عباس عراقچی؛ معاون وزارت خارجه ایران می‌گوید در صورت ادامه روند افت شدید درآمد ایران در اثر تحریم های امریکا، این کشور ممکن است از مهاجران افغان بخواهد ایران را ترک کنند.
آقای عراقچی گفته است: "هم‌اکنون بیش از سه میلیون افغانستانی در ایران هستند که دو میلیون فرصت شغلی را اشغال کرده‌اند و سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می کنند."
آقای عراقچی افزود: "هم اکنون ۴۶۸ هزار دانش آموز افغان که رایگان در مدارس ایران تحصیل می کنند؛ در حالی که هر کدام شان سالانه ۶۰۰ یورو هزینه دارند. هم اکنون ۲۳ هزار دانشجوی افغان در دانشگاه‌های ایران مشغول به تحصیل هستند؛ در حالی که سالانه ۱۵ هزار یورو برای هرکدام از آنان هزینه میشود."
او گفت "آوارگان در مجموع هشت میلیارد دالر برای کشورمان هزینه دارند" و افزود: "اگر تحریم ها اثر کند و فروش نفت‌‍مان به صفر برسد، جمهوری اسلامی ایران مجبور است سیاست ویژه ای را برای اقتصاد خود در نظر بگیرد و ممکن است نتوانیم به این شکل ادامه دهیم و از برادران و خواهران افغانستانی مان بخواهیم ایران را ترک کنند."
او گفت که "از لحاظ انسانی نمی‌خواهیم چنین اتفاقی بیفتد"؛ اما "اگر مجبور شویم چنین خواهیم کرد و تبعاتش برعهده امریکاست؛ همان کشوری که افغانستان را به بحران کشید."
در این شکی نیست که آنچه امریکا علیه مردم ایران انجام می دهد در هیچ چارچوب انسانی و قاعده حقوق بشری مورد ادعای خود غرب هم قابل توجیه نیست؛ اما آیا این خردمندانه است که یک رفتار غیرانسانی و ضد حقوق بشری به همان صورت پاسخ داد؟
آقای عراقچی می گوید که «به لحاظ انسانی» نمی خواهد این اتفاق رخ دهد. این بدان معناست که از نظر وی، اخراج مهاجرین افغان از ایران، آنهم به دلیل تنش و دشمنی و خصومتی که امریکا علیه دولت و ملت ایران در پیش گرفته، غیرانسانی است و قابل توجیه نیست؛ اما از آقای عراقچی باید پرسید که این رفتار برپایه آموزه های اسلامی و آرمان های انقلاب اسلامی، دستورات امام خامنه ای و فرمایشات صریح امام خمینی(ره) درباره اسلام بدون مرز، چگونه قابل ارزیابی است؟ آیا می توان برای مبارزه با «استکبار» و «شیطان بزرگ» و دشمنان اسلام و مسلمین، از مسلمانان انتقام گرفت؟
از جانب دیگر، مگر یکی از انگیزه های امریکا برای مجازات مردم ایران و دشمنی با دولت آن کشور، همبستگی و وحدت مقتدرانه و دشمن شکنی نیست که حول محور مقاومت اسلامی با مرکزیت و رهبری جمهوری اسلامی ایران و حضور مسلمانان جان برکفی از افغانستان و پاکستان تا عراق و سوریه و یمن و بحرین و لبنان و فلسطین و... ایجاد شده است؟ با این حساب، از دید آقای عراقچی، اقدام به اخراج صدها هزار پناهجوی افغانستانی که از دفاع مقدس تا جنگ سوریه، همواره در کنار ایران ایستاده و از آنها با خون و مال شان دفاع کرده اند، چه بلایی بر سر این تبلور آرمان های انقلابی رهبران جمهوری اسلامی از گذشته تاکنون می آورد؟
همین اکنون مبارزان مسلمان افغانستانی هزاران کیلومتر آنسوتر برای دفاع از ایران و انقلاب اسلامی در سوریه مشغول جنگ با داعش به مثابه ارتش نیابتی امریکا و هم پیمانان آن هستند. آیا کاری که آنها می کنند با محاسبات نه چندان دقیق آقای عراقچی در خصوص تبعات اقتصادی حضور مهاجرین در ایران، برابری می کند؟
حتی اگر اقتصادی حساب کنیم تصور کنید نیروی قدرتمند و شجاع و جنگنده و مبارز و فداکاری مانند «لشکر فاطمیون» وجود نمی داشت، آنگاه جمهوری اسلامی ایران چند میلیارد یورو باید هزینه می کرد تا داعش را در سوریه متوقف کند و شکست دهد تا مرزهای ایران، امن باشند؟!
