تاریخ انتشار :يکشنبه ۲۹ ثور ۱۳۹۸ ساعت ۲۰:۳۰
کد مطلب : 185373
منیره یوسف‌زاده؛ سخنگویی که معاون وزیر دفاع شد
تعیین منیره یوسف‌زاده به عنوان معاون وزارت دفاع در امور تعلیمات پرسونل، با موجی از اعتراض‌ها و حمایت‌ها همراه بوده و جنجالی در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده‌است.

خانم یوسف‌زاده 33 ساله است و در رشته‌های علوم سیاسی و اقتصاد تا مقطع لیسانس تحصیل کرده است. او پیش از این به عنوان سخنگوی اداره ارگان‌های محلی، معاون والی کابل و سپس به عنوان رییس برنامه‌های اجتماعی و فرهنگی دفتر ریاست‌جمهوری کار کرده است. این تغییر و تبدیلی‌های خانم یوسف‌زاده در مدت کمتر از یک تا دو سال اتفاق افتاده است.

او دومین زنی است که طی یکسال به بالاترین مقام امنیتی گماشته می‌شود. پارسال، حسنا جلیل معاون وزارت داخله تعیین شد.
 
شاه حسین مرتضوی؛ معاون سخنگوی ارگ ریاست‌جمهوری اعتراض‌ها در برابر گماشتن منیره یوسف‌زاده را"قضاوت‌های" مردانه دانسته و گفته است:"قضاوت شماری از مردان در فضای مجازی شبیه قضاوت مردان خشمگین علیه فرخنده است."

محمدامین احمدی؛ استاد دانشگاه اما گفته‌است:"مشارکت واقعی نیازمند تخصص، تجربه، توان‌مندی و تعهد افراد بوده؛ ولی مشارکت صوری و سمبولیک توجه تخصص، تجربه، توان‌مندی و تعهد افراد نداشته؛ بلکه بیشتر روی تیمی و حامی بودن تمرکز دارد."
 
افزون بر آقای مرتضوی و دیگر سخنگویان و مقام های دولتی، اغلب کسانی که از انتصاب خانم یوسف زاده در سمت معاونت وزارت دفاع ملی در امور آموزش پرسونل دفاع کرده اند، توجیه شان این است که این پست سال ها از سوی درجه داران مسلکی و صاحب منصبان مرد، اداره شد؛ اما وضعیت امنیتی کشور، روز به روز وخیم تر شد. این بار بهتر است به یک زن، چانس داده شود تا او توانایی های خود را در این زمینه به نمایش بگذارد. شاید وضعیت تغییر کرد.
 
پرسش این است که مگر سمت های حساس و استراتژيک امنیتی و نظامی، عرصه آزمون و خطاست که چون مدیران قبلی، ناتوان و ناکارآمد و بی کفایت بودند، این بار باید کسی بر سر کار بیاید که هیچ تخصصی در نظامی گری ندارد و در این زمینه حتی یک روز هم آموزش های مسلکی ندیده است؟
 
به بیان دیگر، ۴۵ هزار سرباز در چهار سال کشته شدند. افزون بر این ۱۵۸ هزار غیر نظامی دیگر هم در نتیجه جنگ ها و انفجارها و کشتارهای هدفمند و... در همین مدت به قتل رسیده اند. آیا با توجه به این حجم سنگین و فاجعه بار هزینه هایی که به دلیل فساد و سوء مدیریت و خویش و قوم‌گرایی و روابط شخصی مدیران و مجریان امر پرداخت شد، بازهم باید با خون و جان سربازان مظلوم این آب و خاک بازی کرد و با انتصاب های سلیقه ای، امر خطیر امنیت و ثبات کشور را به مخاطره انداخت؟
 
از جانب دیگر، از امثال شاه حسین مرتضوی و دیگر ريزه خواران خوان قدرت و دولت، باید پرسید که خانم یوسف زاده براساس کدام نورم اداری و سلسله مراتب مدیریتی، توانسته در عرض کمتر از دوسال اینگونه پله های ارتقای رتبه را طی کند و به یکباره از سخنگویی به معاونت وزارت دفاع برسد؟
 
صرف نظر از اینکه این نحوه ارتقای رتبه حتی در سمت های اداری ملکی و غیر نظامی هم معمول و مشروع و قانونی نیست، در عرصه فعالیت های نظامی و اشغال کرسی حساس و حیاتی معاونت وزارت دفاع در امور آموزش پرسونل، این مهم نیازمند سال ها کار و تلاش و تجربه و آموزش و ایفای وظیفه در رتبه های پایین تر نظامی می باشد؛ کاری که بدون تردید خانم یوسف زاده، هرگز انجام نداده است.
 
در چنین شرایطی از ارباب قدرت باید پرسید که خانم یوسف زاده از کدام پشتوانه قدرتمند و فراتر از قانون، برخوردار است که بدون پشت سر گذاشتن سلسله مراتب اداری در عرصه خدمات ملکی و نظامی، به یکباره به بازوی وزیر دفاع تبدیل شده است؟
 
سمتی که باید از سوی جنرال های کارکشته و پیران پرتجربه عرصه ارتش و نظامی گری، اداره می شد، اینک در اختیار یک دختر ۳۳ ساله قرار گرفته که مدرک لیسانس دارد و از نظامی گری شاید بستن بند پوتین را هم به درستی نیاموخته باشد.
 
از دولت غرق در فساد و سوء‌ مدیریت و زد و بندهای سخیف پشت پرده، انتظار شایسته سالاری و گماشتن افراد در سمت های تخصصی و منطبق با رشته تحصیلی شان نمی رود؛ اما دست کم بیش از این با جان و زندگی جوانان بی گناه و ایثارگر ارتش و پولیس ملی بازی نکنید و از خون آنها برای کامجویی های شخصی و روابط انفرادی تان خرج نکنید. آنها به اندازه کافی دشمنان قسم خورده و خونریز دارند.
https://avapress.com/vdcefn8zxjh8vxi.b9bj.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما