امام سجاد(ع) می فرمایند:خداوند تبارک و تعالی، به سبب انسان هایی که در عرفات وقوف کرده اند بر فرشتگان مباهات می کند.امام سجاد(ع) در روز عرفه از خداوند خواستند تا ظهورامام زمان(عج) را برای یاری دینش،برپایی فرمانش و پاکیزه ساختن زمین از آلودگی ها برساند
نهم ذی الحجه روز عرفه است، روزی که حجاج از شهر مکه به صحرای عرفات می روند و در آنجا به راز و نیاز با معبود می پردازند و پس از آن به طرف سرزمین مشعرالحرام حرکت می کنند تا در روز عید قربان در سرزمین منا باشند.
سرزمین عرفات جلگه ای وسیع، خشک و مواج از ماسه های نرم ساحلی که در دامنه ی کوه جبل الرحمه، در ۲۴ کیلومتری جنوب شرق مکه، در فاصله ی میان «ثَویَه»، «عُرَنَه»، «نَمِرَه» تا ذی المجاز و به طول ۱۲ کیلومتر و عرض ۶.۵ کیلومتر واقع شده است.
وقوف یکی از رکن های اصلی حج به شمار می رود. توقف در صحرای عرفه فرصت شناخت خود و یافتن معرفت نسبت به پروردگار است، توقفی که آغاز حرکتی بزرگ در مسیر زندگی انسان محسوب می شود. آنگاه که بشر با نجواهای عارفانه ی خود و توبه های عاجزانه اش به پیشگاه الهی، زنگارهای گناه و آلودگی را از قلبش می زداید تا به معبودش نزدیک تر شود.
هنگامه ای که مسلمانان به دور از هر آلایشی و با لباس هایی سفید و ساده راهی سرزمین وحی می شوند، با امید به بخشش خالق بی همتا، بر این صحرای سوزان گام می نهند و نادم و پشیمان، با اعتراف به گناهان خود در پیشگاه احدیت، تقاضای توبه می کنند و این اشک ها سبب مباهات خداوند نزد فرشتگان می شود.
امام سجاد(ع) در این باره می فرمایند: خداوند، تبارک و تعالی، به سبب انسان هایی که در عرفات وقوف کرده اند بر فرشتگان مباهات می کند. امام سجاد(ع) در روز عرفه از خداوند خواستند تا ظهورامام زمان(عج) را برای یاری دینش، برپایی فرمانش و پاکیزه ساختن زمین از آلودگی ها برساند.
امام زین العابدین(ع) در روز عرفه، ضمن دعا برای نصرت و یاری و محافظت امام زمان(عج) به درگاه الهی اینگونه عرضه داشتند: بارالها! پس ولی خود را به شکر آنچه بر او نعمت دادهای الهام بخش و ما را نیز به سپاسگزاری نعمت وجود او توفیق ده و او را از جانب خود سلطنتی یاری دهنده عطا فرما و درهای پیروزی را به آسانی بر وی بگشا و او را به نیرومندترین تکیه گاه خود مدد ده و پشت گرم ساز و بازویش را نیرو بخش و به چشم عنایت منظورش دار و به نگهداری خود حمایتش کن و با فرشتگانت او را یاری کن.
حضرت سید الساجدین(ع) درباره لزوم وجود امام در هر زمان و اطاعت مطلق از امر و نهی او در دعای ۴۷ صحیفه سجادیه اینگونه به درگاه الهی عرضه داشتند: بارالها! تو در هر زمان دین خود را بوسیله امامی تایید فرمودهای که او را برای بندگانت به عنوان پرچم برپا داشته ای، پس از آنکه پیمان او را به پیمان خود پیوسته و او را وسیله خشنودی خود ساخته ای و طاعتش را واجب کرده و از نافرمانی اش بیم داده ای و به اطاعت فرمانش و باز ایستادن در برابر نهیش و سبقت نگرفتن بر او و عقب نماندن از او فرمان دادهای! پس او نگهدارنده پناهندگان و پناهگاه مومنان و دستاویز متمسکان و جمال و عظمت جهانیان است.
علی بن الحسین(ع) سپس افزودند: به وسیله او آنچه از نشانه های دینت توسط ستمگران از بین رفته را زنده ساز و زنگ جور (ستمگران) را از طریق خویش بزدای و سختی و ناهمواری را بوسیله او از راه خویش برطرف کن و منحرفین از صراط (مستقیم) خود را توسط او از میان بردار و آنانی را که قصد کج ساختن راه تو را دارند هلاک کن.
امام سجاد(ع) در بیان اوصاف یاران حضرت ولی عصر(عج) فرمودند: بارالها! رحمت فرست بر دوستان ایشان که معترف به مقام آنها، و تابع راه آنان و پیرو آثار آنهایند، منتظر روزگار(دولت) آنها و چشم دوخته به راهشان میباشند.
آن حضرت، درباره دستاوردهای دوران ظهور این گونه دعا کردند: خدایا! بوسیله او زمین را پر از عدل و داد کن، چنانکه از ستم و جور پر گشته است و بوسیله او بر فقرای مسلمین و یتیمان و بی سرپرستان و از کار افتادگانشان منت گذار و مرا از برگزیدگان دوستان و شیعیانش، و شدیدترین آنها نسبت به او از نظر محبت، و مطیع ترین شان در فرمانبری قرار ده.
