سرازیر شدن دهها میلیارد دالر به نام کمک به افغانستان در این کشور اما هزینه شدن آن برای مواردی همچون استخدام مشاوران خارجی، معنایی جز استعمار ندارد.
برخی از کابرد واژه «استعمارگری» در مورد نحوه عملکرد کشورهای غربی در افغانستان، دلگیر می شوند. آنان دوست دارند از این کشورها با عبارات «همکاران بین المللی، جامعه جهانی، کشورهای عضو ائتلاف و...» یاد کنند.
اما آیا واقعا استعمارگری معنایی جز تسلط بر ارکان تصمیم گیری یک کشور و زیر پا گذاشتن استقلال آن به بهانه آبادانی و بازسازی دارد؛ سلطه ای که حاکمیت ملی یک کشور مستقل را زیر سئوال برده و منجر به بهره برداری ناعادلانه از منابع و فرصت های موجود در آن کشور به نفع بیگانگان گردد؟
هرچند افغانستان از مبارزه با استعمار انگلیس و شوروی سابق کامیاب برآمد اما متأسفانه اکنون در حال غرق شدن در گرداب یک استعمار گسترده و همه جانبه اقتصادی، نظامی و فرهنگی دیگر است.
در بخش اقتصادی در آغازین روزهای پس از سقوط طالبان و به قدرت رسیدن دولت موقت، چنان هیاهویی برای بازسازی افغانستان از سوی کشورهای غربی به راه افتاده بود که برخی باخوشبینی آمیخته به ساده لوحی گمان می کردند که افغانستان از نظر رفاه اقتصادی و اجتماعی به نسخه دیگری از کشورهای اروپایی بدل خواهد شد. اما برخی دیگر که از نظر کمّی شمارشان اندک بود باتوجه به سابقه استعماری کشورهای غربی همواره از فروافتادن افغانستان در دام استعمار نوین بیم می دادند.
باگذشت زمان ثابت شد که نگاه دوم که مبتنی بر حقایق تاریخی و سیره استعماری کشورهای غربی بود بیشتر مقرون به حقیقت است تا نگاه ساده اندیشانه نخستین.
افکار عمومی غرب به این باور است که میلیاردها دالر از مالیات شهروندان غربی به افغانستان وارد شده اما این کشور فقیر با مردمان بی فرهنگ نتوانسته از این خوان پرنعمت بهره لازم را ببرد و بدین جهت همچنان در فقر و بیچارگی به سر می برد. اما غافل از اینکه سیاست دولت های شان چنان استعماری بوده که هرچه از دهن ریخته به دامن افتاده و برای مردم افغانستان از این همه هیاهو چیزی جز آه و افسوس باقی نمانده است.
به تصریح رئیس جمهور کرزی از تمام کمک های ارائه شده به افغانستان تنها 20 درصد آن از سوی دولت افغانستان هزینه شده و باقیمانده تماما به صورت مستقیم از سوی خود کشورهای کمک دهنده به نام بازسازی و نوسازی به مصرف رسیده و بیشتر این هزینه ها از طریق معاشات نجومی کارمندان خارجی به دولت های مربوطه بازگشته است.
نمونه دیگر این نوع رفتار استعماری استخدام مشاورین خارجی در تمام نهادهای دولت افغانستان و سلطه آنها بر تصمیم گیری هایی است که هرگز راه فلاح و رستگاری را برای مردم افغانستان نمی گشاید.
براساس آخرین اسناد نشر شده از سوی رسانه ها در ده سال گذشته 8 میلیارد دالر برای استخدام مشاوران خارجی در دولت افغانستان هزینه شده است.
اکنون نزدیک به 5 هزار مشاور خارجی در نهادهای مختلف دولت افغانستان مشغول اند. تنها وزارت داخله 500 مشاور خارجی دارد.
برخی از این مشاوران تاکنون رقم بالغ بر یک میلیون دالر از دولت افغانستان حقوق دریافت کرده اند در حالی که در حال حاضر 9 میلیون افغانستان که 36 فیصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند زیر خط فقر به سر می برند.
سرازیر شدن دهها میلیارد دالر به نام کمک به افغانستان در این کشور اما هزینه شدن آن برای مواردی همچون استخدام مشاوران خارجی، معنایی جز استعمار ندارد. این نمونه کوچک مشتی است نمونه خروار از مصادیق بی شمار عدم صداقت کشورهای غربی در کمک و بازسازی افغانستان.
خوی استعمار جز این نیست و هر انتظاری دیگری از آنان نابجاست اما جای بسی تأسف است که خود افغان ها در این مسیر یاریگر آنان شده و به نام های گوناگون انعقاد پیمان استراتژیک و... برای آنان مسیر سلطه دایمی آنان بر مقدرات کشور ما را هموار می کنند.
استخدام مشاوران خارجی به عنوان نمونه ای از استعمار اقتصادی ذکر شد اما همین نسخه در بخش های نظامی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نیز به شدت از سوی آنان پیگیری می شود و اگر نخبگان کشور و آنانی که دل شان برای فرهنگ و ارزش های ملی و اسلامی این دیار می طپد، به خود نیایند افغانستان در سالهای نه چندان دور به کشوری تهی از فرهنگ خودی، آغشته به فرهنگ بیگانه و غوطه ور در فقر همه جانبه تبدیل شده و سرانجام راهی به جز افتادن در دامن استعمار نمی یابد.
