خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: امریکا یکسال پس از خروج خفت بار از افغانستان، یکبار دیگر در حال یافتن راه هایی برای احیای سلطه غیرقانونی خود است. واشنگتن تلاش می کند به کمک رژيم های دست نشانده و سرسپرده در منطقه که به نظامیان متجاوز امریکایی، پایگاه داده اند، تجاوز به حریم هوایی افغانستان به بهانه مبارزه با «تروریزم» را امری قانونی جلوه دهد.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۶ سنبله ۱۴۰۱ ساعت ۱۲:۲۷
کد مطلب : 257744
جو بایدن؛ رییس جمهور امریکا در اولین سالگرد حمله مرگبار سال گذشته در نزدیکی میدان هوایی کابل می گوید که واشنگتن بدون حضور نظامی در افغانستان، فشار بر گروه های «تروریستی» را حفظ می کند.
این در حالی است که مقام های «امارت اسلامی» حضور فعال و موثر گروه های تروریستی در کشور را رد می کنند.
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی «امارت اسلامی» می گوید که در حال حاضر امنیت سرتاسری تحت حاکمیت واحد تامین شده و هیچ خطری کشورهای منطقه و جهان را از افغانستان تهدید نمی کند.
چندی پیش امریکا یک جمله پهپادی را در کابل انجام داد و دو روز بعد از این رخداد، بایدن ادعا کرد که ایمن الظواهری، رهبر القاعده در این حمله کشته شده است.
پس از این رویداد «امارت اسلامی» و امریکا یکدیگر را به نقض توافقنامه دوحه متهم کردند.
این در حالی است که مقام‌های «امارت اسلامی» از حضور رهبر القاعده در افغانستان اظهار بی خبری کرده اند.
با این حال، پس از این رویدادها روند مذاکرات برای آزادسازی دارایی های ملی افغانستان که توسط امریکا مسدود شده، مختل شد و از سوی دیگر، گزارش های متعددی درباره افزایش گشت زنی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی در فضای کشور ما منتشر گردید.
این نشان می دهد که امریکا یکسال پس از خروج خفت بار از افغانستان، یکبار دیگر در حال یافتن راه هایی برای احیای سلطه غیرقانونی خود است. واشنگتن تلاش می کند به کمک رژيم های دست نشانده و سرسپرده در منطقه که به نظامیان متجاوز امریکایی، پایگاه داده اند، تجاوز به حریم هوایی افغانستان به بهانه مبارزه با «تروریزم» را امری قانونی جلوه دهد و آنقدر آن را تکرار کند که به رویدادی عادی و معمولی بدل شود.
واقعیت اما این است که بازگشت امریکا به افغانستان بدون توجه به اینکه به چه صورت باشد، هرگز به نفع صلح و ثبات در کشور ما و منطقه نیست. امریکا در طول ۲۰ سال گذشته در افغانستان حضور داشت؛ اما این حضور، هیچ پیامدی جز فاجعه و ناامنی و بی ثباتی و جنایت و جنگ برای ملت های منطقه و مردم افغانستان نداشت؛ پیامدهایی که همچنان ادامه دارد و هر روز از مردم ما قربانی می گیرد.
حضور ۲۰ ساله امریکا ثابت کرد که برای واشنگتن مبارزه با «تروریزم» هرگز یک اولویت واقعی نبوده و نیست؛ زیرا ارتش امریکا و هم پیمانان آن در ناتو طی دو دهه حضور اشغالگرانه شان در افغانستان، هرگز تلاش نکردند با «تروریزم» مقابله کنند؛ بلکه بالعکس، روابط آنها با رژيم های شناخته شده حامی تروریزم در منطقه روز به روز استحکام و استقرار پیدا کرد و در این میان، تنها مردم افغانستان، بهای سنگین و مرگبار جنگ دروغین امریکا با تروریزم را متحمل شدند؛ همان مردمی که امروزه دارایی های شان از سوی امریکای جنایتکار، مسدود شده تا بخشی از آن به عنوان «غرامت» به قربانیان حملات ۱۱ سپتامبر پرداخت شود؛ اما امریکا و متحدانش حاضر نیستند برای دو دهه تحمیل جنگ و ارتکاب جنایت و تبدیل کشور ما به کانون جنگ های نیابتی و فعالیت بیش از ۲۰ گروه تروریستی به قربانیان واقعی تروریزم یعنی مردم بی دفاع افغانستان، غرامت بپردازند.