آقای عراقچی می گوید که "هم‌اکنون بیش از سه میلیون افغانستانی در ایران هستند که دو میلیون فرصت شغلی را اشغال کرده‌اند و سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می کنند."
یا ریاضیات و محاسبه گری آقای دیپلمات اشکال دارد و یا اینکه آمارهای مضحکی که به او رسانده اند، بیش از اندازه اغراق آمیز و غیرواقعی است. اول اینکه حتی اگر بپذیریم که بیش از سه میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می کنند، آیا همه آنها کارگر اند و شغل های فعال و درآمدزایی دارند؟ یعنی واقعا شمار انبوهی از آنها را زنان و کودکان و دانشجویان و سالمندان و افراد فاقد شغل، تشکیل نمی دهند؟ از جانب دیگر، آقای عراقچی از کجا دریافته است که سه میلیون افغان با دو میلیون فرصت شغلی، سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می کنند؟ در حالی که اکثر افغان های ساکن ایران، همراه با خانواده هستند؛ بنابراین، هرچه کسب می کنند، بار دیگر وارد چرخه اقتصاد ایران می شود و در داخل کشور، هزینه می شود. از سوی دیگر، محض اطلاع آقای عراقچی باید عرض کرد که ارزش ریال طی کمتر از یکسال گذشته حدود سه برابر سقوط کرده است. بنابراین، مثلا یک کارگر افغان با دو میلیون تومان درآمد ماهانه، فقط چیزی بیشتر از ۱۰ هزار افغانی به دست می آورد که در افغانستان، مبلغ بسیار ناچیزی است و نمی تواند یک خانواده دو نفری را تأمین کند!
از سوی دیگر، بربنیاد آمار مرکز آمار ایران، در شهرهایی که مهاجران افغان بیشتری حضور دارند، کسب و کار هم رونق دارد و این وضعیت در شهرهای ممنوعه، کاملا برعکس است. بنابراین، مهاجرین عامل کار و تولید و رونق اقتصاد ایران هستند. همین پارسال، مقام های ایرانی به دلیل بازگشت نگران کننده نیروی کار افغانستان به کشورشان به دلیل سقوط ارزش ریال، بارها ابراز نگرانی کردند؛ زیرا نمی دانستند که جای خالی این نیروی کار سختکوش و ارزان را چگونه می توانند تأمین کنند.
همین چندی پیش محمدرضا کلائی؛ شهردار مشهد مقدس اعلام کرد که افغانستانی ها چیزی حدود 15 هزار میلیارد تومان در مشهد سرمایه‌گذاری کرده‌اند. حال این موضوع را تعمیم دهید به سایر شهرهای میزبان مهاجران افغانستانی در ایران که بی شک حجم گسترده‌ای را در برمی‌گیرد. بر این اساس، مایه تعجب است که آقای عراقچی به عنوان یک دیپلمات باهوش و مسؤول، متوجه منافع و رهاوردهای حضور مهاجران برای اقتصاد ایران نیست و صرفا به یکسری آمار بی پایه و فاقد اعتبار علمی، تکیه می کند.
بدون هیچ تردیدی، همین امر بر آمارهای مربوط به هزینه های دانش آموزان و دانشجویان افغان در ایران هم صادق است. با این حال، نمی توان نسبت به لطف و مهربانی ایران و امام خامنه ای درباره گشایش دروازه های مکاتب و دانشگاه های ایران به روی افغان و نیز میزبانی سخاوتمندانه طولانی از آنها چشم پوشی کرد و آن را فراموش نمود.
با این حال، آقای عراقچی به عنوان یک دیپلمات خوب و نه لزوما ریاضی دان خبره، با طرح این مسأله و آمارهای واهی اش، باید متوجه تبعات سنگین سیاسی این موضع گیری باشد؛ زیرا از نظر سیاسی هرگز خردمندانه نیست که برای مبارزه با یک دشمن، دشمنان دیگری هم برای خود خلق کرد! ایران در چنین شرایطی نیاز به دوست و پشتیبان و حامی دارد و چه دوست و پشتیبان و حامی‌ای بهتر از میلیون ها شهروند افغانستانی؛ کسانی که بارها و بارها در طول ۴۰ سال گذشته، این ادعا را ثابت کرده و صداقت و پایمردی شان در حمایت از نظام و آرمان های انقلاب اسلامی ایران را نشان داده اند.
ضمن آنکه آقای عراقچی به عنوان یک دیپلمات حتما متوجه این پرسش عمیق و مهم هست که افغانستانی ها که تا امروز حامی ایران بوده اند، آیا از این پس، قرار است عامل امریکا تلقی شوند و از سوی جمهوری اسلامی ایران، بخشی از نیروی دشمن محسوب شوند؟!
