حدود چهار دهه متوالی است که مردم زجر کشیده کشور با انواع و اقسام گرفتاری ها و دغدغه های روحی و ذهنی مبتلا بوده و گویا این شب ظلمانی و تاریک در سرنوشت محتوم این ملت، سحر و پایانی ندارد.
اگر چه مردم محروم افغانستان، از بدو تشکیل و جدایی این آب و خاک از پیکره واحد خراسان بزرگ، به وسیله استعمار پیر بریتانیا، همواره دستخوش خیانت و ستم حاکمان و رهبران جاه طلب و خوش گذران بوده اند و می توان گفت که در بیشتری از دوره های مختلف تاریخ این سامان، اکثریتی از مردم کشور، بویی از خیر و عافیت را حس نکرده و طعمی از آسایش و رفاه را نچشیده اند.
اما سنگ تهداب گرفتاری ها و شکنجه شدنهای جسمی و روحی و ذهنی این ملت زمانی گذاشته شد، که سران وقت اتحاد جماهیر شوروی، با یک محاسبه و خلط فاحش سیاسی، نخست به وسیله عوامل خلقی و پرچمی خویش، دست به کودتا در افغانستان زده و به دنبال آن، این کشور اسلامی را در اشغال خویش درآوردند.
با اشغال افغانستان توسط ارتش شوراها، شاخکهای سران کاخ سفید و سایر اعضای پیمان ناتو، فعال شد؛ به گونه ای که بلافاصه بعد از اشغال و با حمایت و پشتیبانی برخی از جنگجویان و مجاهدان افغان، در صدد ضربه زدن به رقیب دیرینه خویش، یعنی اتحاد جماهیر شوروی برآمدند.
نتیجه این کشمکشها و رقابت دو غول قدرت و استعمار در افغانستان، سیلی از ویرانی ها، کشته ها و زخمی و معلول و معیوبهایی بود که در کشوری به نام افغانستان، به راه افتاد. در آن وانفسای دردناک، هر دولت و کشور و گروهی، به سهم خویش افغان می کشت و خانه و کاشانه های گلی و محقر آنان را با خاک یکسان می کرد!.
اما در این میان، سهم روسها و عوامل مزدور داخلی آنان، زیر نام دو حزب منفور خلق و پرچم، در کشتار و معیوب و معلول ساختن مردم بی دفاع و بی گناه افغانستان، از همه اطراف در گیر در جنگ افغانستان، بیشتر و مخوف تر بود.
روسها با مشوره اعضای دو حزب خلق و پرچم که بیشتر جوانان بی تجربه و دین گریزی بودند، در بدو ورود اشغالگرانه شان به افغانستان، دچار اشتباهات و خبطهای جبران ناپذیری شدند که عمده آن خطاهای سیاسی و روانشناختی، تقابل کودکانه و جنون وار آنان با دین و آموزه های مذهبی مردم افغانستان بود.
عنصری وابسته و سرسپرده ای به نام "حفیظ الله امین" با پشتگرمی به ۱۰۰ هزار نیروی مجهز روسها، در یک اقدام جاهلانه و جنون زده، حدود هزاران تن از علما و روحانیت و افغان های با وجاهت و محصلان دانشگاه ها و مردم عادی را با اتهامات واهی و نامعقول، به زندان های کابل و سایر ولایات کشور منتقل و بسیاری از آن مظلومان را در همان سه دهه پیش به شهادت رساند.
بر اساس اظهارات بسیاری از شاهدان عینی که خود به گونه ای توانسته بودند از کشتارگاه های مخوف و جهنمی کمونیستها و عوامل افغان آنها جان به سلامت ببرند، خلقی ها و پرچمی های بی رحم و برده بیگانه، به زندانبانان و نیروهای مسلح که آنان نیز از خود شان بودند، دستور می دادند تا افراد بی گناه را پس از دستگیری، به صف کنند و پس از آنکه بر همه ی آنان با اسلحه گرم شلیک می کردند، کشته و غیر کشته شدگان را در گودالهای بزرگ و عمیقی، سرازیر کرده و بر روی آنها با بلدوزر خاک می رختند و بعد برای آنکه مطئمن شوند که کسی زنده نمانده، چند بار بلدوزر را بر روی آنها حرکت می دادند!.