درست به همین است که جو بایدن در کمال وقاحت در سالگرد یکی از حمله های آشکارا جنایتکارانه ارتش امریکا بر یک خانه مسکونی در کابل که منجر به کشته شدن ۱۰ غیرنظامی از جمله ۷ کودک معصوم و بی گناه شد، همچنان بر اراده خود برای فشار بر گروه های «تروریستی» تاکید می کند؛ گروه های تروریستی که از نظر ارتش امریکا هیچ فرقی با مردم افغانستان ندارند و اگر در این میان، تنها مردم غیرنظامی هم کشته شدند به دلیل مقابله امریکا با «تروریزم» قابل توجیه است و مشروعیت دارد!
اکنون با وجود اینکه امریکا و ناتو در جنگ افغانستان شکست خورده و به طرز شرم آوری مجبور به ترک کشور شده اند، تروریزم اما هنوز برای امریکا نمرده و همچنان می تواند به عنوان ابزاری برای توجیه سلطه و تجاوز نظامی و حضور و فعالیت جاسوسی امریکا در کشور ما و منطقه مورد استفاده قرار بگیرد.
البته همانگونه که در بالا هم اشاره شد و مقام های طالبان نیز تایید کرده اند، این دولت های تحت سلطه همسایه و رژيم های مزدور منطقه هستند که از طریق تبانی پنهانی با امریکا به واشنگتن امکان می دهند تا با استفاده از خاک، مراکز امنیتی و میدان های هوایی نظامی شان، حریم هوایی افغانستان را نقض کند و حتی اگر اراده کرد مناطق غیرنظامی را بمباران کند.
بنابراین، دولت مستقر در کابل افزون بر اینکه باید یک پیام قدرتمند را درباره پیامدهای ادامه تجاوز نظامی و استخباراتی امریکا بر افغانستان به واشنگتن بفرستد به رژيم های مزدور امریکا در منطقه نیز هشدار دهد که همکاری با امریکا برای تسهیل تجاوز واشنگتن بر افغانستان، نقض صریح و عمدی حاکمیت ملی کشور ما است و بی پاسخ نخواهد ماند.
این در حالی است که مقام های «امارت اسلامی» حضور فعال و موثر گروه های تروریستی در کشور را رد می کنند.
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی «امارت اسلامی» می گوید که در حال حاضر امنیت سرتاسری تحت حاکمیت واحد تامین شده و هیچ خطری کشورهای منطقه و جهان را از افغانستان تهدید نمی کند.
چندی پیش امریکا یک جمله پهپادی را در کابل انجام داد و دو روز بعد از این رخداد، بایدن ادعا کرد که ایمن الظواهری، رهبر القاعده در این حمله کشته شده است.
پس از این رویداد «امارت اسلامی» و امریکا یکدیگر را به نقض توافقنامه دوحه متهم کردند.
این در حالی است که مقام‌های «امارت اسلامی» از حضور رهبر القاعده در افغانستان اظهار بی خبری کرده اند.
با این حال، پس از این رویدادها روند مذاکرات برای آزادسازی دارایی های ملی افغانستان که توسط امریکا مسدود شده، مختل شد و از سوی دیگر، گزارش های متعددی درباره افزایش گشت زنی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی در فضای کشور ما منتشر گردید.
این نشان می دهد که امریکا یکسال پس از خروج خفت بار از افغانستان، یکبار دیگر در حال یافتن راه هایی برای احیای سلطه غیرقانونی خود است. واشنگتن تلاش می کند به کمک رژيم های دست نشانده و سرسپرده در منطقه که به نظامیان متجاوز امریکایی، پایگاه داده اند، تجاوز به حریم هوایی افغانستان به بهانه مبارزه با «تروریزم» را امری قانونی جلوه دهد و آنقدر آن را تکرار کند که به رویدادی عادی و معمولی بدل شود.
