آوا - ورځني کتنه: ولس او دولت او ستر دیني عالمان دنده لري، چې د دې نوې ننګونې او نورو ننګونو پر وړاندې چې مسلمانان له یو بل څخه ګوښه کولای شي، د مسلمانانو تر منځ تفرقه او نفاق رامنځته کړي، هیواد و مذهبي جګړو کندې ته وغورځوئ، په قوت او زړورتیا سره ودریږئ، مبارزه وکړئ او اجازه نه ورکوئ چې تروریستانو، تکفیریانو، د استعماري دینونو ایډیالوژۍ او د امریکا رهبران غالب شي او د هغوی ناوړه خبرې په اسلامي ټولنو تحمیل کړي.
دخپریدو نیټه :سه شنبه ۱۹ میزان ۱۴۰۱ ساعت ۱۰:۱۹
د مطلب کود : 259548
د ستر پیغمبر حضرت محمد مصطفی (ص) د زیږیدنې د نیټې په اړه د سنیانو او شیعه ګانو ترمنځ اختلاف د اسلامی نړۍ د ستر اصلاح غوښتونکی حضرت امام خمینی (رح) له خوا د «یووالی اونۍ» نومول دی. يعنې هغه پېښه چې د دوو سترو اسلامي مذهبونو تر منځ د واټن، تفرقې او شخړې لامل کېداى شي، د دغه ستر مسلمان مشر په نوښت د يووالي، خواخوږۍ، اتفاق، ورورولۍ په فرصت بدله شوه.
په افغانستان کې د یووالي اونۍ په داسې حال کې نمانځل کېږي چې زموږ هېواد شاید تر نورو اسلامي هېوادونو زیات اسلامي یووالي ته اړتیا ولري. ځکه چې تل د استعمار او استکباري قدرتونو هدف دی چې تر ټولو لویه وسله یې د شیعه او سنیانو ترمنځ د تفرقې رامنځته کول او د دغو دوو مذهبونو د پیروانو تر منځ د جګړې اور ته لمن وهل دي.
اسلامي وحدت خو د دښمنانو د پروپاګند په مقابل کې د تفرقې او کشمکش په پرتله د ودې او پراخیدو لپاره ډیر بنسټونه لري. نه یوازې د شیعه او سنیانو مشترکات؛ بلکي ټول اسلامي فرقې او مذهبونه له خپل منځي اختلافاتو څخه زيات دي.
په بل عبارت، توپیرونه په عمده توګه د ثانوي او کوچنیو مسلو په اړه دي چې وروسته راپورته شوي؛ خو د عامو مسلمانانو د ایډیالوژۍ، عقیدې او دیني عقیدې اصول، ریښې او بنسټونه یو شان دي او دا هغه څه دي چې کولای شي دوی نور هم متحد کړي.
د یووالي اونۍ یو له هغو پلیټ فارمونو څخه دی چې نن ورځ په افغانستان کې د اسلامي وحدت په تحقق او تامین کې د پام وړ مرسته کوي. د افغانستان په معاصر تاریخ کې شیعه او سني تل یو بل سره څنګ په څنګ ژوند کړي دي. دوی هیڅکله له یو بل سره اړیکه نه ده نیولې او دا خورا مهم دی.
په هر حال نن سبا د استعمار او استکبار له خوا د متعصبو فرقو، افراطي، تکفیري او تروریستي جریانونو په رامنځته کیدو او د تیلو د دینونو او امریکايي اسلام په راڅرګندیدو سره د سنیانو او شیعه ګانو اسلامي وحدت او ایمان له جدي ګواښ سره مخامخ دی.
د دې خطر زمینه د هغو ترهګرو په وحشیانه او شرمناکو اعمالو کې لیدل کېږي چې په بې غورۍ سره په جوماتونو، مدرسو، ښوونځیو، پوهنتونونو، ښارونو او لویو لارو کې مسلمانان په نښه کوي او دا ټول د اسلام، جهاد او شهادت په نوم ترسره کوي.
نو د ولس، حکومت او سترو دیني عالمانو دواړو دنده ده چې له دې نوې ننګونې او نورو ننګونو سره چې د مسلمانانو په منځ کې تفرقې او نفاق ته لمن وهي، په وړاندې مبارزه وکړي او هېواد مو د جنون کندې ته بوځي. په دیني طریقه، په قوت او زړورتیا سره ودریږي، مبارزه وکړي او اجازه ورنکړي چې تروریستانو، تکفیریانو، د استعماري دینونو ایډیالوژۍ او د امریکا مشرانو ته اجازه ورنه کړي چې په اسلامي ټولنو باندې د هغوی ناوړه خبرې تحمیل کړي.