آقای عراقچی گفته است: "هم‌اکنون بیش از سه میلیون افغانستانی در ایران هستند که دو میلیون فرصت شغلی را اشغال کرده‌اند و سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می کنند."
آقای عراقچی افزود: "هم اکنون ۴۶۸ هزار دانش آموز افغان که رایگان در مدارس ایران تحصیل می کنند؛ در حالی که هر کدام شان سالانه ۶۰۰ یورو هزینه دارند. هم اکنون ۲۳ هزار دانشجوی افغان در دانشگاه‌های ایران مشغول به تحصیل هستند؛ در حالی که سالانه ۱۵ هزار یورو برای هرکدام از آنان هزینه میشود."
او گفت "آوارگان در مجموع هشت میلیارد دالر برای کشورمان هزینه دارند" و افزود: "اگر تحریم ها اثر کند و فروش نفت‌‍مان به صفر برسد، جمهوری اسلامی ایران مجبور است سیاست ویژه ای را برای اقتصاد خود در نظر بگیرد و ممکن است نتوانیم به این شکل ادامه دهیم و از برادران و خواهران افغانستانی مان بخواهیم ایران را ترک کنند."
او گفت که "از لحاظ انسانی نمی‌خواهیم چنین اتفاقی بیفتد"؛ اما "اگر مجبور شویم چنین خواهیم کرد و تبعاتش برعهده امریکاست؛ همان کشوری که افغانستان را به بحران کشید."
در این شکی نیست که آنچه امریکا علیه مردم ایران انجام می دهد در هیچ چارچوب انسانی و قاعده حقوق بشری مورد ادعای خود غرب هم قابل توجیه نیست؛ اما آیا این خردمندانه است که یک رفتار غیرانسانی و ضد حقوق بشری به همان صورت پاسخ داد؟
آقای عراقچی می گوید که «به لحاظ انسانی» نمی خواهد این اتفاق رخ دهد. این بدان معناست که از نظر وی، اخراج مهاجرین افغان از ایران، آنهم به دلیل تنش و دشمنی و خصومتی که امریکا علیه دولت و ملت ایران در پیش گرفته، غیرانسانی است و قابل توجیه نیست؛ اما از آقای عراقچی باید پرسید که این رفتار برپایه آموزه های اسلامی و آرمان های انقلاب اسلامی، دستورات امام خامنه ای و فرمایشات صریح امام خمینی(ره) درباره اسلام بدون مرز، چگونه قابل ارزیابی است؟ آیا می توان برای مبارزه با «استکبار» و «شیطان بزرگ» و دشمنان اسلام و مسلمین، از مسلمانان انتقام گرفت؟
از جانب دیگر، مگر یکی از انگیزه های امریکا برای مجازات مردم ایران و دشمنی با دولت آن کشور، همبستگی و وحدت مقتدرانه و دشمن شکنی نیست که حول محور مقاومت اسلامی با مرکزیت و رهبری جمهوری اسلامی ایران و حضور مسلمانان جان برکفی از افغانستان و پاکستان تا عراق و سوریه و یمن و بحرین و لبنان و فلسطین و... ایجاد شده است؟ با این حساب، از دید آقای عراقچی، اقدام به اخراج صدها هزار پناهجوی افغانستانی که از دفاع مقدس تا جنگ سوریه، همواره در کنار ایران ایستاده و از آنها با خون و مال شان دفاع کرده اند، چه بلایی بر سر این تبلور آرمان های انقلابی رهبران جمهوری اسلامی از گذشته تاکنون می آورد؟
همین اکنون مبارزان مسلمان افغانستانی هزاران کیلومتر آنسوتر برای دفاع از ایران و انقلاب اسلامی در سوریه مشغول جنگ با داعش به مثابه ارتش نیابتی امریکا و هم پیمانان آن هستند. آیا کاری که آنها می کنند با محاسبات نه چندان دقیق آقای عراقچی در خصوص تبعات اقتصادی حضور مهاجرین در ایران، برابری می کند؟
حتی اگر اقتصادی حساب کنیم تصور کنید نیروی قدرتمند و شجاع و جنگنده و مبارز و فداکاری مانند «لشکر فاطمیون» وجود نمی داشت، آنگاه جمهوری اسلامی ایران چند میلیارد یورو باید هزینه می کرد تا داعش را در سوریه متوقف کند و شکست دهد تا مرزهای ایران، امن باشند؟!
آقای عراقچی می گوید که "هم‌اکنون بیش از سه میلیون افغانستانی در ایران هستند که دو میلیون فرصت شغلی را اشغال کرده‌اند و سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می کنند."
یا ریاضیات و محاسبه گری آقای دیپلمات اشکال دارد و یا اینکه آمارهای مضحکی که به او رسانده اند، بیش از اندازه اغراق آمیز و غیرواقعی است. اول اینکه حتی اگر بپذیریم که بیش از سه میلیون مهاجر افغان در ایران زندگی می کنند، آیا همه آنها کارگر اند و شغل های فعال و درآمدزایی دارند؟ یعنی واقعا شمار انبوهی از آنها را زنان و کودکان و دانشجویان و سالمندان و افراد فاقد شغل، تشکیل نمی دهند؟ از جانب دیگر، آقای عراقچی از کجا دریافته است که سه میلیون افغان با دو میلیون فرصت شغلی، سالانه سه تا پنج میلیارد یورو از ایران خارج می کنند؟ در حالی که اکثر افغان های ساکن ایران، همراه با خانواده هستند؛ بنابراین، هرچه کسب می کنند، بار دیگر وارد چرخه اقتصاد ایران می شود و در داخل کشور، هزینه می شود. از سوی دیگر، محض اطلاع آقای عراقچی باید عرض کرد که ارزش ریال طی کمتر از یکسال گذشته حدود سه برابر سقوط کرده است. بنابراین، مثلا یک کارگر افغان با دو میلیون تومان درآمد ماهانه، فقط چیزی بیشتر از ۱۰ هزار افغانی به دست می آورد که در افغانستان، مبلغ بسیار ناچیزی است و نمی تواند یک خانواده دو نفری را تأمین کند!
از سوی دیگر، بربنیاد آمار مرکز آمار ایران، در شهرهایی که مهاجران افغان بیشتری حضور دارند، کسب و کار هم رونق دارد و این وضعیت در شهرهای ممنوعه، کاملا برعکس است. بنابراین، مهاجرین عامل کار و تولید و رونق اقتصاد ایران هستند. همین پارسال، مقام های ایرانی به دلیل بازگشت نگران کننده نیروی کار افغانستان به کشورشان به دلیل سقوط ارزش ریال، بارها ابراز نگرانی کردند؛ زیرا نمی دانستند که جای خالی این نیروی کار سختکوش و ارزان را چگونه می توانند تأمین کنند.
همین چندی پیش محمدرضا کلائی؛ شهردار مشهد مقدس اعلام کرد که افغانستانی ها چیزی حدود 15 هزار میلیارد تومان در مشهد سرمایه‌گذاری کرده‌اند. حال این موضوع را تعمیم دهید به سایر شهرهای میزبان مهاجران افغانستانی در ایران که بی شک حجم گسترده‌ای را در برمی‌گیرد. بر این اساس، مایه تعجب است که آقای عراقچی به عنوان یک دیپلمات باهوش و مسؤول، متوجه منافع و رهاوردهای حضور مهاجران برای اقتصاد ایران نیست و صرفا به یکسری آمار بی پایه و فاقد اعتبار علمی، تکیه می کند.
بدون هیچ تردیدی، همین امر بر آمارهای مربوط به هزینه های دانش آموزان و دانشجویان افغان در ایران هم صادق است. با این حال، نمی توان نسبت به لطف و مهربانی ایران و امام خامنه ای درباره گشایش دروازه های مکاتب و دانشگاه های ایران به روی افغان و نیز میزبانی سخاوتمندانه طولانی از آنها چشم پوشی کرد و آن را فراموش نمود.
با این حال، آقای عراقچی به عنوان یک دیپلمات خوب و نه لزوما ریاضی دان خبره، با طرح این مسأله و آمارهای واهی اش، باید متوجه تبعات سنگین سیاسی این موضع گیری باشد؛ زیرا از نظر سیاسی هرگز خردمندانه نیست که برای مبارزه با یک دشمن، دشمنان دیگری هم برای خود خلق کرد! ایران در چنین شرایطی نیاز به دوست و پشتیبان و حامی دارد و چه دوست و پشتیبان و حامی‌ای بهتر از میلیون ها شهروند افغانستانی؛ کسانی که بارها و بارها در طول ۴۰ سال گذشته، این ادعا را ثابت کرده و صداقت و پایمردی شان در حمایت از نظام و آرمان های انقلاب اسلامی ایران را نشان داده اند.
ضمن آنکه آقای عراقچی به عنوان یک دیپلمات حتما متوجه این پرسش عمیق و مهم هست که افغانستانی ها که تا امروز حامی ایران بوده اند، آیا از این پس، قرار است عامل امریکا تلقی شوند و از سوی جمهوری اسلامی ایران، بخشی از نیروی دشمن محسوب شوند؟!