واقعیت اما این است که بازگشت امریکا به افغانستان بدون توجه به اینکه به چه صورت باشد، هرگز به نفع صلح و ثبات در کشور ما و منطقه نیست. امریکا در طول ۲۰ سال گذشته در افغانستان حضور داشت؛ اما این حضور، هیچ پیامدی جز فاجعه و ناامنی و بی ثباتی و جنایت و جنگ برای ملت های منطقه و مردم افغانستان نداشت؛ پیامدهایی که همچنان ادامه دارد و هر روز از مردم ما قربانی می گیرد.
حضور ۲۰ ساله امریکا ثابت کرد که برای واشنگتن مبارزه با «تروریزم» هرگز یک اولویت واقعی نبوده و نیست؛ زیرا ارتش امریکا و هم پیمانان آن در ناتو طی دو دهه حضور اشغالگرانه شان در افغانستان، هرگز تلاش نکردند با «تروریزم» مقابله کنند؛ بلکه بالعکس، روابط آنها با رژيم های شناخته شده حامی تروریزم در منطقه روز به روز استحکام و استقرار پیدا کرد و در این میان، تنها مردم افغانستان، بهای سنگین و مرگبار جنگ دروغین امریکا با تروریزم را متحمل شدند؛ همان مردمی که امروزه دارایی های شان از سوی امریکای جنایتکار، مسدود شده تا بخشی از آن به عنوان «غرامت» به قربانیان حملات ۱۱ سپتامبر پرداخت شود؛ اما امریکا و متحدانش حاضر نیستند برای دو دهه تحمیل جنگ و ارتکاب جنایت و تبدیل کشور ما به کانون جنگ های نیابتی و فعالیت بیش از ۲۰ گروه تروریستی به قربانیان واقعی تروریزم یعنی مردم بی دفاع افغانستان، غرامت بپردازند.
درست به همین است که جو بایدن در کمال وقاحت در سالگرد یکی از حمله های آشکارا جنایتکارانه ارتش امریکا بر یک خانه مسکونی در کابل که منجر به کشته شدن ۱۰ غیرنظامی از جمله ۷ کودک معصوم و بی گناه شد، همچنان بر اراده خود برای فشار بر گروه های «تروریستی» تاکید می کند؛ گروه های تروریستی که از نظر ارتش امریکا هیچ فرقی با مردم افغانستان ندارند و اگر در این میان، تنها مردم غیرنظامی هم کشته شدند به دلیل مقابله امریکا با «تروریزم» قابل توجیه است و مشروعیت دارد!
اکنون با وجود اینکه امریکا و ناتو در جنگ افغانستان شکست خورده و به طرز شرم آوری مجبور به ترک کشور شده اند، تروریزم اما هنوز برای امریکا نمرده و همچنان می تواند به عنوان ابزاری برای توجیه سلطه و تجاوز نظامی و حضور و فعالیت جاسوسی امریکا در کشور ما و منطقه مورد استفاده قرار بگیرد.
البته همانگونه که در بالا هم اشاره شد و مقام های طالبان نیز تایید کرده اند، این دولت های تحت سلطه همسایه و رژيم های مزدور منطقه هستند که از طریق تبانی پنهانی با امریکا به واشنگتن امکان می دهند تا با استفاده از خاک، مراکز امنیتی و میدان های هوایی نظامی شان، حریم هوایی افغانستان را نقض کند و حتی اگر اراده کرد مناطق غیرنظامی را بمباران کند.
بنابراین، دولت مستقر در کابل افزون بر اینکه باید یک پیام قدرتمند را درباره پیامدهای ادامه تجاوز نظامی و استخباراتی امریکا بر افغانستان به واشنگتن بفرستد به رژيم های مزدور امریکا در منطقه نیز هشدار دهد که همکاری با امریکا برای تسهیل تجاوز واشنگتن بر افغانستان، نقض صریح و عمدی حاکمیت ملی کشور ما است و بی پاسخ نخواهد ماند.
avapress.com/vdcgtu9xtak9nu4.rpra.html
تگ ها
پربازدیدترین