د خلکو دنده ده چې په هېواد کې د سترو اسلامي مذهبونو پيروانو ته د هر ډول کړاو او درد په مقابل کې په يو موټي او متفق ډول غبرګون وښيي او په دې لاره کې د يو بل پر وړاندې د ورورګلوۍ، ورورولۍ، اتحاد او خواخوږۍ څرګندونه وکړي.
دولت هم د ټولو مسلمانانو لپاره د هر قوم، نژاد او ژبې په نظر کې نیولو پرته د شریعت په چوکاټ کې د عدالت د پلي کولو زمینه برابروي، د مسلمانانو تر منځ د تفرقې، شخړو او تاو تریخوالي بنسټونه له مینځه وړي او یووالي رامنځته کړي، د مسلمانانو تر منځ د ورورګلوۍ، اتحاد او ورورولۍ، د مسلمانانو تر منځ له هرې وسیلې، پالیسي، قانون او داسې نورو سره برابر او پیاوړي کول او د مسلمانانو د یووالي د دښمنانو په ځانګړې توګه د تکفیریانو او اجیر استعمار او استکبار پر وړاندې په ټول قوت سره مبارزه وکړي.
مسلمان علما تر ډېره د دې حالت مسوول دي. دوی باید خلکو ته وښيي چې د سني او شیعه تر منځ لوی او بنسټیز توپیر نشته. د اسلامي مذاهبو ترمنځ د ګډو اصولو او بنسټونو په روښانه کولو او د شريعت پر بنسټونو له ديني علم او شرافت څخه په استفادې سره ثابته کړه چې تفرقه څوک ګټي او دښمنان يې څه غواړي.
دوی هم باید د ترورېزم او تکفیریزم د ناوړو اعمالو په وړاندې چې خپرېږي، چوپ پاتې نه شي. دا هغه څه دي چې د ښوونځي او مذهب په پام کې نیولو پرته پر اسلام برید کوي او د اسلام د دښمنانو یو له سترو لاس وهنو څخه دی.
د ترهګریزو بریدونو پر وړاندې د علماوو چوپتیا نه یوازې دا چې هیڅ شرعي توجیه نه لري؛ بلکي په قصدي او غیر قصدي ډول د اسلام او اسلامي وحدت په کمزوري کولو کي مرسته کوي او د مسلمانانو تر منځ د نفاق او کرکې د رامنځ ته کولو په موخه د دښمنانو د خپلو اهدافو د ترلاسه کولو لپاره نور هم نږدې کوي.
له همدې امله په افغانستان کې د اسلامي وحدت د اونۍ تر نامه لاندې د یو بل سره په خواخوږۍ او د تکفیر او ترور په ردولو او د ټولو مسلمانانو لپاره د حکومت له خوا د اسلامي عدالت د تامین لپاره د عامو خلکو پراخ ملاتړ او ملګرتیا ته اړتیا ده. د مذهب، نژاد، ژبې او نژاد په پام کې نیولو پرته، دا د تروریستي بریدونو، تکفیري فتواو او د امریکایي اسلام خطرناک خپریدو په وړاندې د دیني عالمانو د پوښتنې وړ چوپتیا پایله ده.
په افغانستان کې د یووالي اونۍ په داسې حال کې نمانځل کېږي چې زموږ هېواد شاید تر نورو اسلامي هېوادونو زیات اسلامي یووالي ته اړتیا ولري. ځکه چې تل د استعمار او استکباري قدرتونو هدف دی چې تر ټولو لویه وسله یې د شیعه او سنیانو ترمنځ د تفرقې رامنځته کول او د دغو دوو مذهبونو د پیروانو تر منځ د جګړې اور ته لمن وهل دي.
اسلامي وحدت خو د دښمنانو د پروپاګند په مقابل کې د تفرقې او کشمکش په پرتله د ودې او پراخیدو لپاره ډیر بنسټونه لري. نه یوازې د شیعه او سنیانو مشترکات؛ بلکي ټول اسلامي فرقې او مذهبونه له خپل منځي اختلافاتو څخه زيات دي.
په بل عبارت، توپیرونه په عمده توګه د ثانوي او کوچنیو مسلو په اړه دي چې وروسته راپورته شوي؛ خو د عامو مسلمانانو د ایډیالوژۍ، عقیدې او دیني عقیدې اصول، ریښې او بنسټونه یو شان دي او دا هغه څه دي چې کولای شي دوی نور هم متحد کړي.
د یووالي اونۍ یو له هغو پلیټ فارمونو څخه دی چې نن ورځ په افغانستان کې د اسلامي وحدت په تحقق او تامین کې د پام وړ مرسته کوي. د افغانستان په معاصر تاریخ کې شیعه او سني تل یو بل سره څنګ په څنګ ژوند کړي دي. دوی هیڅکله له یو بل سره اړیکه نه ده نیولې او دا خورا مهم دی.
