که تمامی و خلاصی ندارد؟!
در افغانستان اگر هم هر از گاهی معجزه ای اتفاق میفتد و دولت و حکومت کاری برای مردم می کند، پنج برابر و حتی ده برابر خدمات ارائه شده از مردم ناتوان و نادار، هزینه دریافت می شود! یکی از این نمونه های دردآور و طاقت سوز همین توذیع برق است در نقاط مختلف پایتخت که برق دار شدن هر منزل مسکونی در نواحی ای تا کنون از انرژی برق بی بهره بوده اند، برای هر مالک خانه ای، حدود ۲۰۰۰۰ افغانی خرج و هزینه برداشته است که این عوائد بیشتر آن در جیب شرکت برشنا سرازیر شده است.
لازم به یادآوری است که شرکت برشنا فقط یک میتر به اصطلاح دیجیتل خویش را بالای مردم گرسنه و بیکار به مبلغ ۶ هزار افغانی به فروش می رساند.
غیر از این، در صدی بالایی که از طریق خرید کارت های مبایل به ضرر مردم وضع شده است، همه آن که مبلغ هنگفت و سرسام آوری هم می شود، به خزانه دولت ناخدمتگذار واریز می گردد و باید به این درامدهای هنگفت اضافه کرد مالیات کالاها در گمرکات کشور را که به تازگی بیشتر هم شده است!
پول صفایی خانه ها و اخذ مالیات از دکانها و مغازها و تاجران و کسبه کاران سطح داخل شهرها نیز درآمد هنگفت دیگری است که باز در جیب خزانه بزرگ و گله گشاد دولت و حکومت می ریزد و همه ی این بگیر بگیرها در شرایطی است که در برابر این گرفتن ها، هیچ نوع خدمات مناسب و موثری وجود ندارد و در بیشتری از موارد، مسئولین دولتی و حکومتی به بازی دادن مردم مصروف و مشغولند!
حال و در یک چنین اوضاع و احوال اسفبار و جان فرسایی، خبر می رسد که سران حکومتی روز پنج میلیون افغانی بی زبان را خرج مصارف اپراتیفی خویش می کنند و نماینده پارلمان سوال می کند که منشاء تامین این پول های کلان و گزاف از کجا و در کجاست؟! که در پاسخ باید گفت این همان پولی است که با خون ملت زخمی و مجروح رنگ سرخ گرفته و آذین سفره و زندگی سران و رهبران حکومت وحدت ملی شده است.
مولف : سیدفاضل محجوب
