له کورونا سره مقابله کې د پانګوالۍ نظام پاتې را تلل

خو خبره په دې ځای تمامه نه شوه، د کورونا له وېرې ډېری خلکو خورا ډېر لومړني خوراکتوکي را نیول.
په بله ژبه خلکو له دې کړکېچ سره مقابله د وچکالۍ یا قحطۍ د وخت په څېر وبلله او د توکو له کمښت سره د مقابلې یا ځان ساتلو لپاره یې د لومړنیو توکو امبارولو ته مخه کړه.
په سترو اروپايي هېوادونو کې ځنځیري پلورنځي له غوړویو، تیارو خوړو او ان روغتيايي دسمالونو تش شول.
په دې دسمالونو د خلکو ترمنځ د نښتو فلمونه ښيي چې ټولنه له بدو او خطرناکو رواني شرایطو سره مخ ده.
د نړۍ اقتصادي سیستم په تېره اروپايي او لوېدیځو هېوادونو کې د توکو وېش نظام د بازار له مخې برابر شوی دی. په بله ژبه د پانګوالۍ سیستم د مصرفي بازار له مخې توکي تولیدوي او ان بازار جوړولو ته هم لاس اچوي. د ډېرې اړتیا او یا دروغجنې اړتیا هڅه کوي چې مصرف ډېر شي.
د دې ټولنو د مصرفي توان او پېرلو وس ته په پام د تولید سبک او ماډل جوړ شوی او د تولید نظام د مصرف له کچې سره سم ځان برابر کړی دی. خلکو هم له دې نظام سره ځان همغږی کړی دی. په بله ژبه دې نظام په دوه اړخیزه اړیکه یا د تولید او مصرف کچه انډول ته رسولې ده.
خو له کورونا سره مقابله کې د دې سیستم کمزوري ښکاره شوه. د پېر لپاره د خلکو هیجاني بیروبار هټۍ خالي کړې.
که څه هم چارواکو له خلکو غوښتل چې له اړتیا ډېر توکي نه واخلي، خو بیا هم د ټولنې له مقاومت سره مخ کېدل. ته وا پخوانیو قانومنو خلکو اخلاقي سپارښتنې نه اورېدلې.
ولې نن باید د پروني چلن اپوټه همغه مصرفوونکې ته ووایې: ته باید د ټولنې اړتیا ته په پآم له شخصي ګټې لاس واخلې.
د دې ستونزې د حل لپاره د حکومت له ډېرې لاسوهنې پرته بله لار نه و. د مالیو زیاتولو او اخلاصي او رسنیزو سپارښتنو لوېدیځ مصرفوونکي ونه هڅول چې ځانونه کنټرول کړي. دا حکومت و چې باید لاسوهنه یې کړې وی او نوی کړکېچ سره سم یې د توکو د وېش او مصرف نظام یې مدیریت کړی وی.
کله چې پلورنځي د پېرلو لپاره برخو مراعتولو ته اړ شول د مصرفوونکو له غوسې سره مخ شول، ځکه له دې مخکې د پېرونکي حق و چې څومره واخلي. اصل د کارولو یا مصرف و او د پېرونکي شخصي ګټه ارزښتمنه بلل کېده.
داسې کس چې په دې ډول روزل شوی څنګه ومني چې پیسې لري، پیسې ور کوي، خو بیا هم د ډېر اخیستلو حق نه لري. هغه هم په داسې حالت کې چې له دې مخکې د تولیدي شرکتونو او مصرفوونکو د نظر خوندي کولو لپاره پراخه سیالي وه. نو د هغو شرایطو له مخې هر کس چې پیسې لري د توکو او خدمتونو د ترلاسولو حق نه لري؟
ډېر هغه کارونه هم په ټپه ودرول شول چې پر مصرف ولاړ او د مصرف زیاتولو لپاره ورته تبلیغ پلان شوی و.
له دې سره قرنطین د هغو کسانو لاس لنډ کړ چې پېرلو کې یې بې کچې مخینه لرله. اوس دا پېرونکی یوازې هغه اړین روغتیايي توکي اخلي، نور یې د لوکسو توکو د کارولو ویاړ له لاسه ور کړی دی.
لوېدیځه مصرفوونکې ټولنه له کورونا سره مقابله کې په چټکۍ د پاییښت ساتلو لور ته مخه کړه. هر کس له بل ځان غوره ګڼي، خو د دولت په نوم برتر ځواک په زور او د ټولې ټولنې د ګټو خوندي کولو لپاره تولید، مصرف او ګټه مدیرت کړي.
له کرنتین او د ډېرو کارونو په زور بندولو سره دولت اړ شو چې په کور ناستو او بې کاره شوو خلکو لپاره ډېرې پیسې بېلې کړي. ښکاره ده چې د دې کار نه کولو سره به ټولنه له ناامنۍ سره هم مخ کېده، ځکه د دولت له ډېرې لاسوهنې پرته بله لار نه وه.
بله مسله چې د ډېرو پام یې خپل کړد لومړنیو سرچینو او چاپیریال ساتل دی. پر پانګوالۍ نظام یو تور دا دی چې د ډېر مصرف لپاره او لا ډېر ارځان کار ځواک لپاره وګړي زیاتوي، خو اوسني کړکېچ حالت کې ښکاره شوه چې دا وګړي د اړتیا وړ لومړنیو توکو برابرولو کې له ستونزو سره مخ دي.
ښايي پوښتنه وشي چې تراوسه دوی څنګه ادراه کېدل، ځواب د لمر په څېر روښان دی. تل د ټولنې یوې برخې خپلې بې وزلۍ سره د ټولنې د پاتې برخې د ژوند لګښت برابراوه.
خو کله چې د بې وزلو بدن د کورونا وېروس لپاره لا ګټور شو، نو ښکاره شوه چې ټول انسانان د ټولو انسانانو لپاره مهم دي، ځکه باید دوی هم وساتل شي.
دا یو بل داسې دلیل دی چې حکومتونه یې خورا لوی لګښت پرېکولو ته اړ کړل چې له ټولنې دې دې لرې شوې برخې پالنه هم وکړي چې د پانګوال پام وړ تولید او مصرف کې یې رول نه درلود.
دا یوه یوه هڅه هغه څه دي چې د پانګوالۍ پلویانو بیا بیا د سوسیالستي نظام پر ټولنیز مدیرت د نیوکې لپاره ویلی دي.
د نړۍ پانګوالي نظام له کورونا سره مقابله کې کمزوری دی او څو اونۍ وخت یې ونیو چې د پخواني چوکاټ بدلون سره داسې لار خپله کړي چې د ټوله په ګټه ولاړ وي نه د پانګوال په ګټه.