همچنین آن حضرت، شهادت در پیشگاه ولی عصر(عج) را آرزو کرده و می فرمایند: خدایا شهادت در پیشگاه او را روزی من گردان، تا تو را در حالیکه از من راضی هستی ملاقات کنم.
امام سجاد(ع) در این دعا از کم بودن یاران امام زمان و فراگیری فتنه ها شکوه کرده و به درگاه الهی عرضه داشتند: پروردگارا! شکایت می کنم از نبود پیغمبرمان و کمی یارانمان و فراوانی دشمنان و سختی زمانه و روزگار بر ما و وقوع فتنه ها برای ما و پشتیبانی مردم علیه ما. خدایا بر محمّد و آل محمد درود فرست و با گشایشی از جانب خودت و با یاری و حقی که آن را آشکار می سازی، این مشکلات را بگشا.
آنگاه حضرت، ظهور حجت بن الحسن(عج) را از خداوند خواسته و عرضه داشتند: خدایا قائم آل محمد(ص) را برای یاری دینت و اظهار برهانت و برپایی فرمانت و پاکیزه ساختن زمینت از آلودگی های آن، بر انگیز و ظهورش را برسان.
روز عرفه پروردگار جهانیان درهای رحمت و بخشش خویش را مانند همیشه بر بندگانش می گشاید تا آنها با بازگشت به فطرت و ذات پاکشان، شیطان نفس را از خود برانند و در دریای بیکران رحمت پروردگار، غباری را که در مرور زمان بر اثر غفلت بر قلبشان نشسته، بشویند و پاک و سبکبال به طرف کعبه الهی پرواز کنند و چون کبوتران عاشق بر گرد حرم دوست، طواف عشق به جای آورند.
اعمال و عبادت هایی که در روز عرفه به انجام آنها سفارش شده است عبارتند از: غسل، احیا، نماز، عبادت، خواندن زیارت و دعای عرفه امام حسین (ع)، اعتراف و اقرار به گناهان و دعا.
از دیگر اعمال این روز خواندن ۲ رکعت نماز است که در رکعت نخست حمد و سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره کافرون خوانده و چهار رکعت نماز که در هر رکعت پس از حمد، ۵۰ مرتبه سوره توحید قرائت می شود.
روز عرفه؛ فقط ویژه ی حجاج و مسافران کعبه دوست نیست بلکه همه ی مومنان و پارسایان در سراسر این گیتی پهناور در این روز دست به دعا بر می دارند و از یگانه هستی طلب بخشش می کنند.
منبع: شبکه خبری ایران
نهم ذی الحجه روز عرفه است، روزی که حجاج از شهر مکه به صحرای عرفات می روند و در آنجا به راز و نیاز با معبود می پردازند و پس از آن به طرف سرزمین مشعرالحرام حرکت می کنند تا در روز عید قربان در سرزمین منا باشند.
سرزمین عرفات جلگه ای وسیع، خشک و مواج از ماسه های نرم ساحلی که در دامنه ی کوه جبل الرحمه، در ۲۴ کیلومتری جنوب شرق مکه، در فاصله ی میان «ثَویَه»، «عُرَنَه»، «نَمِرَه» تا ذی المجاز و به طول ۱۲ کیلومتر و عرض ۶.۵ کیلومتر واقع شده است.
وقوف یکی از رکن های اصلی حج به شمار می رود. توقف در صحرای عرفه فرصت شناخت خود و یافتن معرفت نسبت به پروردگار است، توقفی که آغاز حرکتی بزرگ در مسیر زندگی انسان محسوب می شود. آنگاه که بشر با نجواهای عارفانه ی خود و توبه های عاجزانه اش به پیشگاه الهی، زنگارهای گناه و آلودگی را از قلبش می زداید تا به معبودش نزدیک تر شود.
هنگامه ای که مسلمانان به دور از هر آلایشی و با لباس هایی سفید و ساده راهی سرزمین وحی می شوند، با امید به بخشش خالق بی همتا، بر این صحرای سوزان گام می نهند و نادم و پشیمان، با اعتراف به گناهان خود در پیشگاه احدیت، تقاضای توبه می کنند و این اشک ها سبب مباهات خداوند نزد فرشتگان می شود.
امام سجاد(ع) در این باره می فرمایند: خداوند، تبارک و تعالی، به سبب انسان هایی که در عرفات وقوف کرده اند بر فرشتگان مباهات می کند. امام سجاد(ع) در روز عرفه از خداوند خواستند تا ظهورامام زمان(عج) را برای یاری دینش، برپایی فرمانش و پاکیزه ساختن زمین از آلودگی ها برساند.