اگر چه روشنفکران آنان و پس از گذشت چندین دهه، ادعا می کنند که "حفیظ الله امین" نفوذی غرب بوده و برای بدنام کردن دولت دموکراتیک وقت افغانستان، دست به آن اقدامات ضد بشری می زد؛ اما این ادعا با عملکرد روسها و عوامل داخلی آنها در سایر ولایات افغانستان و نیز با عملکرد مارکسیستها و نوکران بومی آنها در برخی از کشورهای دیگر، رد می شود.
اساساً این سیاست و پالیسی اصلی مارکسیستها در هر کشوری را تشکیل می داد که به محض ورود و اشغال آن سرزمین، با کشتار و ارعاب و تهدید، از مردم آن کشورها زهر چشم می گرفتند و با همین شیوه دیکتاتورانه، غیر انسانی، و خلاف طبیعت انسانها، بیش از هفتاد سال بر گرده ملتها و در نیمی از این کره خاکی، حکومت کردند.
تاریخچه ورود ابرقدرت شرق در کشورهایی چون تاجیکستان، گرجستان، آذربایجان، قزاقستان، و تقریباً تمامی کشورهای بلوک شرق و عضو پیمانِ "ورشو"، همگی بر اتخاذ یک چنین روش غیر انسانی به وسیله تیکه داران حقوق کارگر و توده، گواهی می دهند.
اگر چه ویرانی ها، ظلمها و کشتارهای بی رحمانه و غیر مسئولانه ای که در دوران جنگهای داخلی و زمان طالبان و پس از آن و تا امروز و با حضور خارجی ها در افغانستان وجود و ادامه داشته، در واقع اجحاف و ستم کمونیستها و عوامل داخلی آنها را از یادها برده و به نوعی، روی آنان را سفید کرده؛ اما این واقعیتهای تلخ، هرگز نباید موجب شود تا جهاد مقدس و باشکوه مردم مجاهد افغانستان با جنگها و کشمکشهای قدرت خواهانه و ظالمانه کمونیستهای سابق و امپریالیستهای کنونی در کشور و جهان، یکی پنداشته شده و هر دهن ناشسته و یاوه گویی، جهاد قهرمانانه و کم نظیر ملت غیور افغانستان را زیر پرسش های موهوم و هدفمند ببرد.
ضمن گرامی داشت از یاد روز شهیدان مظلوم و گمنام شهدای وطن در دوران اشغال افغانستان به وسیله شوروی سابق، به روح بلند و آسمان پیمای هر یک از شهدای والامقام، تحسین و درود نثار می کنیم.
اگر چه مردم محروم افغانستان، از بدو تشکیل و جدایی این آب و خاک از پیکره واحد خراسان بزرگ، به وسیله استعمار پیر بریتانیا، همواره دستخوش خیانت و ستم حاکمان و رهبران جاه طلب و خوش گذران بوده اند و می توان گفت که در بیشتری از دوره های مختلف تاریخ این سامان، اکثریتی از مردم کشور، بویی از خیر و عافیت را حس نکرده و طعمی از آسایش و رفاه را نچشیده اند.
اما سنگ تهداب گرفتاری ها و شکنجه شدنهای جسمی و روحی و ذهنی این ملت زمانی گذاشته شد، که سران وقت اتحاد جماهیر شوروی، با یک محاسبه و خلط فاحش سیاسی، نخست به وسیله عوامل خلقی و پرچمی خویش، دست به کودتا در افغانستان زده و به دنبال آن، این کشور اسلامی را در اشغال خویش درآوردند.
با اشغال افغانستان توسط ارتش شوراها، شاخکهای سران کاخ سفید و سایر اعضای پیمان ناتو، فعال شد؛ به گونه ای که بلافاصه بعد از اشغال و با حمایت و پشتیبانی برخی از جنگجویان و مجاهدان افغان، در صدد ضربه زدن به رقیب دیرینه خویش، یعنی اتحاد جماهیر شوروی برآمدند.
نتیجه این کشمکشها و رقابت دو غول قدرت و استعمار در افغانستان، سیلی از ویرانی ها، کشته ها و زخمی و معلول و معیوبهایی بود که در کشوری به نام افغانستان، به راه افتاد. در آن وانفسای دردناک، هر دولت و کشور و گروهی، به سهم خویش افغان می کشت و خانه و کاشانه های گلی و محقر آنان را با خاک یکسان می کرد!.
اما در این میان، سهم روسها و عوامل مزدور داخلی آنان، زیر نام دو حزب منفور خلق و پرچم، در کشتار و معیوب و معلول ساختن مردم بی دفاع و بی گناه افغانستان، از همه اطراف در گیر در جنگ افغانستان، بیشتر و مخوف تر بود.