په هر حال نن سبا د استعمار او استکبار له خوا د متعصبو فرقو، افراطي، تکفیري او تروریستي جریانونو په رامنځته کیدو او د تیلو د دینونو او امریکايي اسلام په راڅرګندیدو سره د سنیانو او شیعه ګانو اسلامي وحدت او ایمان له جدي ګواښ سره مخامخ دی.
د دې خطر زمینه د هغو ترهګرو په وحشیانه او شرمناکو اعمالو کې لیدل کېږي چې په بې غورۍ سره په جوماتونو، مدرسو، ښوونځیو، پوهنتونونو، ښارونو او لویو لارو کې مسلمانان په نښه کوي او دا ټول د اسلام، جهاد او شهادت په نوم ترسره کوي.
نو د ولس، حکومت او سترو دیني عالمانو دواړو دنده ده چې له دې نوې ننګونې او نورو ننګونو سره چې د مسلمانانو په منځ کې تفرقې او نفاق ته لمن وهي، په وړاندې مبارزه وکړي او هېواد مو د جنون کندې ته بوځي. په دیني طریقه، په قوت او زړورتیا سره ودریږي، مبارزه وکړي او اجازه ورنکړي چې تروریستانو، تکفیریانو، د استعماري دینونو ایډیالوژۍ او د امریکا مشرانو ته اجازه ورنه کړي چې په اسلامي ټولنو باندې د هغوی ناوړه خبرې تحمیل کړي.
د خلکو دنده ده چې په هېواد کې د سترو اسلامي مذهبونو پيروانو ته د هر ډول کړاو او درد په مقابل کې په يو موټي او متفق ډول غبرګون وښيي او په دې لاره کې د يو بل پر وړاندې د ورورګلوۍ، ورورولۍ، اتحاد او خواخوږۍ څرګندونه وکړي.
دولت هم د ټولو مسلمانانو لپاره د هر قوم، نژاد او ژبې په نظر کې نیولو پرته د شریعت په چوکاټ کې د عدالت د پلي کولو زمینه برابروي، د مسلمانانو تر منځ د تفرقې، شخړو او تاو تریخوالي بنسټونه له مینځه وړي او یووالي رامنځته کړي، د مسلمانانو تر منځ د ورورګلوۍ، اتحاد او ورورولۍ، د مسلمانانو تر منځ له هرې وسیلې، پالیسي، قانون او داسې نورو سره برابر او پیاوړي کول او د مسلمانانو د یووالي د دښمنانو په ځانګړې توګه د تکفیریانو او اجیر استعمار او استکبار پر وړاندې په ټول قوت سره مبارزه وکړي.
مسلمان علما تر ډېره د دې حالت مسوول دي. دوی باید خلکو ته وښيي چې د سني او شیعه تر منځ لوی او بنسټیز توپیر نشته. د اسلامي مذاهبو ترمنځ د ګډو اصولو او بنسټونو په روښانه کولو او د شريعت پر بنسټونو له ديني علم او شرافت څخه په استفادې سره ثابته کړه چې تفرقه څوک ګټي او دښمنان يې څه غواړي.
دوی هم باید د ترورېزم او تکفیریزم د ناوړو اعمالو په وړاندې چې خپرېږي، چوپ پاتې نه شي. دا هغه څه دي چې د ښوونځي او مذهب په پام کې نیولو پرته پر اسلام برید کوي او د اسلام د دښمنانو یو له سترو لاس وهنو څخه دی.
د ترهګریزو بریدونو پر وړاندې د علماوو چوپتیا نه یوازې دا چې هیڅ شرعي توجیه نه لري؛ بلکي په قصدي او غیر قصدي ډول د اسلام او اسلامي وحدت په کمزوري کولو کي مرسته کوي او د مسلمانانو تر منځ د نفاق او کرکې د رامنځ ته کولو په موخه د دښمنانو د خپلو اهدافو د ترلاسه کولو لپاره نور هم نږدې کوي.
له همدې امله په افغانستان کې د اسلامي وحدت د اونۍ تر نامه لاندې د یو بل سره په خواخوږۍ او د تکفیر او ترور په ردولو او د ټولو مسلمانانو لپاره د حکومت له خوا د اسلامي عدالت د تامین لپاره د عامو خلکو پراخ ملاتړ او ملګرتیا ته اړتیا ده. د مذهب، نژاد، ژبې او نژاد په پام کې نیولو پرته، دا د تروریستي بریدونو، تکفیري فتواو او د امریکایي اسلام خطرناک خپریدو په وړاندې د دیني عالمانو د پوښتنې وړ چوپتیا پایله ده.
avapress.com/vdci53arvt1aww2.k6ct.html
ټګونه
ډیری لیدل شوي