امام زین العابدین(ع) در روز عرفه، ضمن دعا برای نصرت و یاری و محافظت امام زمان(عج) به درگاه الهی اینگونه عرضه داشتند: بارالها! پس ولی خود را به شکر آنچه بر او نعمت دادهای الهام بخش و ما را نیز به سپاسگزاری نعمت وجود او توفیق ده و او را از جانب خود سلطنتی یاری دهنده عطا فرما و درهای پیروزی را به آسانی بر وی بگشا و او را به نیرومندترین تکیه گاه خود مدد ده و پشت گرم ساز و بازویش را نیرو بخش و به چشم عنایت منظورش دار و به نگهداری خود حمایتش کن و با فرشتگانت او را یاری کن.
حضرت سید الساجدین(ع) درباره لزوم وجود امام در هر زمان و اطاعت مطلق از امر و نهی او در دعای ۴۷ صحیفه سجادیه اینگونه به درگاه الهی عرضه داشتند: بارالها! تو در هر زمان دین خود را بوسیله امامی تایید فرمودهای که او را برای بندگانت به عنوان پرچم برپا داشته ای، پس از آنکه پیمان او را به پیمان خود پیوسته و او را وسیله خشنودی خود ساخته ای و طاعتش را واجب کرده و از نافرمانی اش بیم داده ای و به اطاعت فرمانش و باز ایستادن در برابر نهیش و سبقت نگرفتن بر او و عقب نماندن از او فرمان دادهای! پس او نگهدارنده پناهندگان و پناهگاه مومنان و دستاویز متمسکان و جمال و عظمت جهانیان است.
علی بن الحسین(ع) سپس افزودند: به وسیله او آنچه از نشانه های دینت توسط ستمگران از بین رفته را زنده ساز و زنگ جور (ستمگران) را از طریق خویش بزدای و سختی و ناهمواری را بوسیله او از راه خویش برطرف کن و منحرفین از صراط (مستقیم) خود را توسط او از میان بردار و آنانی را که قصد کج ساختن راه تو را دارند هلاک کن.
امام سجاد(ع) در بیان اوصاف یاران حضرت ولی عصر(عج) فرمودند: بارالها! رحمت فرست بر دوستان ایشان که معترف به مقام آنها، و تابع راه آنان و پیرو آثار آنهایند، منتظر روزگار(دولت) آنها و چشم دوخته به راهشان میباشند.
آن حضرت، درباره دستاوردهای دوران ظهور این گونه دعا کردند: خدایا! بوسیله او زمین را پر از عدل و داد کن، چنانکه از ستم و جور پر گشته است و بوسیله او بر فقرای مسلمین و یتیمان و بی سرپرستان و از کار افتادگانشان منت گذار و مرا از برگزیدگان دوستان و شیعیانش، و شدیدترین آنها نسبت به او از نظر محبت، و مطیع ترین شان در فرمانبری قرار ده.
همچنین آن حضرت، شهادت در پیشگاه ولی عصر(عج) را آرزو کرده و می فرمایند: خدایا شهادت در پیشگاه او را روزی من گردان، تا تو را در حالیکه از من راضی هستی ملاقات کنم.
امام سجاد(ع) در این دعا از کم بودن یاران امام زمان و فراگیری فتنه ها شکوه کرده و به درگاه الهی عرضه داشتند: پروردگارا! شکایت می کنم از نبود پیغمبرمان و کمی یارانمان و فراوانی دشمنان و سختی زمانه و روزگار بر ما و وقوع فتنه ها برای ما و پشتیبانی مردم علیه ما. خدایا بر محمّد و آل محمد درود فرست و با گشایشی از جانب خودت و با یاری و حقی که آن را آشکار می سازی، این مشکلات را بگشا.
آنگاه حضرت، ظهور حجت بن الحسن(عج) را از خداوند خواسته و عرضه داشتند: خدایا قائم آل محمد(ص) را برای یاری دینت و اظهار برهانت و برپایی فرمانت و پاکیزه ساختن زمینت از آلودگی های آن، بر انگیز و ظهورش را برسان.
روز عرفه پروردگار جهانیان درهای رحمت و بخشش خویش را مانند همیشه بر بندگانش می گشاید تا آنها با بازگشت به فطرت و ذات پاکشان، شیطان نفس را از خود برانند و در دریای بیکران رحمت پروردگار، غباری را که در مرور زمان بر اثر غفلت بر قلبشان نشسته، بشویند و پاک و سبکبال به طرف کعبه الهی پرواز کنند و چون کبوتران عاشق بر گرد حرم دوست، طواف عشق به جای آورند.
اعمال و عبادت هایی که در روز عرفه به انجام آنها سفارش شده است عبارتند از: غسل، احیا، نماز، عبادت، خواندن زیارت و دعای عرفه امام حسین (ع)، اعتراف و اقرار به گناهان و دعا.
از دیگر اعمال این روز خواندن ۲ رکعت نماز است که در رکعت نخست حمد و سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره کافرون خوانده و چهار رکعت نماز که در هر رکعت پس از حمد، ۵۰ مرتبه سوره توحید قرائت می شود.
روز عرفه؛ فقط ویژه ی حجاج و مسافران کعبه دوست نیست بلکه همه ی مومنان و پارسایان در سراسر این گیتی پهناور در این روز دست به دعا بر می دارند و از یگانه هستی طلب بخشش می کنند.
منبع: شبکه خبری ایران