روسها با مشوره اعضای دو حزب خلق و پرچم که بیشتر جوانان بی تجربه و دین گریزی بودند، در بدو ورود اشغالگرانه شان به افغانستان، دچار اشتباهات و خبطهای جبران ناپذیری شدند که عمده آن خطاهای سیاسی و روانشناختی، تقابل کودکانه و جنون وار آنان با دین و آموزه های مذهبی مردم افغانستان بود.
عنصری وابسته و سرسپرده ای به نام "حفیظ الله امین" با پشتگرمی به ۱۰۰ هزار نیروی مجهز روسها، در یک اقدام جاهلانه و جنون زده، حدود هزاران تن از علما و روحانیت و افغان های با وجاهت و محصلان دانشگاه ها و مردم عادی را با اتهامات واهی و نامعقول، به زندان های کابل و سایر ولایات کشور منتقل و بسیاری از آن مظلومان را در همان سه دهه پیش به شهادت رساند.
بر اساس اظهارات بسیاری از شاهدان عینی که خود به گونه ای توانسته بودند از کشتارگاه های مخوف و جهنمی کمونیستها و عوامل افغان آنها جان به سلامت ببرند، خلقی ها و پرچمی های بی رحم و برده بیگانه، به زندانبانان و نیروهای مسلح که آنان نیز از خود شان بودند، دستور می دادند تا افراد بی گناه را پس از دستگیری، به صف کنند و پس از آنکه بر همه ی آنان با اسلحه گرم شلیک می کردند، کشته و غیر کشته شدگان را در گودالهای بزرگ و عمیقی، سرازیر کرده و بر روی آنها با بلدوزر خاک می رختند و بعد برای آنکه مطئمن شوند که کسی زنده نمانده، چند بار بلدوزر را بر روی آنها حرکت می دادند!.
اگر چه روشنفکران آنان و پس از گذشت چندین دهه، ادعا می کنند که "حفیظ الله امین" نفوذی غرب بوده و برای بدنام کردن دولت دموکراتیک وقت افغانستان، دست به آن اقدامات ضد بشری می زد؛ اما این ادعا با عملکرد روسها و عوامل داخلی آنها در سایر ولایات افغانستان و نیز با عملکرد مارکسیستها و نوکران بومی آنها در برخی از کشورهای دیگر، رد می شود.
اساساً این سیاست و پالیسی اصلی مارکسیستها در هر کشوری را تشکیل می داد که به محض ورود و اشغال آن سرزمین، با کشتار و ارعاب و تهدید، از مردم آن کشورها زهر چشم می گرفتند و با همین شیوه دیکتاتورانه، غیر انسانی، و خلاف طبیعت انسانها، بیش از هفتاد سال بر گرده ملتها و در نیمی از این کره خاکی، حکومت کردند.
تاریخچه ورود ابرقدرت شرق در کشورهایی چون تاجیکستان، گرجستان، آذربایجان، قزاقستان، و تقریباً تمامی کشورهای بلوک شرق و عضو پیمانِ "ورشو"، همگی بر اتخاذ یک چنین روش غیر انسانی به وسیله تیکه داران حقوق کارگر و توده، گواهی می دهند.
اگر چه ویرانی ها، ظلمها و کشتارهای بی رحمانه و غیر مسئولانه ای که در دوران جنگهای داخلی و زمان طالبان و پس از آن و تا امروز و با حضور خارجی ها در افغانستان وجود و ادامه داشته، در واقع اجحاف و ستم کمونیستها و عوامل داخلی آنها را از یادها برده و به نوعی، روی آنان را سفید کرده؛ اما این واقعیتهای تلخ، هرگز نباید موجب شود تا جهاد مقدس و باشکوه مردم مجاهد افغانستان با جنگها و کشمکشهای قدرت خواهانه و ظالمانه کمونیستهای سابق و امپریالیستهای کنونی در کشور و جهان، یکی پنداشته شده و هر دهن ناشسته و یاوه گویی، جهاد قهرمانانه و کم نظیر ملت غیور افغانستان را زیر پرسش های موهوم و هدفمند ببرد.
ضمن گرامی داشت از یاد روز شهیدان مظلوم و گمنام شهدای وطن در دوران اشغال افغانستان به وسیله شوروی سابق، به روح بلند و آسمان پیمای هر یک از شهدای والامقام، تحسین و درود نثار می کنیم.