نویسنده: اجمل عظیمی
اما آیا واقعا استعمارگری معنایی جز تسلط بر ارکان تصمیم گیری یک کشور و زیر پا گذاشتن استقلال آن به بهانه آبادانی و بازسازی دارد؛ سلطه ای که حاکمیت ملی یک کشور مستقل را زیر سئوال برده و منجر به بهره برداری ناعادلانه از منابع و فرصت های موجود در آن کشور به نفع بیگانگان گردد؟
هرچند افغانستان از مبارزه با استعمار انگلیس و شوروی سابق کامیاب برآمد اما متأسفانه اکنون در حال غرق شدن در گرداب یک استعمار گسترده و همه جانبه اقتصادی، نظامی و فرهنگی دیگر است.
در بخش اقتصادی در آغازین روزهای پس از سقوط طالبان و به قدرت رسیدن دولت موقت، چنان هیاهویی برای بازسازی افغانستان از سوی کشورهای غربی به راه افتاده بود که برخی باخوشبینی آمیخته به ساده لوحی گمان می کردند که افغانستان از نظر رفاه اقتصادی و اجتماعی به نسخه دیگری از کشورهای اروپایی بدل خواهد شد. اما برخی دیگر که از نظر کمّی شمارشان اندک بود باتوجه به سابقه استعماری کشورهای غربی همواره از فروافتادن افغانستان در دام استعمار نوین بیم می دادند.
باگذشت زمان ثابت شد که نگاه دوم که مبتنی بر حقایق تاریخی و سیره استعماری کشورهای غربی بود بیشتر مقرون به حقیقت است تا نگاه ساده اندیشانه نخستین.
افکار عمومی غرب به این باور است که میلیاردها دالر از مالیات شهروندان غربی به افغانستان وارد شده اما این کشور فقیر با مردمان بی فرهنگ نتوانسته از این خوان پرنعمت بهره لازم را ببرد و بدین جهت همچنان در فقر و بیچارگی به سر می برد. اما غافل از اینکه سیاست دولت های شان چنان استعماری بوده که هرچه از دهن ریخته به دامن افتاده و برای مردم افغانستان از این همه هیاهو چیزی جز آه و افسوس باقی نمانده است.
به تصریح رئیس جمهور کرزی از تمام کمک های ارائه شده به افغانستان تنها 20 درصد آن از سوی دولت افغانستان هزینه شده و باقیمانده تماما به صورت مستقیم از سوی خود کشورهای کمک دهنده به نام بازسازی و نوسازی به مصرف رسیده و بیشتر این هزینه ها از طریق معاشات نجومی کارمندان خارجی به دولت های مربوطه بازگشته است.
نمونه دیگر این نوع رفتار استعماری استخدام مشاورین خارجی در تمام نهادهای دولت افغانستان و سلطه آنها بر تصمیم گیری هایی است که هرگز راه فلاح و رستگاری را برای مردم افغانستان نمی گشاید.
براساس آخرین اسناد نشر شده از سوی رسانه ها در ده سال گذشته 8 میلیارد دالر برای استخدام مشاوران خارجی در دولت افغانستان هزینه شده است.
اکنون نزدیک به 5 هزار مشاور خارجی در نهادهای مختلف دولت افغانستان مشغول اند. تنها وزارت داخله 500 مشاور خارجی دارد.
برخی از این مشاوران تاکنون رقم بالغ بر یک میلیون دالر از دولت افغانستان حقوق دریافت کرده اند در حالی که در حال حاضر 9 میلیون افغانستان که 36 فیصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند زیر خط فقر به سر می برند.
سرازیر شدن دهها میلیارد دالر به نام کمک به افغانستان در این کشور اما هزینه شدن آن برای مواردی همچون استخدام مشاوران خارجی، معنایی جز استعمار ندارد. این نمونه کوچک مشتی است نمونه خروار از مصادیق بی شمار عدم صداقت کشورهای غربی در کمک و بازسازی افغانستان.
خوی استعمار جز این نیست و هر انتظاری دیگری از آنان نابجاست اما جای بسی تأسف است که خود افغان ها در این مسیر یاریگر آنان شده و به نام های گوناگون انعقاد پیمان استراتژیک و... برای آنان مسیر سلطه دایمی آنان بر مقدرات کشور ما را هموار می کنند.
استخدام مشاوران خارجی به عنوان نمونه ای از استعمار اقتصادی ذکر شد اما همین نسخه در بخش های نظامی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نیز به شدت از سوی آنان پیگیری می شود و اگر نخبگان کشور و آنانی که دل شان برای فرهنگ و ارزش های ملی و اسلامی این دیار می طپد، به خود نیایند افغانستان در سالهای نه چندان دور به کشوری تهی از فرهنگ خودی، آغشته به فرهنگ بیگانه و غوطه ور در فقر همه جانبه تبدیل شده و سرانجام راهی به جز افتادن در دامن استعمار نمی یابد.
نویسنده: اجمل عظیمی
منبع : خبرگزاری آوا - کابل
avapress.com/vdcf1edm.w6d1cagiiw.html
پربازدیدترین
مطالب مرتبط
[۱۴ میزان ۱۳۹۵] 
[۳ میزان ۱۳۹۸] 
[۱۱ حوت ۱۳۹۰] 
