دمیتری ژیرینوف، سفیر روسیه در افغانستان/ موزیمی در حومۀ مسکو است ـ «راه یاد بود. ۱۴۱۸ قدم به پیروزی». کسی که از این موزیم دیدن کرده است، عمیقاً تحت چنین تأثیر قرار گرفته است که نمی تواند ابعاد آن جنگ و بهای پیروزی مردمان اتحاد شوروی بر آلمان فاشیستی در ماه می سال ۱۹۴۵ میلادی را درک کند. پی بردن به این امر فقط غیرممکن می باشد. هر کشته و یا زخمی این جنگ سطری در گزارشی و یا در آرشیفی نمی باشد، بلکه درد و رنجی یک تعداد غیرقابل تصور از انسان هایی می باشد که بر علاوۀ ده ها میلیون نفر، توسط فاشیست ها کشته شده، اعدام گردیده و عذاب دیده اند. این موضوع قابل درک نمی باشد.
اما، میلیون ها انسان که اکنون در «جنبش جاودانه ها» در حال مارش می باشند؟ بسیاری ها نه یک عکس و نه دو عکس، بلکه عکس های زیادی را حمل می کنند. این عکس ها، عکس های کسانی اند که پیروزی را در جبهات و در عقب جبهات رقم زده اند. در میدان های نبرد، در شفاخانه ها و در کارخانه ها. این فقط پیروزی ها اند. این نسلی از برندگانی است که خود را برای زندگی کشور، کافۀ مردم و آیندۀ روشن قربانی کردند.
این است قهرمانی و دلاوری. این است انقلاب بزرگ مردم اتحاد شوروی، که با هم و هر یک به طور جداگانه این پیروزی را آفریده است. اما پس از جنگ، قهرمانی صلح آمیز بود. اتحاد شوروی پس از ۱۲ سال اولین قمر فضایی را پرتاب نمود و بعد از ۴ سال اولین فضانورد را به فضاء فرستاد. این هم نمونه دیگری از عظمت و مردانگی مردم اتحاد شوروی.
روز پیروزی ـ واقعی ترین جشن، منتقدان کینه توز و کسانی که تسلیم شدن به ورماخت را ترجیح می دادند، سعی نکردند اثبات کنند، حتی بدون یک شلیک. زیرا که با وجود وحشت و درد، آنها، گذشتگان بزرگ ما پیروز گردیدند. اما جشن پیروزی است. گذشتگان ما ضمن عزاداری برای عزیزان و رفقای شان، از پیروزی خوشحال شدند، و این موضوع برای ما هم مانند آهنگی در چشمان پر از اشک، و اما جشن می باشد. جشن بزرگ، اصلی و مهمترین جشن. جشن مشترک. زیرا کسی در کشور ما نیست که در جنگ نسوخته باشد.
اما، میلیون ها انسان که اکنون در «جنبش جاودانه ها» در حال مارش می باشند؟ بسیاری ها نه یک عکس و نه دو عکس، بلکه عکس های زیادی را حمل می کنند. این عکس ها، عکس های کسانی اند که پیروزی را در جبهات و در عقب جبهات رقم زده اند. در میدان های نبرد، در شفاخانه ها و در کارخانه ها. این فقط پیروزی ها اند. این نسلی از برندگانی است که خود را برای زندگی کشور، کافۀ مردم و آیندۀ روشن قربانی کردند.
این است قهرمانی و دلاوری. این است انقلاب بزرگ مردم اتحاد شوروی، که با هم و هر یک به طور جداگانه این پیروزی را آفریده است. اما پس از جنگ، قهرمانی صلح آمیز بود. اتحاد شوروی پس از ۱۲ سال اولین قمر فضایی را پرتاب نمود و بعد از ۴ سال اولین فضانورد را به فضاء فرستاد. این هم نمونه دیگری از عظمت و مردانگی مردم اتحاد شوروی.
روز پیروزی ـ واقعی ترین جشن، منتقدان کینه توز و کسانی که تسلیم شدن به ورماخت را ترجیح می دادند، سعی نکردند اثبات کنند، حتی بدون یک شلیک. زیرا که با وجود وحشت و درد، آنها، گذشتگان بزرگ ما پیروز گردیدند. اما جشن پیروزی است. گذشتگان ما ضمن عزاداری برای عزیزان و رفقای شان، از پیروزی خوشحال شدند، و این موضوع برای ما هم مانند آهنگی در چشمان پر از اشک، و اما جشن می باشد. جشن بزرگ، اصلی و مهمترین جشن. جشن مشترک. زیرا کسی در کشور ما نیست که در جنگ نسوخته باشد.
